Ilja Leonard Pfeijffer - Malpensa
|
*Kuch* Pardon? - Sorry, ik wilde je niet in je thee laten verslikken. Of je wel eens een theatervoorstelling gelezen hebt? En nee, hierbij hoef je niet te denken aan een muf en oud manuscript, een ellenlange droge tekst; onbegrijpbare middeleeuwse taal, vergeelde bladzijden, oersaaie dialogen waarbij je zelf immens veel moeite moet doen om in te kunnen vullen hoe de scène eruit zal zien. (En is dat niet juist wat het lezen van een toneelstuk zó leuk kan maken? Dat je alles zelf mag en kunt inkleuren? Enkel de lijntjes liggen vast, maar wat de schrijver ook zegt... Kleur gerust buiten de lijntjes, wat wil 'ie je maken?) Terug naar waar ik mijn verhaal begon. Ik heb wel eens een poging gewaagd een theaterstuk te lezen. Ik dook de bibliotheek in en kwam inderdaad met zo'n eeuwenoud boekwerk weer tussen de mottenballen omhoog uit een muffe kelder (bij wijze van). Maar als fervent cultuurliefhebster verwachtte ik dat het anders zal moeten kunnen. En dat kan! Graag deel ik dan ook mijn ervaring met het lezen van Malpensa, geschreven door Ilja Leonard Pfeijffer. Een interessant stuk, waarvoor ik mij niet in nette kleding hoef te steken. Vandaag dames, beleven wij het theater thuis. Vanuit onze luie stoel. We mogen kuchen wat we willen, plaspauzes inlassen en zoveel met snoeppapiertjes knisperen als we wensen. Who's in? Wie? Ilja Leonard Pfeijffer. Wat? Malpensa Verhaal? Ti-ta-topmanager Thijs strandt met mede 'zelfmoordterrorist-to-be' Michel op vliegveld Malpensa. Het toestel dat zij van plan zijn te kapen, heeft onverwachts vertraging opgelopen. De wachtruimte verandert in het speelveld van een psychologisch spel met verrassende ontboezemingen... Dat zo'n wachtruimte rare dingen in de mens naar boven haalt, blijkt uit het verhaal: gevoed door pure verveling gaat men denken en denken is funest. Voor twee financieel directeuren die niet gewend zijn stil te staan bij het leven en zichzelf althans. Uit sensatiezucht hebben Thijs en Michel het snode plan opgevat een vliegtuig te kapen. Nu zij teruggeworpen worden op zichzelf hebben zij ineens alle ruimte voor zelfreflectie. Tijd zat om het plan dat zij gesmeed hebben nogmaals te overdenken en de zuiverheid van hun motieven te testen. Als afleiding, tijdens het wachten maar ook om verdenking door buitenstaanders te voorkomen, doen de mannen alsof ze elkaar nooit eerder ontmoet hebben en bij toeval in cont Leuk om te weten? Deze voorstelling is ook op de planken gebracht door het theatergroep Annette Speelt, bestaande uit Thijs Römer en Michel Sluysmans. Hoe leest dat nu? Fijntjes! Dames, sluit de gordijnen, open het podium dat in uw hoofd aanwezig is en breng dit stuk tot leven, op je eigen planken. Grijp je boeken- of Bolbon en geef jezelf een uitje naar je eigen voorstelling(-svermogen)! Malpensa |
act komen. Het spel dat ze starten, uit zich eerst vooral in typisch macho-mannenpraat over zogenaamde snolliebollies met opmerkingen als: 'Zó, zie dat lopen dan! Wat een Jetsers.' Gevolgd door een rij synoniemen voor de vrouwelijke voorgevel waar men respectvol u tegen zegt. Langzaamaan verandert de toon van het gesprek echter en komen de stoere macho Thijs en de meer intellectuele Michel dichterbij de achterliggende motieven van hun plan. Is het echt allemaal een spel? Gaat het net zoals in hun werk om het halen van targets? Of zit er stiekem wat anders achter?