No Pants Subway Ride

Reizen door Redactie Ze.nl

De No Pants Subway Ride. Wereldwijd in verschillende grote steden je broek uitdoen terwijl je rustig je krantje leest in de metro of op het perron wacht op de volgende rit. En vooral doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

Leuk idee als het hartje zomer is, maar als je dit doet terwijl het buiten sneeuwt en vriest, moet je toch minstens gek zijn. Maar ik heb, in een dronken bui in een zaterdagnacht, gezworen mee te doen en ik ben iemand die zich aan haar woord houdt. Iets wat mij nu duur komt te staan.

Daar sta je dan. Op het perron. Op het bord staat dat de metro er over één minuut is. Ik vraag mij af of ik nog terug kan, maar mijn huisgenoten trekken mij naar binnen. De deuren gaan dicht. Geen ontkomen meer aan. Tijdens de metrorit doen bij elke stop twee mensen hun broek naar beneden, stappen uit en wachten op het perron op de volgende rit. Gelukkig heb ik vanochtend mijn mooiste onderbroek aangedaan. Dat kan je niet van iedereen zeggen. Ik zie een meisje met een gestreepte oma-onderbroek tot op haar middel en betrap iemand zelfs op een gat in zijn witte boxer. Pijnlijk.

Vlak voordat ik mijn stop hoor, trek ik nog even mijn bontmuts lager, in de hoop dat het mijn koude benen zal compenseren. En dan hup, mijn broek uit, schoenen weer aan en de nietsvermoedend op het perron wachten.  Had ik het net in de metro nog redelijk warm, buiten verga ik van de kou.

Van te voren verwacht je dat iedereen naar je wijst en begint te lachen. Maar dat is totaal niet wat er gebeurt. Mensen weten zich geen raad met mijn ontblote benen. Iedereen doet vooral heel hard zijn best om je niet aan te kijken. Ineens is de grond heel interessant, of de poster die aan de muur hangt. Kinderen daarentegen, die kunnen hun ogen niet van ons afhouden. Met verbaasde blikken wijzen ze naar ons en vragen ze aan hun moeder: "Mama, waarom hebben die mensen geen broek aan?" Verlegen worden ze er en beetje van, maar ze moeten toch ook giechelen.

Een persoon durft ons te vragen waarom we er in godsnaam zo bij lopen. Het antwoord? Mijn broek zat te strak, het is casual Sunday,  we zijn arme studenten en hebben geen geld voor een broek of mijn broek zit in de was. Tja, waarom? Het echte antwoord: om de wereld een beetje leuker te maken!

Lees hier het eerste deel van het reisdagboek van Sarah!