Marlon (28): 'Ik emigreerde naar Australië… en was na vier dagen weer thuis'
Emigreren naar het buitenland, het is iets waar velen van dromen. De 28-jarige Marlon wilde twee jaar geleden de stap zetten om bij haar Australische liefde te gaan wonen. Alles was geregeld en ze was klaar om haar leven aan de andere kant van de wereld voort te zetten. Haar plannen liepen alleen even anders. “Na vier dagen vloog ik weer naar Nederland.”
“Ik leerde Jake kennen toen ik een weekend in Londen was met mijn vriendinnen. We raakten in een pub aan de praat en ik vond hem direct interessant. Die mooie blauwe ogen, zijn humor en zijn Australische accent vond ik woest aantrekkelijk. Toch dacht ik dat het enkel iets voor een avond zou zijn. Niet dus. Terwijl hij door Europa reisde bleven we contact houden via Facebook en later ook Skype.”
“De vonk sloeg pas echt over toen hij in Nederland was. We raakten niet uitgepraat en toen hij na vier dagen doorging naar Berlijn ben ik met hem meegegaan. Ik wilde geen afscheid van hem nemen! Daarna was het duidelijk: we waren verliefd op elkaar en wilden dit laten werken. Na maanden van intensief contact vloog ik voor twee weken naar Australië om te zien hoe hij daar woont. Omdat hij plannen had zijn eigen bedrijf te beginnen, hadden we het er weleens over gehad om daar samen te wonen.”
Grenzeloos verliefd
“Die twee weken waren fantastisch en onze plannen werden concreet gemaakt: ik zou voor onbepaalde tijd bij hem gaan wonen. Het leek me een avontuur. Ik waande me in mijn eigen aflevering van Grenzeloos Verliefd: ik had de liefde van mijn leven gevonden en samen zouden we oud en gelukkig worden op een plek hier ver vandaan. Een sprookje.”
“In de weken daarna begon het grote voorbereiden: omdat Jake nog bij zijn ouders woonde regelde hij een huisje voor ons twee. Een visum werd geregeld en zijn nicht regelde dat ik bij haar op kantoor kon beginnen met werken. Mijn familie en vrienden organiseerden een week voor mijn vertrek een groot afscheidsfeest: een zaal met 150 man, afscheidscadeautjes en een DJ. Daar werd wat afgejankt: wat zou ik iedereen gaan missen! Ik kan me nog goed het moment herinneren dat ik voor het eerst de knoop in mijn maag voelde. Mijn zusje hing huilend om mijn nek en snikte in mijn oor dat ze zich niet kon voorstellen dat we zo ver van elkaar af zouden wonen.”
“Het leek achteraf wel of ik me toen pas realiseerde wat ik ging doen. Als een bom die insloeg: weg bij mijn vrienden, weg bij mijn familie… Behalve Jake kende ik niemand daar! Ook al probeerde ik mijn misselijke onderbuikgevoel te negeren, de knoop ging niet meer weg. Tegen anderen vertelde ik niet bang te zijn, dat we konden Skypen en ik juist zin had in een nieuwe uitdaging in mijn leven. Diep van binnen voelde het allemaal anders, maar ik wilde het niet geloven. Hoopte dat het weg zou gaan als ik eenmaal daar zou zijn.”
Rode vlekken
“Na een flink tranendal op het vliegveld en een lange vlucht wachtte Jake me op. Enthousiast en met open armen werd ik ontvangen: dolgelukkig was ‘ie. Ik had verwacht hetzelfde te reageren, maar ik was vooral verdrietig door het afscheid van mijn familie. Jake stelde me gerust: het zou vanzelf goed komen. “Why don’t you call them to say you’ve arrived?” Dat deed ik, maar ook aan de telefoon was ik ontroostbaar. Ik begon me steeds meer af te vragen: wat heb ik gedaan?”
