Wansmaak

Ooit is er een moment geweest waarop een mode-ontwerper (die daar vaak ook nog voor gestudeerd heeft) gedacht heeft: 'Ik heb een briljant idee! Ik ga een bikini met tepels erop maken, zodat je die hele bikini eigenlijk niet meer nodig hebt. Want daar is vast veel vraag naar.' En dan komt het moment dat de consument denkt: 'Wat een briljant ontwerp! Dit wil ik hebben.' Dan heeft de consument nog even bedenktijd tot ze bij de kassa is, en ja hoor, ze betaalt er dik voor. Bij thuiskomst kan het gebeuren dat de persoon in kwestie zich bedenkt en het artikel terug brengt naar de winkel. Het kan ook zo zijn dat het artikel op de miskoop-stapel achterin de kast belandt en steeds verder uit het zicht verdwijnt. Dit kan allemaal. Allemaal mogelijkheden om de onderstaande kleren niet aan te trekken.

Maar toch gebeurde dat wel. Deze mensen trokken deze kleren willens en wetens aan. En op dat moment werden ze betrapt door de modepolitie. Net als al die anderen met wansmaak. Hoeveel mogelijkheden moeten er nog komen om eraan voordat mensen zich beseffen dat zulke kleding én niet gekocht mag worden en al helemaal gedragen? Of moeten we niet zo oordelen en gewoon respect hebben voor deze stoere mensen?