Vrolijke tuk-tukjes brachten de gasten naar de rode loper. De feestelijke uitstraling van de ontvangst gaf een dubbel gevoel. Het beloofde namelijk een zeer emotionele avond te worden. De moeder van Bart, Marianne Poot, vond het erg moeilijk om de documentaire over haar zoon te kijken. 'Ik mis Bart iedere seconde.'
Ook voor Mirjam, de zus van Bart met wie hij een bijzondere band had, was de première een emotioneel moment. 'Ik hoop dat mensen zullen leren dat je vandaag moet leven en dat je nooit met ruzie uit elkaar moet gaan of met ruzie moet gaan slapen. Je weet nooit wanneer het afgelopen is.'
Irene Moors denkt dat het een emotionele maar mooie avond zal worden. 'Ik weet niet wat ik van de film moet verwachten. Ik denk dat ik het gewoon maar moet beleven. Het is sowieso mooi dat iedereen weer even aan Bart denkt.'
Hoe zou je Bart in een paar woorden kunnen omschrijven?
'Bart was een mega-inspirator, een doorzetter en zoals de film al zegt: een bikkel.'
Voor Rob Kamphues is het al wel duidelijk dat het heftige film is. 'Ik weet van mensen die al een klein stukje hebben gekeken dat het best een pittige film is en dat kan ik me ook wel voorstellen. Bart had natuurlijk een heftig leven. Misschien dat ik straks wel met weemoed terug moet denken aan hoe het was.'
Wat betekende Bart voor BNN?
'Wie had het ooit kunnen bedenken dat we middenin het omroepstelsel terecht zouden komen. Dat heeft Bart samen met de mensen om hem heen weten te bereiken. BNN is nu springlevend; er worden prachtige programma's gemaakt.'
Wat heeft dat voor jou betekend?
'Ik heb zelf drie jaar bij BNN gezeten en ik voelde me er erg thuis. Ik mocht er alles doen waar ik zin in had. Ik heb geleerd dat het altijd nog een stapje gekker kan en dat koester ik nu nog steeds in mijn programma's.'
Wat voor beeld heb jij van Bart?
'Ik heb het idee dat hij veel minder dat brutale mannetje was dat iedereen op tv zag. Ik weet namelijk van mensen met wie Bart heeft gewerkt dat hij soms twijfelde over bepaalde dingen die hij deed. Soms dacht hij: zal ik dit nu wel doen? Dan deed hij het natuurlijk toch.'
Wat is jouw mooiste herinnering aan Bart?
'Ik weet nog dat ik in Amerika was om een aflevering te maken over swingers. Ik heb toen heel lang met mijn vriendin gediscussieerd over het wel of niet naakt in een bubbelbad zitten met drie vrouwen. Uiteindelijk mocht ik met hen tongzoenen, maar dat was dan ook wel alles en we hebben er heel lang ruzie over gehad. Toen Bart het fragment zag, zei hij: 'Kamphues, dat gaan we voortaan elke week doen!' Dat is echt typisch Bart de Graaff.'
Maakte hij die gekkigheid ook los in andere mensen?
Zeker, hij deed het natuurlijk zelf ook. Hij ging ook verder dan hij zelf wilde, maar die camera staat aan en dan merk je dat je denkt: laat ik het toch maar doen.'
Voor Eddy Zoëy was het echt een drama toen hij uit IJsland kwam en hoorde dat Bart er niet meer was. 'Dat was voor ons echt niet te geloven. Hij had al zo vaak in het ziekenhuis gelegen en iedere keer kwam hij er weer bovenop en hij maakte ook gelijk weer televisie. We dachten echt: hij gaat nooit dood. Daarom was het erg heftig om te horen dat het toch gebeurd was.
Zie er er tegenop om de film te zien?
'Hoewel ik de film al gezien heb, zie ik er toch tegenop. Het is een zware film, dus ook voor een tweede keer kun je er niet aan ontkomen dat je een traantje weg moet pinken.'
Sophie Hilbrand heeft expres de film nog niet gezien. 'Ik denk dat het heel ontroerend wordt. Net als met een film waarvan je al weet wat het einde is. Je weet dat de hoofdpersoon dood gaat, maar toch hoop je door het verhaal dat hij nog ergens in de zaal zit.'
Wat vind jij het mooiste tv-moment van Bart?
'Waar kan ik je 's nachts voor wakker maken en eigenlijk ook De Stalkshow. Vooral het moment met Marco Borsato dat ze gingen duiken. Van De Stalkshow het moment met Inge de Bruin. Hij maakte er zo goed gebruik van dat hij een beetje een kind was. Hij ging ook gerust tegen mensen aan liggen en dat werkte gewoon heel goed.'
Wat is jouw herinnering aan Bart?
'Ik heb hem nooit gekend, maar als ik aan hem denk, denk ik altijd aan zijn schaterlach en zijn doorzettingsvermogen. De Bart Foundation is er daarom ook voor mensen die zo veel tegenslag hebben. Wat in zijn geval natuurlijk ook vaak zo was. Vaak was het zo dat hij iets had opgenomen en vervolgens weer moest gaan liggen of aan het infuus moest. Zijn doorzettingsvermogen inspireert me; ik denk eigenlijk dat het iedereen zal inspireren als je de film hebt gezien.'
Een emotionele, inspirerende film zou het volgens de BN'ers zijn en dat was het. Met een snik en een lach zaten we in de zaal. Hilarische fragmenten werden afgewisseld met ontroerende momenten van ziekenhuisbezoekjes en intieme uitlatingen van zus Mirjam en moeder Marianne die openhartig herinneringen ophalen. Een eerlijke kijk op het vrolijke, moeilijke, heftige, snelle leven van Bart de Graaff: Bikkel, je gaat dood dus kies je voor het leven.
Vanaf donderdag 4 september is Bikkel in de bioscoop te zien, lees ook op Ze.nl de review van de film!
Tekst & foto's: (c) Ze.nl / Stephanie Koenen & Martine Zeeman
