Het is een flinke opluchting als de stiletto's waar de hele avond op is gewankeld, kunnen worden uitgetrokken. Puffend zegt menig vrouw dan: 'Hèhè, ik zit.' Dan pakken we wat blarenpleisters of we nemen een voetenbadje en de ellende is verdwenen en vergeten.
Lotusvoetjes
Maar die ellende is niets vergeleken met die van Chinese vrouwen. Rond de elfde eeuw begon men met het inbinden van de voeten, waardoor zogenaamde 'lotusvoetjes' ontstonden. Bij jonge meisjes tussen de twee en de vijf jaar oud werden de voeten vastgebonden met een stuk windsel van een aantal meter. Alle tenen, behalve de grote teen, werd onder de zool van de voet gebonden.
Dit werd gedaan om te voldoen aan het schoonheidsideaal dat Chinese mannen in het leven hadden geroepen. Zij vonden dat kleine voeten 'sexy' waren, mede doordat vrouwen er door gingen waggelen. En wij maar recht proberen te lopen op onze hak
jes.
Korset
Waar wij nu onze Sonja voor hebben, hadden vrouwen vroeger het korset. De oudste corrigerende kledingstukken stammen uit de zestiende eeuw. Vrouwen gebruikten het korset voor een mooie, slanke wespentaille. De strakke korsetten belemmerden vrouwen in hun bewegingsvrijheid. Ook waren er vrouwen die gezondheidsklachten kregen, zoals scoliose, een verkromming van de ruggengraat. Van sommige vrouwen raakte het bovenlichaam totaal misvormd. In de tijd van Napoleon snoerden de dames zichzelf zó strak, dat Napoleon het korset 'de moordenaar van het menselijk ras' noemde.
Een bleke huid
Ook in de middeleeuwen waren vrouwen de pineut van een schoonheidsideaal. Het mooie, gebruinde huidje waar wij uren voor in de zon liggen te zweten, was de grote angst van de middeleeuwse vrouwen. Een bleke huid, dat was schitterend, prachtig, opwindend!
Vrouwen gebruikten hiervoor verscheidene hardnekkige smeerseltjes, waar de huid niet altijd tegen kon. Als dat niet hielp, kozen vrouwen voor de zéér effectieve bloedzuigerbehandeling. De beestjes werden op de huid 
gezet, zodat het bloed weg werd gezogen. Eureka! Het resultaat was een wit huidje. Voor een glad huidje koos men voor het wegbranden van de zwarte haren met zwavelzuur. Niks geen ladyshave.
Dus we kunnen wel zeuren over onze ontharingsmanieren en die pijnlijke hoge hakken waar we ons 'mooi' mee voelen, maar vergeleken met de schoonheidspijnen van vroeger, is epileren en harsen hetzelfde gevoel als gekieteld worden. Op hoge hakken kunnen we de stilettorun nog uitlopen, maar met ingebonden voetjes zal dit een onmogelijke opgave zijn.
Bronnen:
www.elsevier.nl
www.fibula.nl
www.geschiedenis.vpro.nl
