Stop snurken nu

Forget it, dit type snurker ronkt nog als een drilboor wanneer hij ondersteboven hangt, met als gevolg boze buurtbewoners die je vragen hoe je het toch in je hoofd haalt midden in de nacht te gaan verbouwen.

Hoewel je hem steeds weer met een liefdevol zacht tikje tracht te resetten, zou je hem na maanden gebroken nachten bij voorkeur bewusteloos willen slaan, hem uit zijn bed willen trappen, zijn neus willen dichtnaaien, een emmer water over zijn gezicht willen smijten, dit alles voor ten minste een paar uur stilte; dát zijn nog eens anti-snurkmiddelen waar je wat aan hebt.

Maar nee, dat doe je uiteraard allemaal niet. Want je houdt van hem. Maar hoe lief en romantisch hij overdag ook is - 's nachts haat je hem. 's Nachts fantaseer je dat je de bos rozen die je spontaan van hem kreeg en je aanvankelijk nog wist te ontroeren, in de fik steekt. 's Nachts beraam je dat je de doos bonbons uit het raam gaat keilen. Wil je zijn liefdesbrief in niet meer te lijmen stukjes scheuren. Je haat zijn gepiep, zijn gezaag en zijn geknetter. Je haat de rottdweiler die uit zijn mond buldert en de klanken van een gescheurde V-snaar. Je hoort hem nog liever luidruchtig boeren en ruften, dan wel tieren en vloeken tijdens het behangen.

"Kan ik er wat aan doen," is derhalve het ergste dat hij kan antwoorden wanneer je hem verwijt "dat het lawaai dat hij produceert echt niet normaal is" en ervoor zorgt dat je hem, bij de eerste de beste decibel die daarna nog je trommelvliezen irriteert, daadwerkelijk zijn bed uit trapt. Want hij kan er wel degelijk wat aan doen. Stoppen met roken misschien. Of een paar kilo afvallen. Geen alcohol nuttigen vlak voor het slapengaan. Maar het zal hem een worst zijn. Het interesseert hem geen tennisbal, want híj slaapt wel. Maar jij al tijden niet. "Neem in godsnaam een of ander anti-snurkmiddel in," protesteer je uiteindelijk uit wanhoop, "en anders voor straf een paar maanden geen seks." Heeft hij ook eens iets om wakker van te liggen. Dat laatste wil hij na jouw afpersingspraktijken toch maar eens proberen, en dat blijkt zowaar te helpen. Hulde aan de uitvinder van de anti-snurkspray! Totdat je er op een kwade dag achterkomt dat manlief het middel blijkbaar is 'vergeten' in te nemen en je broodnodige rust hierdoor wederom wordt verstoord.

En daar ga je dan maar weer. Voor de tigduizendste keer en een aantal jaren slapeloze nachten verder: op naar de logeerkamer, indien je geluk hebt, of naar de bank, indien je pech hebt, met een kussen onder je arm, ondertussen denkend dat je morgen naar een advocaat zult gaan voor het aanvragen van scheidingspapieren of - in het ergste geval - dat je het kussen op zijn gezicht zou kunnen leggen en zo voorgoed van het gezaag af zou kunnen zijn.