SitC: Party on!

Soms sta ik weg te dromen na een zonnige dag op mijn balkon, met in de ene hand een sigaret en in de andere hand een goed gevuld glas wijn en muziek in mijn oren. Onder de heldere sterrenhemel dans ik in mijn eentje alle nummers af die voorbij komen. Ik fantaseer op één of ander V.I.P.-feest te zijn, het liefst op een zondagavond, als de rest van Nederland zich al klaar maakt voor de saaie, vroege maandagochtend: de 9 tot 5-werkdag die weer roept. Ik ben dan nog aan het feesten, tot diep in de nacht, zodra mijn glas leeg is wordt deze bijgevuld en het maakt niet uit, want de taxi brengt me thuis wanneer ik wil. Het is óf beroemd worden, óf de lotto winnen. Echt, als ik de lotto zou winnen, dan ging ik elke avond feesten, overdag shoppen en naar een spa om bij te komen en natuurlijk iedere avond uit eten.

Ik weet niet waarom, maar mijn hele leven weet ik al dat ik niet geboren ben voor een middelmatig leven. Ik houd niet van standaard. Ik houd niet van sleur. Ik heb een allergie voor voorspelbaarheid en een angst voor burgerlijkheid. Hoe harder mensen roepen dat mijn eierstokken zeer binnenkort vol enthousiasme zullen gaan rammelen, hoe meer ik er over nadenk mij helemaal niet te gaan voortplanten. Ik gooi mijn kont lekker tegen de krib. En trouwen? Mij zal je nooit horen roepen dat het de mooiste dag van mijn leven zal zijn. Weet je wat de mooiste dag van mij leven was? De dag waarop ik ben geboren! Toen begon het feest. Dus bedankt, mam en pap! Ook mijn leven kent zo de rauwe randjes en de zure smaak, en op die momenten kan ik even niet dankbaar zijn voor wat ik heb, maar vooral kijken naar wat ik mis. Gelukkig weet ik dat van mijzelf en weet ik ook dat niets eeuwigdurend is. En dan breekt de zon weer door de wolken heen en proef ik de zoete nectar opnieuw in mijn mond.

De reden dat ik nu nog geen relatie wil, is omdat ik niet goed kan kiezen. Altijd doe ik al veel te veel dingen tegelijk, omdat ik zo veel leuk vind en met 24 uur in één dag heb je naar mijn mening gewoon niet genoeg tijd. Mijn moeder zei dan wel eens: 'Het is of/of, niet en/en.' Sorry mam, maar daar kan ik mij nog steeds niet in vinden. Ik wil ALLES. Ik wil altijd ALLES. En dat komt, omdat ik het vaak ook voor elkaar krijg.

Mijn vader begrijpt mijn vrijgezelle toeren niet altijd, zeker niet als ik vertel hoe gek ik op een man ben waar ik op dat moment mee date. Ik kan gewoon nog even niet kiezen. Dus zei ik tegen mijn vader: "Waarom zou je er één nemen, als je er tien kunt krijgen?" Als ik een moslimman was geweest, dan had ik zeker zes vrouwen gehad. Misschien heb ik wel nooit genoeg aan één. Of is het allemaal een fase? Of ben ik echt gewoon anders? Hoe dan ook, ik weiger om mee te doe aan de standaardeisen van de maatschappij. Ik ben niet gewoon, ik ben bijzonder, ik ben uniek en het liefst ook onvoorspelbaar. Als ik oud en wijs op mijn sterfbed lig, dan wil ik spijt hebben van de dingen die ik gedaan heb, niet van de dingen die ik niet gedaan heb. Ik wil spannende en boeiende verhalen te vertellen hebben, tevreden terug kunnen kijken, omdat ik echt geleefd heb, omdat ik al mijn dromen waar heb gemaakt, omdat ik plezier heb gehad, gevoeld heb dat ik bestond. Ik wil vol trots de tel zijn kwijtgeraakt van alle minnaars die ik heb gehad. Ik wil oud en wijs worden, en kunnen vertellen dat plezier hebben in het leven, je hart volgen en je dromen waarmaken dé weg naar verlichting is. En als ik dan eindelijk mijn laatste adem uitblaas, dan zal het met een tevreden lach op mijn gezicht zijn. Misschien niet omdat ik de lotto heb gewonnen, of omdat ik een BN'er geworden ben, maar simpelweg omdat ik zonder schaamte en zonder schuldgevoel zelf de slingers heb opgehangen in het feestje dat 'het leven' heet.

The sky is the limit. Wij mensen zijn net zo beperkt als dat wij zelf geloven.

Kimalou (25) is single en geniet daar met volle teugen van. Ze houdt ons wekelijks op de hoogte van haar avonturen als vrijgezelle vrouw in de grote stad. Lees ook haar eerdere columns!