Hanne (29): ‘Ik heb hiv opgelopen door onbeschermde seks’

Twee jaar geleden ging de 29-jarige Hanne nietsvermoedend naar de huisarts voor een soa-testje. Gewoon voor de zekerheid. Een week later kreeg ze de klap: ze heeft hiv, de veroorzaker van aids. Door onbeschermde seks met haar toenmalige vriend, zal ze het virus nu haar hele leven met zich meedragen. “Ik was binnen een paar minuten al aan het denken over dat label dat nu aan mij hangt.”

“Ik was al een tijdje aan het daten met een jongen en dat begon redelijk serieus te worden. Omdat ik op dat moment graag zwart op wit wilde hebben dat ik geen SOA’s had, deed ik een test. Ik voelde me topfit, maar wist dat je sommige SOA’s niet meteen hoeft op te merken. Ik ging ervan uit dat de uitslag negatief zou zijn en dat ik dat aan die jongen kon laten zien, mocht hij dat willen weten. Vijf dagen na de test werd ik gebeld door de huisartsassistente, of ik een afspraak wilde maken om de uitslag te bespreken. Foute boel, dat wist ik meteen. Ik was zó zenuwachtig dat ik eerder weg ben gegaan van mijn werk en nog dezelfde dag zat ik bij de huisarts. Daar kreeg ik te horen dat de hiv-test positief was.”

Stigma

“Het eerste wat door me heen schoot was: ‘dus nu ben ik Hanne met hiv…’. Er hing opeens een label aan mij. En het label van iemand met hiv is nogal wat. Het gekke is dat ik me dus meer zorgen maakte over het stigma, dan over mijn gezondheid. Met de goede medicijnen van tegenwoordig kun je met hiv een gezond leven leiden en gewoon oud worden zoals ieder ander. Na twee dagen thuis zitten, ging ik dan ook gewoon weer aan mijn werk.”

“De periode na de diagnose was zwaar, maar ik probeerde wel heel open te zijn naar mijn omgeving. Ik wilde niet met een geheim leven, omdat ik dan bij alles zou moeten nadenken. In de eerste twee weken na het slechte nieuws vertelde ik daarom al veel mensen over mijn situatie. Ik kreeg gelukkig ontzettend veel steun van mijn vrienden en familie. Als ik huilend het nieuws vertelde, dan huilden zij steevast met mij mee. Daarna werd het steeds makkelijker om erover te praten.”

"Met mijn ziekte ben ik inmidels niet meer zo veel bezig, maar dat was in het begin wel anders. Toen waren er ook nog veel nieuwe ervaringen: de eerste keer uiteten met een groep en dan de medicatie moeten innemen, het liefst zonder dat iemand het door had. Of als ik een keer mijn medicijnen vergeten was, waardoor ik eerder naar huis moest van een feest. Maar ook de eerste keer dat ik met mijn verhaal online kwam en in de Metro. Mijn vrienden en familie waren toen erg trots op me, dat maakte me dan ook weer zelfverzekerder."

Levenslang medicatie

“Toen ik na twee weken met de medicatie startte, had ik het mentaal erg moeilijk. Dit moment voelde als de eerste dag van de rest van mijn leven. Ik zou voor altijd medicijnen moeten slikken, om het virus onder controle te houden. Naast het dagelijks slikken van medicatie merk ik er eigenlijk niet veel van. Na één maand was het virus in mijn bloed zelfs al niet meer detecteerbaar. Uit verdere testen bleek dat mijn gezondheid helemaal in orde was. Het virusaandeel (ook wel viral load genoemd) in mijn bloed was erg laag en mijn aandeel van de specifieke witte bloedcellen waar naar gekeken wordt (CD4 cellen) zat op een gezond niveau.”

“Er blijven altijd momenten waarop ik me afvraag of een kwaaltje waar ik last van heb, komt door de hiv of dat het iets is waar ik ook zonder hiv last van gehad had. Zo heb ik vorig jaar melding gemaakt van het feit dat ik veel meer en sneller spierpijn had. Verder kan nog alle dingen doen die ik vóór hiv ook deed. Ik heb een heel leuke baan als assistent storemanager in een drukbezochte schoenenwinkel, maak reizen en doe leuke dingen met vrienden. Eigenlijk leef ik net zoals iedere andere 29-jarige."

Relaties

“Eigenlijk heb ik best mazzel met mijn open persoonlijkheid: doordat ik veel mensen vertelde over mijn ziekte, kreeg ik veel liefde en steun terug. Dat heeft mij op dat moment erg geholpen om de shock te verwerken. De jongen waarmee ik aan het daten was, reageerde er in eerste instantie ook erg goed. In de loop van de tijd bleek helaas wel dat hij het er toch wel moeilijk mee had. Omdat ik de onzekerheid op dat moment niet kon gebruiken om verder te komen in mijn leven, heb ik een punt achter de relatie gezet. Daarna heb ik lange tijd geen behoefte aan daten gehad. Waarschijnlijk omdat ik wist dat het moeilijker zou zijn dan voorheen. Vorig jaar ontmoette ik toch een jongen die ik leuk vond, en besloot hem meteen te vertellen over mijn ziekte, zodat ik geen tijd en emoties zou verspillen aan iemand die toch weg zou gaan. Daar schrok hij wel van en durfde me daarna niet meer te zoenen. Hij was toch wel een beetje bang geworden dat hij het ook zou krijgen. Met die jongen werd het uiteindelijk ook niets; het was wel duidelijk dat hij er te weinig van wist."

"Een paar maanden geleden besloot ik om een profiel aan te maken op de datingapp Tinder. Daar heb ik toen gewoon bij de beschrijving: 'hiv+ and happy!' neergezet. Daar kreeg ik veel leuke reacties op van mensen die het stoer vonden dat ik dat zo durfde. Via Tinder heb ik toen iemand leren kennen waarmee ik nu aan het daten ben. Hiv speelt daarbij een kleine rol en we hebben het er ook weinig over samen."

Toekomst

De afgelopen twee jaar probeer ik voor in het ‘nu’ te leven. Ik merk dat ik meer geniet van het leven als ik dingen niet te veel probeer te plannen. Vroeger had ik veel ideeën over hoe mijn leven er zoveel jaar later uit zou moeten zien en dat heeft vaak ook voor frustratie gezorgd. Nu probeer ik te waarderen wat er op dit moment speelt en de mogelijkheden te zien die ik nu heb. Ik ben benieuwd hoe ver ik kan doorgroeien in de detailhandel en of ik die ervaring later misschien in een andere bedrijfstak kan gebruiken. Verder heb ik een aantal reizen op mijn bucketlist staan en wil ik ik graag meer leren over fotografie.

Lees ook: Het dochtertje van Analee (24) is geboren met haar hersenen buiten haar schedel