Moniek (51) verhuisde met haar gezin naar Roemenië, maar kreeg heimwee: 'Ik doe dit nooit meer'

Vol ambitie en levenlust verhuisde de 51-jarige Moniek 25 jaar geleden met haar toenmalige echtgenoot naar Roemenië om samen een textielfabriek te openen, maar al gauw keerde het tij. De relatie liep op de klippen waardoor ze met haar twee kinderen besloot terug te keren naar Nederland. "We zijn nooit meer teruggegaan en dat gaan we ook nooit doen."

Lees ook: Jong en verslaafd aan alcohol: Loïs was 28 en had een drankprobleem

Heel nieuwe wereld 

“Mijn toenmalige echtgenoot heb ik in '89 leren kennen in Griekenland waar ik werkte als danseres en model. We kregen een zoon en een jaar later zijn we naar Roemenië verhuisd. Het IJzeren Gordijn was net gevallen en er ging een heel nieuwe wereld open. We keken onze ogen uit. We spraken met kinderen die nog nooit een banaan hadden gezien!” 

Thuis voelen

“Mijn man, een Griek, runde een restaurant en ik kocht een textielfabriek waar ik leiding gaf aan 75 medewerkers die in opdracht kleding maakten. Met hen startte ik ook mijn eigen modelabel op."

"Ik voelde me als een vis in het water in Roemenië. Binnen drie maanden sprak ik de taal vloeiend. Ik hield van mijn werk, had leuke collega’s, bouwde een groepje vriendinnen op en kreeg nog een zoon. Ik kon goed optrekken met de bevolking. Er zijn daar veel arme mensen en die delen nou eenmaal makkelijker. In tegenstelling tot mijn omgeving uit Friesland houden Roemenen zich minder vast aan materie. Het sprak me enorm aan dat de gezelligheid en het samenzijn belangrijker is dan geld en bezit.”

Heimwee 

Hoewel Moniek volledig gesetteld was in Roemenië, ging ze vaak terug naar haar roots. “Ik stapte regelmatig met de kinderen en zonder echtgenoot in de auto en reed naar Friesland. Mijn jongste zoon is ook geboren in Nederland. Mijn Roemeense vrienden vonden het onnodig, maar ik vond de veiligheid van mijn geboorteland juist heel prettig. Ik verlangde namelijk enorm naar Nederland. Ik miste vooral mijn tweelingzus, maar ook de humor en mentaliteit. Mijn huwelijk en mijn werk hielden me nog in Roemenië.”

Bedrogen 

Het geluk in Roemenië was niet van lange duur. Monieks ex-man bleek niet trouw te zijn. “Je bent zelf altijd de laatste die erachter komt. Natuurlijk had ik wel vermoedens, maar hij wist het goed te praten en eigenlijk wilde ik niet geloven dat hij me bedroog. Op een dag ben ik hem gevolgd en ontdekte dat hij met een andere vrouw naar bed ging."

"Ik pakte mijn spullen en ben met mijn twee zoons in de fabriek gaan wonen. Toch bleef hij me lastig vallen. Hij wilde niet dat ik bij hem wegging. Zijn restaurant liep niet goed en was daarom afhankelijk van de inkomsten van mijn atelier en modelabel, maar ik wilde niet meer. Mijn modelabel was een succes, waardoor ik de kracht en mogelijkheid had om voor mezelf en mijn kinderen te kiezen. Ik had hem niet nodig en hij maakte me niet gelukkig. Ontwerpen gaf mij wel geluk dus ik ging compleet voor mijn carrière.” 

Maanden twijfelen

“Toen moest ik een keuze maken: ga ik hier alleen verder of ga ik terug naar mijn geboorteland? Ik was financieel onafhankelijk en kon in principe in Roemenië blijven als ik wilde, maar ik miste Nederland te erg. Mijn eeneiige tweelingzus woonde ook in Friesland en ik kon niet zonder haar.”

"Ik heb nog twee maanden getwijfeld of ik terug naar Nederland zou gaan, maar uiteindelijk lag de beslissing voor handen. Ik zei vaarwel tegen mijn vrienden en collega's en ben met mijn koffers, twee kinderen en twee honden naar Friesland vertrokken. We woonden een tijdje op de boerderij van mijn tweelingzus en hebben vanuit daar ons leven in Nederland weer opgebouwd." 

"In Nederland heb ik mede dankzij de gemeente Leeuwarden mijn tweede modelabel ByOni opgezet. Ik kocht een naaimachine, huurde een winkel en verkocht daar mijn eigen kleding. Inmiddels is het bedrijf enorm gegroeid en heb ik zes eigen winkels door heel Nederland.”

Niet terugkijken

“Ik heb er geen minuut spijt van gehad dat ik mijn leven in Roemenië achterliet. Omdat ik in andere landen heb gewoond, weet ik hoe goed wij het in Nederland hebben. We klagen en zeuren zoveel, maar het is hier enorm goed geregeld. Voor mijn werk moet ik regelmatig naar het buitenland, maar ik blijf het liefst in Nederland.”

“Het hoofdstuk Roemenië is nu helemaal afgesloten. Mijn zoons en ik hebben geen heimwee naar het land. We zijn ook nooit meer teruggegaan en dat gaan we ook nooit doen. Ik geloof niet in terugkijken.”

Ook haar ex-man heeft Moniek niet meer gesproken sinds ze haar koffers pakte. “Mijn zoons mogen contact opnemen als ze willen. Mijn jongste zoon heeft zijn vader kortgeleden wel gezien. Mijn oudste heeft helemaal geen behoefte aan een band met zijn vader. Hij heeft destijds veel meer meegekregen en heeft het achter zich gelaten."

De liefde

“Na tien jaar alleen te zijn geweest, kwam ik acht jaar geleden mijn huidige liefde tegen op de boksschool. Afgelopen zomer zijn we getrouwd. Ik ben nu gelukkig, maar ik zou nooit meer naar het buitenland verhuizen." Of Moniek dan spijt heeft van haar huwelijk en leven in Roemenië? “Absoluut niet."

Lees ook: Lianne (36) heeft uitgezaaide borstkanker: 'Kanker heeft mij ook zoveel moois gebracht'