Drie jaar geleden leefde heel Nederland mee, toen de ontvoering van twee kinderen in alle kranten de voorpagina's haalde. Janneke Schoonhoven verloor haar kinderen aan haar ex-man in Syrië, waar de Nederlandse wetten en kinderbescherming niet van toepassing zijn. Dat indrukwekkende verhaal is nu verfilmd door Ron Termaat, bekend van o.a. Julia's Tango.
Het verhaal
Op een mooie zomerdag in 2004 gaan Zim en Bibi, de twee kinderen van Hanne (Karina Smulders), met haar ex-man naar Euro Disney. Tenminste, zo belooft Nizar (Cahit Olmez). Maar dan belt hij om te melden dat ze alle drie in Damascus zitten. Nizar vertelt dat hij naar Syrië moest vluchten, omdat hij bedreigd is. Het dringt niet direct tot Hanne door dat haar kinderen zijn ontvoerd, maar haar man Bertus (Tjebbo Gerritsma) suggereert dat Nizar op deze manier Hanne probeert terug te krijgen. Het is namelijk voor Nizar en zijn Syrische familie een schande dat zijn vrouw van hem is gescheiden. Hanne vertrekt naar Syrië, geholpen door adviseur Wouter Simons (Thom Hoffman) die ervaring heeft met gestolen kinderen. Langzaam wordt Hanne een speelbal in het web van haar moederliefde, de ambassades en sluimerende gevoelens voor haar ex, in het gevecht de voogdij over de tieners terug te krijgen. Ze komt er alleen voor te staan en het gevecht zet haar recht tegenover de geliefden in Nederland. Na twee uitputtende jaren beseft ze dat ze geen andere keus heeft dan haar kinderen te vragen zelf te vluchten naar de ambassade in Damascus. De spannende ontsnapping van het tweetal slaagt op het nippertje, maar toch zal het nog een half jaar duren voordat Hanne haar kinderen weer in de armen kan sluiten.
Kom Niet Aan Mijn Kinderen
Alle gebeurtenissen, van de ontvoering tot het weerzien van de kinderen in Nederland, worden in 90 minuten verteld. Dat zorgt ervoor dat de film nergens echt de diepte in gaat. De kijker krijgt stukjes te zien van de ontvoering, het leven van de kinderen in Syrië, moeder Hanne in Nederland en de strijd tussen Nazir en zijn ex-vrouw. Ook de ontsnapping van de kinderen naar de ambassade is van korte (film)duur. De indrukwekkende, hartverscheurende momenten kun je op een hand tellen. Dat zorgt ervoor dat de verfilming een beetje tegenvalt.
Waarom moet je hem wel zien?
Acteur Cahit Olmez (bekend van Van Speijk en Gangsterboys) kruipt in de rol van vader Nazir, die onder de druk van zijn geloof, familie en de liefde besluit zijn kinderen te ontvoeren. Cahit speelt goed, ondanks zijn tegenstrijdige rol van vader én ontvoerder. Zelfs zo goed dat je -met tegenzin- sympathie voor hem opbouwt. Je voelt zijn angst, zijn liefde voor Hanne en zijn machteloosheid. Ook de beelden van Tunesië -Syrië gaf geen toestemming om te filmen- zijn ontzettend mooi en indrukwekkend.
De boodschap
Kom Niet Aan Mijn Kinderen vertelt niet alleen het verhaal van Janneke Schoonhoven, maar laat de kijker op een indringende en persoonlijke manier kennismaken met het fenomeen kinderontvoering. Jaarlijks worden tussen de 150 en 200 kinderen ontvoerd door één van de ouders en dat is een schokbarend hoog aantal. En niet alle verhalen lopen goed af, vele ouders krijgen hun kinderen niet meer terug.
Kom Niet Aan Mijn Kinderen vraagt aandacht voor kinderontvoering. En met dat in het achterhoofd, moet iedereen deze film gezien hebben.
Kom Niet Aan Mijn Kinderen is vanaf 6 mei te zien in de Nederlandse bioscopen. Lees hier het interview met Thom Hoffman.
