Ophélie (21) werd misbruikt en kreeg een eetstoornis: 'Ik wilde geen vrouwelijke vormen meer'
Het is een nachtmerrie voor iedereen: je denkt iemand te kunnen vertrouwen, maar hij doet je iets verschrikkelijks aan. Het overkwam de inmiddels 21-jarige Ophélie. In 2015 werd ze gedrogeerd en misbruikt op een feestje van een klasgenoot. Iedere dag moet ze met de gevolgen van die afschuwelijke avond leven. Ophélie: "Vanaf 2016, een paar maanden na het incident, ontwikkelde ik een eetstoornis. Ik wilde geen vrouwelijke vormen meer, want ik wist dat jongens mij daardoor aantrekkelijk vonden."
Lees ook: Over narcisme: Twijfels bij slachtoffers van narcistisch misbruik
Pesten
"In september 2015 gaven twee jongens een Sweet Sixteen-feestje. Cedric was bevriend met bijna al mijn klasgenoten en Jonah was een vriend van de groep. Tijdens het feest verplaatste ik van groep naar groep. Op de middelbare school werd ik regelmatig gepest en ik voelde me dan ook nergens goed genoeg om lang te blijven. Uiteindelijk had ik iedereen die ik kende even gesproken en besloot ik om wat frisse lucht te happen in de tuin. Na een tijdje ging ik even plassen. Een paar minuten later ging ik weer op de bank zitten en nam een slokje van mijn wijn. Na zo’n tien minuten voelde ik me straalbezopen. Ik was al vaker dronken geweest, maar dit was anders. Alles was zo wazig, ik zag geen steek voor ogen, mijn hoofd draaide en ik was schrikkelijk verdoofd. Ik ben er vrij zeker van dat iemand iets in mijn wijn had gedaan, want uiteindelijk kon ik me zelfs nog amper bewegen."
Shock
"Niet veel later plofte er iemand naast me op de bank. Ik was te verdoofd om door te hebben wie naast me zat. Ik herinner me dat hij steeds dichter kwam zitten en mij vast begon te pakken. Eerst kwam hij aan mijn arm, enkele minuten later raakte hij mijn borsten en de binnenkant van mijn bovenbenen aan. Ik voelde me er heel erg oncomfortabel bij. Daarnaast werd ik steeds misselijker en leek steeds zatter te worden, terwijl ik niet meer aan het drinken was. Ik ging even naar het toilet om alleen te zijn en bij te komen. Ik dacht dat hij me naar het toilet wilde leiden en besefte niet wat hij echt van plan was. Zodra we boven waren, gingen we een slaapkamer binnen. Niet in staat om nog langer rechtop te blijven, viel ik op mijn buik op het bed. Hij pakte me bij mijn haar en gaf een ruk aan mijn hoofd zodat ik met mijn wang tegen het matras gedrukt lag."
"Ik had géén ervaring met seks, het was verschrikkelijk eng. Het begon in mijn mond. Ik heb hem gebeten om hem weg te jagen, maar toen gaf hij een harde klap tegen mijn hoofd en kon ik me niet langer verzetten. Door een waas zag ik de flikkerende feestlichtjes weerkaatsen op het raam. Ik hoorde mensen lachen en plezier hebben. 'Alsjeblieft, iemand, kom mij helpen', galmde het door mijn hoofd, maar ik kon geen woord uitbrengen.Toen hij klaar was met mijn mond, rukte hij mijn panty en mijn onderbroek naar beneden. Hij duwde mijn benen uit elkaar, en toen werd alles zwart."
"Een tijdje later kwam ik bij. Ik had barstende koppijn en ontzettend veel pijn aan mijn benen. Die nacht heb ik me urenlang gedoucht, ik stond er bijna tot de volgende ochtend onder. Ik voelde me zo ontzettend vies. Tegen de ochtend kroop ik – nog steeds verlamd door wat er een paar uur eerder was gebeurd – in mijn bed. Het ergste vond ik het wakker worden na die nacht. De binnenkant van mijn benen stond vol blauwe plekken en handafdrukken.”
Roddels
"Ik heb in de anderhalfjaar die hierop volgde, aan niemand verteld wat ik heb meegemaakt. Ik wist toen nog steeds niet wie het had gedaan. In de maanden daarna viel alles als een puzzel in elkaar. Jonah vertelde iedereen dat ik zou rondbazuinen dat hij mij gedrogeerd en verkracht had. Hij wilde mij voor zijn, om me af te kunnen schilderen als een leugenaar wanneer ik erover zou spreken, maar zo dreef hij zichzelf in het nauw. Ik had nog aan niemand verteld wat mij die nacht was overkomen, ik wist niet eens wié het had gedaan. Bovendien zou ik het woord 'verkracht' nooit gebruiken. Destijds besefte ik nog niet hoe zwaar de gevolgen van die nacht voor mij waren, maar het is nu wel duidelijk dat die gebeurtenis diepe littekens heeft achtergelaten."
