|
Tijdens één van hun kapingen nemen de historische figuur kapitein Jack Rackham (waar die mooie Johnny Depp alias captain Jack Sparrow ook op geïnspireerd is) en zijn als man verklede geliefde Anne Bonny de enige overgebleven overlevende in gijzeling. Dit blijkt de eveneens als man verklede Mary Read (bijnaam Bloody Mary, de schrik van de zeven zeeën) te zijn. Dit is het begin van een vermakelijke en ingewikkelde driehoeksverhouding waarin iedereen een toneelspel speelt.
Het is een voorstelling vol tegenstellingen: de verhouding tussen man en vrouw, verstand en gevoel, stoer en zachtaardig. De houding die normaalgesproken aan de vrouw wordt toegedicht, wordt hier vertolkt door de man: kapitein Jack is emotioneel uit balans omdat zijn bezigheden in het licht van zijn kersverse vaderschap hem zo onbelangrijk lijken. Hij wil verantwoordelijkheid nemen en naar huis gaan om voor zijn kind te zorgen. Mary is een piraat die alles al heeft meegemaakt en is waarschijnlijk de intelligentste piraat die ooit heeft geleefd. Haar met wetenschappelijke termen doorspekte zinnen, zijn een lust om naar te luisteren - zeker in deze context. Anne is de stoerheid zelve: nog in haar kraamtijd staat ze alweer op het dek haar taak als stuurman uit te voeren. Ze is praktisch en strategisch en wil achter het grote geld aan. Lekkende borsten of niet, muiten zal ze!
Humor en identificatie zijn belangrijke onderdelen van dit theaterstuk. Doordat de piraten gesprekken voeren over onder andere personeelszaken en over het creëren van een band tussen ouder en kind, worden het heden en verleden kunstig in elkaar geweven. Het is vermakelijk om toeschouwer te zijn van de emotionele breakdown van kapitein Jack over zijn gevoel van op een splitsing in zijn leven te staan. Door middel van dit soort scènes wordt op een confronterende, maar lachwekkende manier, de draak gestoken met clichés.
In deze theatergroep barst het van de talenten. Regisseuse Marije Gubbels heeft dit geweldige stuk geschreven. Haar CV puilt uit van de voorstellingen van haar hand en dit is de vierde voor theatergroep Bloody Mary. FOK gaat in haar ogen over de consequenties die keuzes hebben ('niet kiezen is ook kiezen') en het willen bereiken van de lach door tragische situaties. 'Wat zijn wij mensen toch losers, laten we er met z'n allen maar heel erg om lachen.'
De spelers Ilse Warringa (Anne), Rop Verheijen (kapitein Jack) en Tina de Bruin (Bloody Mary) hebben hun rollen voortreffelijk neergezet. Hun zang- en spelkwaliteiten zijn ongekend, ze hebben een geweldig e stembeheersing en stáán er. De twee bloeddorstige piratenvrouwen vertellen dat ze er in een stuk van Marije nog nooit voordelig uit zijn gekomen. Ook in dit stuk niet: met enge baarden verrijken zij het podium. Nee, mooie dames zijn ze in dit stuk niet, maar dat is bewust gedaan: allen vinden zij kijken naar mooie vrouwen op het podium een beetje saai.
Tijdens deze voorstelling van anderhalf uur heb ik me geen moment verveeld. De prachtige en gevoelige liedjes die gezongen worden, raken je. De dialogen zitten goed in elkaar en zijn humoristisch. Het is knap dat ze met zo weinig middelen een fantastische voorstelling hebben neergezet: buiten een los verrijdbaar en draaibaar schuin toneel en wat rekwisieten (lees: rondvliegende afgehakte ledenmaten), hadden ze niets meer nodig. Het publiek wordt overweldigd met woordgrappen, dubbelzinnigheden en met de zeevaart gerelateerde spreekwoorden (weet je wel hoeveel dat er zijn?!) Kortom: deze voorstelling bevat alles wat een goede voorstelling moet bevatten en is een must see.
Wil jij ook dit bloeddorstig muziektheater zien? (Ja! Doen!) Bloody Mary toert nog tot en met 12 december door de Nederlandse theaters met FOK. Check de data en locaties op: www.tg.bloodymary.nl.
Foto's: Stephan van Hesteren |
