SitC: Eén homovriend, alsjeblieft...

Als vanzelf belandde ik op die plek waarin alle mannen ineens weer eikels blijken te zijn, die het single leven toch wel onnodig gecompliceerd maken. Tja, dan zit je weer even alleen, met een oase van rust om je heen. In het begin denk je: 'Goh, best lekker zo rustig, gewoon weer even mijn eigen ding doen, geen gezeur, benen niet hoeven scheren, je oude onderbroeken dragen en weer eens met een filmpje op de bank op zaterdagavond.'

Maar na een paar uur begint het dan toch weer te kriebelen (ja, ik ben nog best groen qua vrijgezel zijn, dus raak snel op dingen uitgekeken). Je voelt dat je toe bent aan een nieuwe man, maar niet aan al dat gezeik dat er weer aan vast kan zitten. Je gaat eens zitten denken en dan heb je het.: een homovriend! Het heeft toch een piemel, maar wil er bij jou niks mee... heerlijk. Dus belde ik mijn zus.

Mijn zus was namelijk al aardig bekend in the gay scene. We hebben samen gay vrienden, die we ons hele leven al kennen, en zuslief was al een tijdje te vinden in een gay bar in Utrecht. Deze gezellige homobar was voor mij nog onontdekt terrein, dus vroeg ik of zus mij een keer op sleeptouw wilde nemen. Dat wilde ze wel en dus gingen we op een vrijdagavond gezellig kroegtijgeren in gaytown. Ik was reuze enthousiast, want ik zal je eerlijk zeggen: ik hou van homo's. De meeste homo's die ik ken vind ik socialer, empathischer en knuffeliger dan de meeste hetero mannen. Ik vind ze zachter van aard en daarnaast hebben we dan ook nog eens een gezamenlijke interesse: mannen.

Zittend aan de bar keek ik mijn ogen uit. Van sommige mannen zag je het niet direct, anderen waren duidelijk al jaren uit hun inloopkast geparadeerd. Sommige waren zo vrouwelijk, daar kon ik zelfs niet tegen op. Wat een mooie types liepen er rond. Ik zat maar steeds tegen zuslief: "O, kijk die eens, en die, ow, wat schattig, hè? Kijk, ze geven elkaar een kusje, wat lief!" Mijn zus had alweer spijt dat ze mij had mee genomen. Ik niet. Ik was druk aan het rondkijken naar de leukste homo die er rondliep. Ik zat er immers met een doel: één van deze mannen was de gelukkige mij als beste hetero vriendin te gaan krijgen. Als dat geen hoofdprijs is, dan weet ik het ook niet meer.

Mijn zus stelde mij aan verschillende mensen voor. Zojuist had ik mijn geheim toevertrouwd aan een vriend en vriendin van haar en hij was bereid mij voor te stellen aan zijn date van die avond. Ik werd er een beetje verlegen van en durfde hem niet aan te spreken. Hij kwam naar de bar en ik besloot toch een gesprek aan te knopen. Gelukkig, het werkte. We raakten aan de praat en hij, laten we hem Will noemen, bleek net als ik te zingen. Grappig, het was eigenlijk best een leuke jongen. Hmm, ik raakte er een beetje van in de war. Hij stond best dicht bij me, en al pratend en lachend dacht ik steeds dat het wel eens op zoenen zou kunnen uitdraaien. Vervolgens kwam ik weer tot het besef dat een penis hebben daarvoor een vereiste was en zo werd ik weer teruggeleid naar het werkelijke doel van deze avond.

Ik zag Will en mij al samen op de  bank zitten, een Friends-marathon houdend, lekker dicht tegen elkaar aan, uiteraard zonder dat zijn handen onder mijn shirt verdwijnen (behalve natuurlijk om mij te masseren), zonder verdere bijbedoelingen, want als best friends zijn we natuurlijk heel erg close. We delen alles met elkaar, een lach en een traan, samen feesten we tot in de vroege uurtjes, roddelen over al onze gezamenlijke vrienden, fluiten mannen na, gaan samen shoppen en Will zegt dan steeds hoe hij alles ENIG vindt wat ik aan heb. Natuurlijk is hij ook heel eerlijk als die oranje trui met franjes mij niet staat en huppelt dan snel naar het kledingrek om er iets uit te plukken, wat hij mij vervolgens wel ENIG vindt staan.

Ik had Will voorgesteld eens samen af te spreken en dan wat te gaan zingen. We wisselden telefoonnummers uit en mijn avond kon niet meer stuk. Toen zus en ik naar huis gingen, sms'te ik Will meteen maar even wanneer we iets zouden  kunnen gaan drinken in de stad. Ja, als ik enthousiast ben, dan laat ik er geen gras over groeien. Maar de avond ging voorbij, de volgende dag ook, en nog steeds had ik niets van mijn gay best friend in wording vernomen. 'Wat was dit nou,' dacht ik beteuterd, 'loop ik nu serieus een blauwtje bij een homo?' Yep, want nooit heb ik meer iets van Will gehoord. Nou ja, zijn verlies...

Volgens mijn zus werkt het ook niet zo, dat je een homobar inloopt en er eentje uitzoekt, waarmee je nog lang en gelukkig shopt. Eigenlijk vind ik dat iedere vrouw recht heeft op een leuke homovriend en natuurlijk iedere homo het recht op een leuke hetero vriendin. Was er maar een winkel, waar je als vrouw naar binnen kon lopen en daar je geheel eigen BGFF (Best Gay Friend Forever) kon uitzoeken.

"Goedemiddag mevrouw, waarmee kan ik u helpen?"
"Ik zoek een leuke homovriend, om mee te shoppen, te knuffelen, voor goede gesprekken en het uitgaansleven."
"Tja, die zijn erg hard gegaan, mevrouw, ze zijn helaas op. Maar op onze hetero-afdeling staan ook nog een paar leuke mannen."

(zucht)

"Verkoopt u ook dvd's van Will & Grace?"
"Jazeker!"
"Doet u die dan maar, want ik heb nog wel een paar oude, maar zeer comfortabel zittende onderbroeken thuis en een vrije zaterdagavond."

Kimalou (25) is single en geniet daar met volle teugen van. Ze houdt ons wekelijks op de hoogte van haar avonturen als vrijgezelle vrouw in de grote stad. Lees ook haar eerdere columns!