1. In de wacht gezet worden
Als je de dokter nodig hebt, de Belastingdienst moet bellen of zelfs de politie moet alarmeren zijn vaak 'al onze medewerkers in gesprek. Een ogenblik geduld alstublieft'. En dan dat verschrikkelijke, a-melodische en tandenknarsende wachtmuziekje. Het vervelendste is dan nog zo'n computerstem die af en toe dat muziekje onderbreekt met de woorden: 'nog steeds zijn al onze medewerkers in gesprek'. Uhh... dat had ik nog niet door?! Sommige instanties denken slim te zijn en de wachttijd wat overzichtelijker te maken door af en toe aan te geven hoelang de wachttijd nog bedraagt. Heel slim van ze: ze gev
en die wachttijd dan ook nog eens door in het aantal minuten, aangezien 180 seconden toch een stuk langer klinkt dan 3 minuten. Welke psycholoog daar op gekomen is...?
2. Bellend afrekenen
Ik heb respect voor kassajuffrouwen, verkoopmedewerkers en receptionisten die ijzig kalm blijven onder één van de verschrikkelijke gevolgen van het gebruik van de mobiele telefoon: klanten die al bellend afrekenen. Of nog erger; al bellend hun bestelling doen of je wat vragen. Voor mijn bijbaan sta ik ook regelmatig achter een balie en ik weiger mensen te helpen die al bellend hun spullen willen afrekenen of mij wat willen vragen. Het lijkt een trend te worden altijd en overal bereikbaar te zijn, zelfs in de rij voor de boodschappen of bij het afstempelen in de tram. Buiten het feit dat het heel erg asociaal is, erger ik me aan dit gedrag echt groen en geel.
3. Trein met vertraging... of op tijd!
De NS is in Nederland al jaren mikpunt van irritatie en ergernis. Ze hebben al een hoop gedaan om hun treinen op tijd te laten rijden, maar nog steeds blijken excuses als blaadjes op de rails of vierkante wielen van alledag. Waar ik me persoonlijk aan kan ergeren is dat wanneer ik een keer goed op tijd ben om mijn trein te halen, er altijd wel zoiets aan d
e hand is. Gevolg: zeker een kwartier tot een uur vertraging. Als de machinist dan nog door de intercom roept dat de conducteur niet weet op welk spoor hij moet zijn, of dat hij zelf ook niet weet waarom we vertraging hebben (allebei waar gebeurd!), bijt ik alweer op mijn onderlip van irritatie. Maar het meest ergerlijke is nog wel dat áls je dan toch een keer te laat bent voor je trein, deze opeens wel op tijd wegrijdt!
4. Aan het lijntje worden gehouden
Heel letterlijk aan het telefoonlijntje. Hoe vaak is het al voorgekomen dat ik mijn voicemail moet bellen (= niet gratis) en vervolgens eerst een reclameboodschap van één of andere mobiele internetdienst die ik toch niet wil moet aanhoren voordat ik mijn voicemailbericht kan afluisteren. Te vaak. Ook de eerder genoemde instanties, vaak met een betaald 0900-nummer, weten hier een flink slaatje uit te slaan. Je reinste geldklopperij, dat is het gewoon!
5. De verkeerde rij
Het kan aan mij liggen, maar ik sta altijd in de verkeerde rij bij het afrekenen. Dat gevoel bekruipt mij tenminste. Of er wordt net gewisseld van caissière die eerst nog vijftienduizend codes moe
t invoeren voordat de kassa haar accepteert als nieuwe caissière, of er staat net een vrouw voor mij die vier jurken en zes broeken wil ruilen die niet passen omdat ze te veel heeft gebarbecued afgelopen zomer, of het kassasysteem flipt, of ik kan aan deze kassa alleen met creditcard betalen, of de kassa sluit net voordat ik aan de beurt ben, of de verkoopmedewerker is nog druk aan het praten met zijn of haar collega over de kater van afgelopen zondagochtend... Gebeurt dat nou bij iedereen of ligt dat echt alleen aan mij?
Waar ergert Ze zich nou het meeste aan?