“Die eerste nacht sliep ik niet. Wat een romantische eerste nacht in ons huisje had moeten worden, werd een ramp: ik kreeg geen lucht, kreeg rode vlekken in mijn nek en raakte volledig in paniek. Ik kan het gevoel niet omschrijven maar alles aan deze keuze voelde plotseling zo verkeerd. Achteraf bizar hoe mijn lichaam reageerde op mijn mentale toestand. Hoe kon dit gebeuren? Ik was zo gek op Jake…”
“Overdag werd het niet veel beter. Terwijl Jake naar zijn werk was kon ik alleen maar met mijn moeder en mijn zusje bellen. Zij probeerden me gerust te stellen. Zelf wilde ik ook rustig worden, maar het lukte niet. Toen mijn vriend thuis was schrok hij. Hij had verwacht dat ik wel wat gekalmeerd zou zijn, maar hij trof een zielig hoopje mens aan. Ik had zelfs overgegeven. We praatten erover en met horten en stoten vertelde ik dat ik niets liever wilde dan weer naar huis gaan. Dat idee was het enige wat me rustig kon maken.”
“Ik voelde me zo stom en zielig. Hoe kon het dat ik het niet op zijn minst een paar weken kon proberen? Maar het hele idee van voor altijd weg zijn bij mijn familie was letterlijk verstikkend. Jake stelde voor om een ticket terug naar Nederland te boeken om daar tot rust te komen. Dan zouden we daarna wel verder zien. Voor mij naar Nederland verhuizen was voor hem geen optie: hij was daar net een eigen bedrijf begonnen met zijn beste vriend.”
“Twee dagen daarna zat ik in het vliegtuig. Verdrietig, maar opgelucht. Er kwam een totale rust over me heen. Mijn vader kwam me van het vliegveld ophalen. Ik voelde me een ontzettende mislukkeling: had zo hoog van de toren geblazen en iedereen verteld over mijn toekomst in Australië, en dan dat feest… Gelukkig stelde hij me gerust: ‘Het is jouw leven, het gaat om jouw gevoel.’ Toch voelde het op dat moment als een blamage.”
Roddels
“Jake is een maand daarna nog twee weken naar mij toe gekomen voor een vakantie en om te praten, maar ik wist al snel dat ik niet meer met hem mee terug zou gaan. In het dorp waar ik woonde werd er veel over me geroddeld: dat ik een ander had, dat hij een ander had, dat ik niet durfde… Dat laatste was natuurlijk ook wel een beetje waar, maar ik vond het niet leuk dat er zo over me werd gepraat. Ik schaamde me.”
“Inmiddels zijn we twee jaar verder en is er veel veranderd: Jake en ik zijn niet meer bij elkaar. We kwamen al snel tot de conclusie dat een lange afstandsrelatie niet ging werken zonder gezamenlijk toekomstbeeld en door zijn succesvolle bedrijf was het onmogelijk voor hem om naar Nederland te komen. Inmiddels heeft hij ook een nieuwe vriendin, zo vertelde hij me laatst. Ik ben blij voor hem. Zelf ben ik er nog lang kapot van geweest. Niet alleen door de relatie die stuk liep, maar ook door de mate waarin ik me in mezelf had vergist. Ik ben mezelf echt tegengekomen. Soms denk ik: lag het dan aan de relatie? Was die niet sterk genoeg? Maar dat kan ik niet zeggen. Ik was écht wel gek op Jake en voelde een sterke band tussen ons.”
“Op dit moment heb ik geen relatie, maar sta wel weer ergens voor open. Als hij maar geen plannen heeft om in het buitenland te wonen, haha. Wat anderen van me denken, daar trek ik me gelukkig een stuk minder van aan. Ik heb besloten wat voor mij goed voelde, en wat anderen daarvan vinden is hun probleem. Ik luister nu veel meer naar mijn gevoel. Pas als die helemaal oké is, dan is het voor mij ook oke.”
