SitC: Hoe het allemaal begon

Intiem door Redactie Ze.nl

En daarvoor was ik ook al niet echt vrijgezel geweest. Op de één of andere manier heb ik altijd gedacht dat wanneer ik met een jongen zoende, en hem leuk vond, ik direct aan hem verbonden was. Mijn ex was de tweede persoon waarmee ik het in mijn leven gedaan had. De eerste keer was met een Fransoos in een tentje op een camping en niet bepaald noemenswaardig: een champagnefles openen duurt langer...

En ineens was er de paniek: ik wilde me niet de rest van mijn leven binden aan één man, voordat ik ontdekt had wat de wereld mij nog meer te bieden had. Ik heb zo het idee dat de eerstvolgende keer dat ik voor een man ga, dit wel eens een blijvertje zou kunnen zijn van het 'huisje, boompje, beestje, tot de dood ons scheidt'-type. En dat is gevaarlijk als je vrijgezel wilt zijn. Dan zit er nog maar één ding op: there ain't nothing to it, but to do it.

Dus ging ik uit winkelen, op zoek naar een nieuwe kledingstijl, die beter paste bij mijn nieuwe leven. Ik was er klaar mee om mij te verstoppen achter het idee van een gepland leven, dat ik zelf had gecreëerd vanuit de maatschappelijk verantwoorde keuzes die iedereen verwacht wanneer je in een relatie zit. Verliefd zijn, van elkaar gaan houden, samenwonen, trouwen, nog even een tijdje door oefenen in bed, zwanger worden, kind baren, op iedere verjaardag met alle visite naar je kind kijken en er om lachen en 'Ah, wat is ie schattig, ah kijk nou, lief hè, ah, wat grappig!' en na zo'n twee jaar de vraag wanneer de volgende spruit komt.

Veel vrouwen hoor ik de laatste tijd zeggen: 'Ik wil graag jong moeder zijn', maar ik dacht 'Ik ben te jong om moeder te zijn!' Dus kocht ik een jurkje dat soepel om mijn vrouwelijke rondingen heen viel. En laarzen. Sexy, donkere, leren laarzen, met een hoge hak. Ik bekeek mezelf in de spiegel van de winkel en dacht: 'These boots are made for walking, and that's just what they'll do, one of these days, these boots are gonna walk all over you. Are you ready boots? Start Walking!'

En zo wandelden mijn laarzen mij naar een zomerfeest in een stad. En ik voelde mij goed, zelfverzekerd en sexy. Ik was met vrienden en met rosé. Het weer was aangenaam en mannen genoeg. Maar de dag duurde lang, en de avond kwam. En op het punt dat ik naar huis wilde gaan, kwam er een jongen tegenover mij zitten die begon te praten met mijn vriendin. Misschien is het dan toch nog te vroeg om weg te gaan. Mijn vriendin stond op en zo zaten we alleen aan een tafeltje. Hij kletste lekker, hij zag er leuk uit en toonde interesse. Mijn vriendin kwam terug en een vriend van hem kwam erbij. We besloten met wat vrienden van hen de kroeg in te duiken en toen werd het ineens nog gezelliger. Niet alleen hij was geïnteresseerd in mij, ook die andere jongen had interesse.

De avond vorderde en we gingen met z'n vieren nog even een drankje doen bij zijn vriend. Champagne maar liefst. Ondertussen kreeg ik een rondleiding door zijn oogstrelende appartement en aangekomen bij de Master Bedroom grapte hij even: 'This is where the magic happens'. Ondertussen was de jongen, voor wie ik op dat moment meer interesse had, druk in gesprek met mijn vriendin op het dakterras en ik werd praktisch voor zijn neus weggekaapt door zijn vriend. Tenminste, dat liet ik hem geloven, ik houd mijn kansen nou eenmaal graag open. Het dakterras had een mooi uitzicht, en de hemel was met sterren bezaaid. Al nippend van mijn champagne was de huiseigenaar mij allerlei vragen aan het stellen en werden we nogal filosofisch (althans, voor anderen was het vast slap geouwehoer, maar zo voelt het niet als je zelf interessant aan het doen bent onder invloed van alcohol). Ineens kwam hij wel heel dichtbij, en als ik het niet dacht: hij probeerde mij te zoenen. Oei, even een pijnlijk moment, want ik draaide mijn hoofd weg. En begrijp me niet verkeerd, ook hij was zeker een goede vangst, maar ik dacht gewoon: 'May the best man win'. Laat ze allebei maar een beetje hun best doen. Ik ben immers ook geen beroerde vangst...

