Violet overleefde de aanslag in Las Vegas: ‘We dachten 15 minuten lang dat we doodgingen’
Het mag je niet ontgaan zijn. Tijdens een muziekfestival in Las Vegas richtte een man een bloedbad aan toen hij vanuit zijn hotelkamer minutenlang het vuur opende op de menigte: 59 doden en meer dan 500 gewonden. De Amerikaanse Voilet Kanian en haar familie bevonden zich midden in het publiek tijdens de aanslag en overleefden de schietpartij ternauwernood. Wat een gezellig avondje uit moest worden, werd een helse nachtmerrie. Ze deelt haar verhaal met Cosmopolitan. “De mensen die gingen rennen werden geraakt. Het was het meest gruwelijke was ik ooit heb gezien.”
Het ondenkbare
“We hadden de hele avond gewacht voor Jason Aldean (de countryzanger die optrad toen de aanslag begon, red.). Mijn man en ik zochten onze plekken op rond half 5 ’s middags zodat we het beste uitzicht op het podium hadden. We wilden zo dichtbij mogelijk zijn. We stonden in de derde rij aan de rechterkant van het podium, dichtbij het Mandalay Bay hotel. We hadden het zo naar ons zin.”
“Rond kwart over tien ’s avond hoorden we iets dat leek op het afgaan van rotjes. Het kwam uit de richting van het Mandalay Bay. Iedereen draaide zich om naar het geluid. Ik zag een flits komen uit een van de hotelramen. Met elke knal van het rotje zag ik weer een flits uit het raam. Maar ik kon niet verwerken wat er aan de hand was. Je denkt niet aan het ondenkbare.”
Paniek
“Aldean bleef doorspelen, maar we hoorden het geluid opnieuw en opnieuw. Opeens begonnen mensen te schreeuwen: 'Ze is neergeschoten! Ze is neergeschoten!!'. Zodra iedereen dat hoorde, begon de paniek. Aldean stopte met spelen en keek naar het hotel. Hij leek 'what the fuck' te zeggen. Toen lieten hij en zijn band al hun instrumenten vallen en renden zo snel als ze konden van het podium. Toen realiseerden we dat dit echt was.”
“Mijn man en ik doken naar de grond en bedekten onze hoofden met onze armen. Iedereen in de menigte lag bovenop elkaar. Om ons heen probeerden mensen zo kalm mogelijk te blijven. Het verbaasde me dat iedereen elkaar probeerde te helpen. Toen sommige mensen wilden opstaan om weg te rennen, schreeuwden anderen dat ze moesten gaan liggen. De mensen die gingen rennen werden geraakt. Het was het meest gruwelijke was ik ooit heb gezien.”
“De geweerschoten waren zo luid en het waren zoveel tegelijk. Tussen elke ronde kogels die we hoorden was een pauze van drie tot vijf seconden. In die korte tijd probeerden ik en mijn man weg te rennen, maar er lagen te veel mensen op ons. We konden niet bewegen. Dus we hielden elkaar vast en we hebben gebeden. De angst die over je heen komt als je daar ligt te wachten, biddend dat de kogels je missen, is onbeschrijfelijk.”
Rennen voor je leven
“Zodra de mensen bovenop ons weg waren, wachtten we op de volgende pauze. We renden naar de barricades die het publiek van het podium afscheiden. Ik dook erover en bukte. Ik pakte de hand van mijn man toen hij erover sprong. Hij viel op zijn gezicht omdat iedereen duwde. Gelukkig hadden we alleen schrammen en blauwe plekken. We kropen onder het podium en daarna backstage om te schuilen.”
Horrorfilm
“Ons enige doel was om zo ver mogelijk van Mandalay Bay te komen. We vonden een bouwhelm onder het podium die ik opdeed terwijl we verder wegrenden. Mensen lagen bloedend op de vloer, maar er waren heel veel die ze hielpen. Auto’s naderden en zoveel mogelijk gewonden werden meegenomen. Willekeurige auto’s stopten om mensen naar het ziekenhuis te brengen. Om ons heen belden mensen met hun dierbaren om te vertellen wat ze zojuist hadden meegemaakt. De gesprekken die we hoorden, waren alsof we ze uit een horrorfilm kwamen.”
“Toen we eindelijk ver weg genoeg waren, sms’te ik mijn zusje. Zij en haar vriendje keken toe vanaf de linkerkant van het podium. Hij is een politieagent dus ik was er zeker van dat hij wist hoe hij haar moest beschermen. Ze stuurde terug dat ze ook onder het podium was en dat het veilig was voor ons om terug naar het hotel te gaan.”
Herenigd
“Ik hield me groot totdat ik wist dat we veilig waren. Toen stortte ik in elkaar. We gingen naar onze hotelkamer en probeerden alles te verwerken. Wát is zojuist gebeurd?! Wie zou zoiets doen?! Vijftien minuten lang kogelvuur. Vijftien minuten van pure chaos. Vijftien minuten lang denken dat je dood gaat. Uiteindelijk kwamen mijn zusje en haar vriendje ook bij de kamer aan. We sliepen niet. Elke keer als ik mijn ogen dichtdeed, hoorde ik geweerschoten in mijn hoofd en zag ik de mensen die neergeschoten waren op de grond. We wilden allemaal meteen vertrekken uit Las Vegas, maar alles was afgesloten. We hebben gewacht tot zes uur ’s ochtends en zijn toen zo snel als we konden vertrokken.”
“We dachten dat het een geweldig weekend zou worden, maar het veranderde in het slechtste weekend van ons leven. We zullen hier nooit overheen komen.”
Can't sleep. I was hoping this was just a nightmare. But it's a real life nightmare. I can't stop shaking. 😢😢😢😢 please pray for #LasVegas
— Violet Kanian (@VioletKanian) 2 oktober 2017
Herenigd
“Ik hield me groot totdat ik wist dat we veilig waren. Toen stortte ik in elkaar. We gingen naar onze hotelkamer en probeerden alles te verwerken. Wát is zojuist gebeurd?! Wie zou zoiets doen?! Vijftien minuten lang kogelvuur. Vijftien minuten van pure chaos. Vijftien minuten lang denken dat je dood gaat.
Uiteindelijk kwamen mijn zusje en haar vriendje ook bij de kamer aan. We sliepen niet. Elke keer als ik mijn ogen dichtdeed, hoorde ik geweerschoten in mijn hoofd en zag ik de mensen die neergeschoten waren op de grond liggen. We wilden allemaal meteen vertrekken uit Las Vegas, maar alles was afgesloten. We hebben gewacht tot zes uur ’s ochtends en zijn toen zo snel als we konden vertrokken.”
“We dachten dat het een geweldig weekend zou worden, maar het veranderde in het slechtste weekend van ons leven. We zullen hier nooit overheen komen.”
Lees ook: Helena (42) heeft HG: 'Ik wenste dat ik nooit zwanger was geworden'
