Tess Gerritsen ? Het Stille Meisje

Op een saaie, druilerige zondag kun je wel wat spanning gebruiken. Zorg dat je Het Stille Meisje op je boekenplank hebt staan, om je vervolgens niet meer los te kunnen rukken van dit moordachtige verhaal.

 

Wat krijg je als je een pittige rechercheur, nuchtere patholoog-anatoom en een sinistere moordzaak bij elkaar voegt? Juist, een kersvers boek met een flinke dosis spanning, een vleugje humor en veel leesplezier.

 

Het verhaal

Er wordt een afgehakte hand gevonden in Bostons Chinatown, met de rest van het lichaam (en een bijna afgehakt hoofd) op het dak van een gebouw. Niet echt iets waar je op zit te wachten. Rechercheur Jane Rizzoli en patholoog-anatoom Maura Isles komen thuis van een koude kermis tijdens het onderzoek naar deze moord: er zijn nog meer brute moorden gepleegd. Alsof dat nog niet genoeg problemen veroorzaakt, is de enige levende getuige het doelwit van een onzichtbare vijand. Heb jij al kippenvel op je armen?

 

En?

Als je de boeken van Tess Gerritsen kent, dan weet je misschien al dat ze vaak zenuwslopend zijn en de rillingen over je rug doen lopen. Het Stille Meisje is vanaf de eerste bladzijde boeiend en doet je constant verlangen naar meer. Even naar het toilet tussendoor? No way, Tess Gerritsen heeft je in haar greep.

 

Wat mij heel erg stoorde, was dat ik continue dacht: jongens, het antwoord ligt voor jullie. Ik zie het, daar, zij is de dader! Het boek wist me zo mee te slepen, dat ik in gedachten wilde schreeuwen tegen de karakters. Het frustreerde me zo erg, want de oplossing leek overduidelijk. Maar schijn bedriegt. Ik tuinde er net zo hard in als de karakters. En dat is een knap staaltje schrijfwerk van Tess. Het verhaal is complex en bijzonder goed opgebouwd. Zelfs al lopen er verschillende verhaallijnen door elkaar, toch blijft het begrijpelijk. Geen één keer raakte ik de draad kwijt.

 

Wel was het wat vermoeiend. Continu die spanning, geen seconde rust door een afleidend element. Het verhaal gaat als een intercity en zo snel lees je er ook doorheen. De spanning doet je het boek verslinden. Goed leesvoer om die saaie zondag mee door te komen, maar na die zondag is het echt voorbij, want je zult Het Stille Meisje in één adem uit lezen. Tenminste, dat ging voor mij wel op.

 

Een irritatiepuntje zijn de twee verschillende vertellers: het verhaal begint vanuit de eerste persoon (?ik?) en wisselt telkens met de derdepersoon. Voor sommige mensen werkt dat heel goed en zorgt dat voor nog meer spanning, maar ik krijg er vooral de kriebels van. Alsof Tess niet kon kiezen voor één vertelperspectief. En dan de karakters? Het zijn niet karakters waar ik direct van hield, zelfs niet na een weerzien. En nog steeds houd ik niet van ze, maar ze voelen wel echt aan. Vooral rechercheur Rizzoli: zij groeit duidelijk. Maar ook Iris Fang ontwikkelt zich en ik kreeg zelfs een beetje sympathie voor haar.

 

Een negatief getinte review? Misschien, maar ik raad Het Stille Meisje zeker aan. Tess Gerritsen behoort voor mij absoluut tot de betere schrijfsters die de rillingen over je rug doen lopen; niet voor niets zijn haar boeken vertaald naar de televisieserie Rizzoli & Isles. En al ben ik misschien wat kritisch, dit boek was heerlijk vlot en een knap staaltje denkwerk. Petje af, Tess.

Het Stille Meisje
Tess Gerritsen
ISBN: 9789044332490
Prijs: ?17,95
Uitgeverij: The House of Books