Mijn vriendin en ik besloten te gaan. Zij liep alvast vooruit naar huis, en dus bleef ik met de eerste jongen over. Ik sliep bij een andere vriendin en vroeg hem of hij mij even naar huis wilde wandelen. Natuurlijk wilde hij dat. We liepen richting een bankje en gingen daar maar even zitten. Ineens voelde ik mij weer die puber van 14, op de camping in Frankrijk, smachtend naar haar eerste zoen. Want tja, na vijf jaar was dat natuurlijk ook wel een beetje zo. En gezoend hebben we. Mijn laarzen en ik hebben flink gezoend. En ineens begon het te regenen. Terwijl het buiten kouder werd, kregen wij het steeds warmer. Gelukkig stond mijn auto dichtbij en zijn we daar maar even gaan schuilen. Ondertussen kregen de ramen een soort van Titanic-effect. Ik ben een fan van het uitstellen van genot, dus besloot ik er een eind aan te breien. En trouwens, welke gek heeft ooit bedacht om seks te hebben in een auto?! Ik heb het nog nooit gedaan, maar serieus, hoe doe je dat überhaupt? Auw, laag plafond, shit, een stoel. Hoezo, dat ben jij niet? O, das de versnellingspook! Pèp! Godver, doet die claxon het ook als je de sleutels niet in het contact heb? O, daar heb je de buurvrouw al, ja, die werd natuurlijk wakker van die toeter. Nee, dacht ik, dat doen we wel lekker een keer comfortabel, in my Master Bedroom, where I make the magic happen.

De dagen erna waren met sms-berichten gevuld. We zouden bijna afspreken en voor het eerst in mijn leven ging ik alleen voor de seks. Ik wilde weten of ik dat zou kunnen. De herinneringen aan het afgelopen weekend waren zo goed, dat de verwachtingen hooggespannen waren. Het moment was daar. Hij kwam langs. We zaten op de bank en... we hadden werkelijk niks te bepraten. We probeerden het wel, maar hoe meer we spraken, hoe minder we gemeen hadden met elkaar. En toen viel de eerste stilte. En daar zit je dan. Ach, dacht ik toen, hij komt toch ook niet voor een goed gesprek, als ik dat wil, dan bel ik wel een vriendin op. Dus besloot ik hem te bespringen. Hij vond het wel erg snel gaan, maar hé, ik dacht, wat rest er anders nog?

Dus begonnen we te zoenen. En kort daarna belandden we in bed. Al gauw merkte ik dat het vrijgezellenleven hem geen goed had gedaan: het was nou niet bepaald een Don Juan. Ken je dat moment dat hij iets probeert voor elkaar te krijgen met zijn handen, en jij na een paar minuten denkt: zal ik zeggen dat je je pogingen mag staken of ga je zelf de meest verstandige zijn? Maar nee hoor, ik moest de verstandigste zijn. Dus begon ik hem voorzichtig wat tips te geven. Dat verbaasde hem, want blijkbaar was ik de eerste vrouw die dat deed. Ik zei dat ik altijd aangenaam verrast kon worden door bijvoorbeeld uitgebreid strelen. HINT, HINT. Dat ik voorspel toch ook wel erg leuk vond. "O," zei hij, "maar dat hebben we toch ook gedaan? We hebben toen straks gezoend op de bank?" HELAAS, u gaat niet door voor de wasmachine, gaat niet langs START en ontvangt geen 1000 euro. Zoenen, voorspel?! En weet je wat nu nog het meest zonde is? Hij vergeet dat vrouwen praten, tot in details toe. Je snapt natuurlijk wel dat dit ook geen veel belovende recensie naar vriendinnen betekent. Als hij nu even de moeite had genomen om iets met mijn tips te doen, dan had ik met mijn hand over mijn hart gestreken en de 'zoenen=voorspel'-opmerking vergeten. (Tevens had hij dan ook nog flink punten kunnen scoren bij de vrouwen die na mij kwamen.)

Het feest was over, de illusie van het vorige weekend ook, en zo vertrok hij dan midden in de nacht. Dat was ik niet gewend na een relatie van vijf jaar, iemand die na de seks gewoon je voordeur weer uit wandelt. One night stands, ik ben er niet zo van.

De kop was eraf, het ijs gebroken en het hek van de dam. Mijn vrijgezellenleven was begonnen en dit was niets vergeleken met wat er nog zou komen (al wist ik dat toen natuurlijk nog niet). Daar stond ik dan in de gang van mijn huis, nadenkend of dit nu was wat ik wilde. Was ik wel klaar voor dit avontuur? Had ik zin in dit soort teleurstellingen? En daar zag ik mijn sexy laarzen staan. Ineens bedacht ik mij dat het eigenlijk net zo is als het inlopen van nieuwe schoenen: je begint vol enthousiasme aan je eerste stappen, maar merkt al gauw dat het leer nog wat stug is. Hier en daar loop je een blaar op, maar daar moet je gewoon even doorheen prikken. Hoe vaker je er op loopt, hoe beter ze naar je voeten gaan zitten, en op een dag denk je: 'These boots are made for walking, and that's just what they'll do. Now, my name is Diva and there's nothing I can't do!'