Het Rooskleurige leven: De geldboom van de tandarts
Maandelijks schrijft redacteur Roos over herkenbare en ongemakkelijke situaties in het dagelijks leven. Kortom, het Rooskleurige leven. Met deze keer: De geldboom van de tandarts.
Volwassen worden is eigenlijk alleen maar het doen van pijnlijke ontdekkingen. Zoals het leed dat fileparkeren heet, het feit dat de koelkast zich niet uit zichzelf vult en vooral: rekeningen. Waar je vroeger dacht dat alles vanzelf ging, kom je er nu achter dat je werkelijk voor álles een rekening op de deurmat krijgt. Nu pas begrijp ik het gezegde ‘voor niets komt de zon op’, want dat is dan ook echt het enige in de wereld dat gratis is.
Gezocht: Tandartsvriend
Zo ook: de tandartsrekening. Nu begrijp ik heus wel dat de beste man niet gratis en voor niets de hele dag aan stinkende smoelen sleutelt, maar dat één behandeling me twee ribben zou kosten had ik ook niet voorzien.
Sterker nog, ik had überhaupt nog nooit een tandartsrekening van dichtbij gezien. Tot voor kort kon ik namelijk altijd gratis met mijn ouders mee naar een bevriende tandarts. Totdat ‘volwassen worden’ gebeurde en het opeens tijd werd om op eigen benen te staan. Het is duidelijk, ik heb ook zo’n vriend nodig.
Kosten: Twee ribben
Amper een paar dagen na het bliksembezoek aan mijn gloednieuwe tandarts viel de rekening al op de mat. Ik realiseerde me niet direct wat het was, maar ‘tandarts 92 euro’ kon niet veel anders zijn. Ik moest het even drie keer lezen, want ik kon amper geloven wat er stond. Bijna 100 euro voor alleen mijn spalkje vastzetten? Toen realiseerde ik me dat de foto’s die hij ‘uit voorzorg’ had gemaakt er ook à 15 euro per stuk tussen stonden (en waar vervolgens weinig op te zien was). En de standaard controle à 20 euro ook. Duh, naïef als ik was.
Maar wacht eens even, daar stond nog iets merkwaardigs. ‘Droogleggen van elementen door middel van een rubberen lapje: 11 euro.’ Wat de hel? 11 euro voor iets dat klinkt alsof ze een droog geblazen condoom tussen m’n tanden hadden gespannen. Het moest niet gekker worden. Wat staat er op mijn volgende rekening? ‘Het doorboren van elementen door middel van een natte spuit?’
Droombaan: MH
Daar kwam ik snel genoeg achter, want mijn tandarts verwees mij en mijn ribben met alle liefde door naar zijn collega De Mondhygiënist. Of in tandartsjargon: De MH. Ik weet niet wat erger was, dat ze mijn tandvlees een uur lang aan flarden heeft geschrobd of de rekening die amper twee dagen later op de mat viel. Een ding is zeker, ze laten daar geen gras over die geldboom groeien.
Lieve mensen, mocht je nog een vak willen leren, word MH. Die hanteren namelijk geen tarief per uur, maar per vijf minuten. VIJF MINUTEN! In die tijd kun je nog niet eens kakken en je handen wassen. Terwijl een MH in diezelfde tijd zijn zwembad als Dagobert Duck met geld staat te vullen. Ik bedoel maar.
En het leuke is, over een half jaar herhaalt het hele feest zich weer opnieuw. Hoera. Misschien wordt het toch eens tijd om een tandartsverzekering af te sluiten… Zul je zien, is die MH ineens binnen vijf minuten klaar.
Lees ook mijn eerdere columns:
De blootloper
Ik ben écht niet shopverslaafd!
Flirten in het openbaar
Op vakantie zonder koffers
De week zonder wifi