Eetstoornis
"Vanaf 2016, een paar maanden na het incident, ontwikkelde ik een eetstoornis. Ik wilde geen vrouwelijke vormen meer, want ik wist dat jongens mij daardoor aantrekkelijk vonden. Tijdens het zesde jaar van de middelbare school ging ik intensief naar de psychiater om hulp te krijgen. Ik ging ook geregeld naar psychomotorische therapie, waarbij de focus op lichaamsbeleving ligt. Daarbij is het de bedoeling dat patiënten elkaar masseren. Op een gegeven moment lag ik op mijn buik en toen ging het mis. Ik was helemaal aan het trillen, barste in tranen uit en ben het lokaal uitgestormd. Op de gang ben ik compleet ingestort. Toen heb ik voor de eerste keer verteld wat er is gebeurd. Na dit incident heb ik uiteindelijk de diagnose van posttraumatische stressstoornis gekregen. Ik had eigenlijk al een sterk vermoeden dat ik PTSS had, maar toch voelde het goed dat ik die bevestiging kreeg."
Traumaverwerkingstherapie
"Momenteel gaat het verschrikkelijk slecht met me. Volgens mijn psychiater is de traumaverwerkingstherapie EMDR voor mij de beste optie, maar ze wil mij die therapie nog niet geven. Als ik dat in mijn huidige toestand zou doen, kan er ontzettend veel misgaan. Ik begrijp dat ze het niet wil riskeren, maar het is duidelijk dat dit voor mij ook niet werkt. Ik zal nooit kunnen herstellen en op een gezond gewicht kunnen komen als ik met een onverwerkt trauma moet leven."
"Ik zit vast. Hulpverleners waar ik al bij ben geweest, moedigen me aan om aan mijn ouders te vertellen wat er is gebeurd. De dagen na het incident heb ik in een korte broek gelopen. Mijn benen stonden vol gigantische blauwe plekken, die ik geen seconde voor hen heb proberen te verbergen. Hoezo hebben ze dat toen niet opgemerkt? Hoe kan een moeder niet zien dat haar dochter zoveel pijn lijdt? Waarom vonden ze het niet vreemd dat hun kind praktisch heel de nacht onder de douche stond? Ik ben er nog steeds kwaad om en wil het ze niet meer vertellen.”
"Het frustreert me dat ik nu niet geholpen kan worden en toch herhaaldelijk herinnerd word aan die nacht. Bovendien proberen verschillende mensen me over te halen om naar de politie te gaan, maar na al die jaren heb ik geen poot meer om op te staan. Ik noem wat mij is overkomen niet bij naam. Het woord ‘verkrachting’ gebruiken, voelt gewoon fout. Dan wordt wat mij overkomen is meer dan een nachtmerrie, dan wordt het echt."
Niet jouw schuld
"Als jou ooit iets is overkomen, wil ik benadrukken dat het niet jouw schuld is, ook al vind ik het zelf nog moeilijk om te geloven. Ook als je eerst zegt dat je het wilt, kun je nog van gedachten veranderen. Dat dient dan ook gerespecteerd te worden. Er is één raad die ik wil geven aan andere slachtoffers: ga zo snel mogelijk naar de politie."
"De jongen die mij heeft misbruikt, heeft sinds dit jaar een vriendin. Ik vraag me af hoe hij haar behandelt achter gesloten deuren. Als hij bij mij één keer de kans heeft gehad om zoiets te doen, wat moet dat meisje dan doorstaan? Ik wil kunnen geloven dat zulke jongens niet fundamenteel slecht zijn, maar gewoon een gigantische misstap hebben begaan. Ik zou gewoon voor een laatste keer nog willen zeggen: doe het alsjeblieft nooit meer, Jonah. Bij mij is het misschien gelukt, maar blijf godverdomme van andere meisjes af."
Genoeg Gewezen
Ophélies verhaal komt uit het boek Genoeg Gezwegen, waarin zeven slachtoffers van seksueel misbruik aan het woord komen. Met het boek wil schrijver Sophie Van Reeth slachtoffers een hart onder de riem steken en steun bieden. Van Reeth, die ook zelf ervaring heeft met seksueel misbruik, wil tegelijkertijd laten zien hoe groot de impact kan zijn. Het boek is in mei 2020 uitgekomen en is te koop via Bol.com.
De namen in dit verhaal zijn gefingeerd.
