Vera (36): 'Ik geef mijn kind van 7 jaar af en toe borstvoeding'

Experts raden aan om een baby minimaal zes maanden borstvoeding te geven. Slechts 18 procent van de Nederlandse moeders volgt het advies op. De 36-jarige Vera is één van die vrouwen. Sterker nog: zij geeft nu al twaalf jaar ononderbroken borstvoeding aan haar vier kinderen. "Ik dacht eerst: 'er moet een vijfde komen, anders is mijn identiteit weg'."

Lees ook: Aimee's baby overleed bij de geboorte: 'Het was mijn schuld

Borstvoeding was vanzelfsprekend

"Toen ik mijn oudste - Sara is nu 12 jaar - voor het eerst borstvoeding gaf, voelde het meteen goed. Nadat het aanbevolen halfjaar voorbij was, dacht ik 'waarom zou ik stoppen?'. We zijn zo geprogrammeerd door de maatschappij om een baby dan minder melk en meer groente te geven. Borstvoeding geven voelde zó goed dat ik ermee ben doorgegaan. Bovendien ben ik diabetes 1-patiënte en door lang borstvoeding te geven, kon ik als moeder de kans verlagen dat mijn kinderen het ook kregen. Sara heeft doorgedronken totdat ik beviel van ons tweede kind, Gido. Borstvoeding geven was inmiddels zo vanzelfsprekend ook daarop volgende dochters ook lang bij mij dronken."

Twee kinderen tegelijk

"Momenteel drinken Iris van 7 jaar en Lise van 4 jaar nog bij mij. Na de bevalling van Lise had ik opeens twee kindjes aan de borst! Dat mij dat kon gebeuren had ik nooit verwacht. Iris is mijn borstvoedingskampioen, maar ze drinkt niet elke dag meer. Vaak 's avonds als ik haar naar bed breng, drinkt ze zo'n drie 'druppels'. Wanneer ik er niet ben en mijn man haar in bed stopt, maakt ze er geen probleem van."

Identiteitscrisis

"Borstvoeding geven betekent voor mij troost en warmte bieden aan mijn kinderen. Naast de extra voedingsstoffen die ze binnenkrijgen natuurlijk, hoewel dat voor Iris niet van belang is. Een paar jaar geleden kreeg ik het benauwd van het idee dat ik mijn kinderen op een bepaald moment niet meer aan de borst zou hebben. Ik dacht: 'er moet een vijfde komen, anders is mijn identiteit weg'. Nu voel ik dat anders. Mijn identiteit komt nu ook uit heel andere dingen. Als Iris en Lise morgen allebei zouden stoppen, zou ik het prima vinden. Het tijdperk mag binnenkort afgesloten worden. Voor mezelf, maar ook voor mijn man. Mijn borsten zijn altijd een voedingsbron geweest. Borsten zijn voor de kinderen vond ik, maar de seksuele kant mag wel meer worden."

Niet in het openbaar

"Heel veel mensen weten dat ik Lise van 4 jaar nog borstvoeding geef, maar niet veel weten het van Iris van 7 jaar. Het is niet alsof Iris bij mij op schoot klimt wanneer ik in de voortuin een kopje koffie drink of als we visite hebben. De ene familie begrijpt het en de andere vindt het belachelijk. Voor mij is het belangrijk dat ik doe wat bij mij en mijn kinderen past. Ik laat me niet uit het veld slaan. Over het algemeen ben ik onzeker over mijn mening. Als iemand een opmerking maakt over mijn haar wil ik bij wijze van spreken al gelijk een afspraak maken bij de kapper, maar op het gebied van borstvoeding geven laat ik me niet van de wijs brengen. Dat is echt 'mijn ding'."

Seksuele intimidatie

"Ik heb wel eens een heel nare ervaring gehad, waarbij de meningen van anderen diepe indruk hebben gemaakt. Toen Iris 1 jaar was liep ik de Nijmeegse Vierdaagse. Ik had zoveel melk dat ik onderweg vaak moest stoppen om te kolven. Dat viel op en kort daarna ben ik benaderd door een lokale krant voor een interview. Onder het artikel stonden de meeste stuitende, lelijke reacties. 'Gore vrouw', 'seksuele intimidatie van het kind'... dat soort dingen. Ik ben er eerst erg van geschrokken, maar uiteindelijk heb ik het van me afgeschud. Ik sta volledig achter mijn keuzes."

Stoppen

"Iris is nu bijna 8 jaar. Van mij mag ze zelf bepalen wanneer ze gaat stoppen met drinken bij mij. Liever gisteren dan vandaag, wat mij betreft, want ik ben er eigenlijk wel klaar mee – maar ik geef haar de tijd om het zelf aan te geven."

Ga voor alle informatie rondom borstvoeding naar Borstvoeding.com.

Lees ook: Wijkverpleegkundige Judith (39) kreeg MS: ‘Ineens was ik de patiënt’

Dit artikel verscheen eerder op Ze.nl.