Meyra (22) dagdroomt soms 9 uren op een dag: “Het is een gave waarmee ik geboren ben”

We zijn allemaal wel eens zoned out. Fysiek zijn we hier, maar mentaal in een andere wereld. Eventjes dagdromen is onschuldig. Maar Meyra heeft een aandoening genaamd maladaptief dagdromen. Ze kan soms wel 9 (!) uren achter elkaar op een dag dagdromen. “Het is een gave waarmee ik geboren ben”, legt ze uit. Meyra vertelt aan Ze.nl over haar verslaving aan dagdromen.

Kinderlijke fantasieën

“Sinds ik me kan herinneren ben ik altijd al het type persoon geweest dat het werkelijke leven probeert te ontvluchten.” Meyra heeft een bloedhekel aan de alledaagse verantwoordelijkheden. Dit maakte ze als kind al mee. “Ik haatte om in een klaslokaal te zitten. Het was gewoon hartstikke saai.”

Des te meer ze dagdroomde, des te meer het haar leven overnam. Ze kwam niet makkelijk in contact met anderen en had geen vrienden meer. “Ik had geen behoefte aan vrienden in het echte leven. Ik had eigenlijk helemaal geen behoeften in het werkelijke leven. In mijn dagdromen creëerde ik verhalen waarin mijn leven perfect was. In mijn hoofd droeg ik de mooiste outfits naar school, die ik in het echte leven niet droeg. Het waren knalroze mini-jurkjes. Als je dat naar een gemiddelde basisschool draagt, word je raar aangekeken.” Ze beschrijft het als een serie in haar hoofd. Zo verzon ze elke dag een nieuwe aflevering die zich voor haar ogen afspeelde.

Verstoord ritme

Tot haar 18e bleef ze elke dag dagdromen en was ze elke keer in een ander scenario. Muziek hielp daar heel erg bij. “In tussentijd kwam ik te weten dat ik enorm veel van schilderen hield. Ik kon de verhalen in mijn hoofd kwijt in de creativiteit.” Op haar 18e begon ze aan de opleiding Kunstschilder aan de kunstacademie.

Ze dagdroomt het liefst in de nacht. Dan is ze creatiever dan overdag. “Ik bleef van 11 uur ’s avonds tot 5 uur ’s ochtends dagdromen. Vervolgens ging ik tot 2 of 3 uur ’s middags slapen. Ik ging niet meer naar school. Ik had geen baan. Mijn ouders gaven me talloze preken over mijn gedrag.” Meyra trok zich volledig terug in haar fantasiewereld. “Ik wilde niet meer naar school, ik haatte werken en ik wilde dat iedereen me met rust liet.”

Therapy is the key

“Een paar maanden geleden kwam mijn moeder naar me toe. Ze zei dat het zo niet verder kon. Ze vertelde dat ik drie dagen lang de hele dag in mijn kamer zat. Ik had dit op dat moment zelf niet eens door.” Haar moeder gaf haar het advies om in gesprek te gaan met een psycholoog.

Meyra kwam binnen no time terecht bij de GZZ. Na een paar onderzoeken kwamen zij tot conclusie dat Meyra maladaptief dagdroomt. Dagdromen op extreme wijze. “Ik ben in therapie gekomen om de zin van het leven weer te vinden. Door therapie zijn veel verstopte emoties losgekomen waarvan ik in eerst instantie niet dacht dat ik ze had. De psycholoog heeft me geholpen om weer geconfronteerd te worden met het echte leven. Ik besefte me toen eigenlijk pas hoe ongelukkig ik was.” Meyra krijgt nu nog steeds vaak de neiging om te dagdromen, maar ze probeert stapje voor stapje ritme in haar dagelijkse leven te krijgen. “Zo heb ik me weer ingeschreven op de kunstacademie en werk ik intussen aan mijn slaapritme. Ik hoop dat ik deze keer mijn school kan afmaken.”

Haar geluk vindt ze in haar dagdromen

Meyra weet dat haar dagdromen nooit écht plaats zullen vinden. “Maar ik doe alsof mijn dagdromen wel gaan gebeuren. Zo raak ik meer opgewonden en kijk ik er juist meer naar uit om te dagdromen. Ik word er eenmaal heel blij van. Mijn dagdromen zijn de definitie van mijn geluk.”