Het verhaal Andy is inmiddels 17 jaar en te oud voor zijn speelgoed. Hij staat op het punt zijn ouderlijk huis te verlaten om te gaan studeren en moet daarom zijn kamer uitmesten. Zijn vroegere speelvriendjes, onder andere Woody en Buzz Lightyear, maken zich zorgen over wat er nu met hen zal gebeuren. Andy besluit zijn speelgoed op zolder te zetten, maar door een vergissing belanden ze in een vuilniszak op straat. Woody, Buzz en al het andere speelgoed denken dat Andy ze bewust heeft weggedaan en besluiten zich te verstoppen in een doos vol spullen, die bestemd is voor kinderdagverblijf Sunnyside.
Eenmaal in Sunnyside maken ze kennis met grote knuffelbeer Lotso. Lotso laat hen zien hoe leuk en geweldig het is tussen de kleine kinderen op het kinderdagverblijf. Wat hij er niet bij vertelt, is dat Woody, Buzz en de anderen terecht gaan komen in het peuterklasje. Lees: er wordt ruw met je gespeeld, je komt onder het snot te zitten, je wordt vertrapt en er wordt op je gespuugd. Het oude speelgoed van Andy protesteert, maar dan laat Lotso, de lief uitziende knuffelbeer, zijn ware aard zien: een beer from hell.
Lotso en zijn enge hulpje Big Baby houden het speelgoed gevangen en zorgen ervoor dat Buzz Lightyear aan de kant van 'kamp Lotso' komt. Ondertussen is het Woody gelukt om uit het kinderdagverblijf te ontsnappen om op zoek te gaan naar Andy. De speelgoedcowboy kan namelijk niet geloven dat Andy hem zomaar heeft weggegooid. Wat hij niet in de gaten heeft, is dat Lotso zijn vrienden als slaven behandelt en er mogelijheid tot ontsnappen is.
Door toeval komt Woody dan terecht in het kinderkamertje van Bonnie, een meisje dat iedere dag naar Sunnyside gaat. Hier ontmoet hij oude gevangenen van Lotso, die hem duidelijk maken dat hij gauw iets moet doen om Lotso te stoppen met zijn dictatuur in het kinderdagverblijf.
Zo gezegd, zo gedaan. Woody keert terug om zijn vrienden te redden en zo ontstaat er een spannend gevecht tussen het speelgoed...
En? Ja, leuk!!! Maar dat is meestal mijn reactie na het zien van een film van Pixar, dus wat dat betreft ben ik misschien niet helemaal objectief. Hoewel ik Toy Story 1 & 2 nog nooit had gezien, was dit geen enkel probleem. Je valt meteen in de wereld van levend speelgoed en je leeft heerlijk mee met Woody, Buzz en alle andere plastic en pluche personages. Bij zowat ieder shot wat we te zien krijgen valt mijn mond van verbazing open... "Wat lijkt het echt!" en "Wat is het goed gemaakt!" Toy Story 3 in 3D is absoluut een feestje voor het oog. En dan het verhaal... Nooit gedacht dat ik diep ontroerd zou zijn door het wel en wee van levend speelgoed. Het zit goed in elkaar en de grappen zijn hilarisch, ook al ben je inmiddels een volwassen vrouw. De film bevat actie, humor, een leuk en goed verhaal en soms hier en daar wat romantiek.
Bij het verlaten van de donkere bioscoopzaal ben ik ietwat teleurgesteld als niemand er meer uitziet als plastic en pluche, dat niemand erbij loopt als Buzz Lightyear en dat we allemaal weer te oud blijken voor speelgoed.
Toy Story 3 is vanaf 23 juni te zien in de Nederlandse bioscopen.