Mea Vota - mijn wens...

Ik adem je geur in en voel de warmte van je lichaam. Met mijn hoofd tegen je schouder laat ik me meevoeren door de tonen van de muziek, terwijl onze lichamen onbewust een perfect ritme volgen. En alles past zoals ik had gehoopt dat het zou passen.

Je handen dwingen mijn lichaam om te reageren. Ik voel je vingers op mijn rug en verbeeld ik het me nou, of streel je zachtjes mijn rug? Mijn hart gaat sneller kloppen en ik hoop maar dat je dat niet voelt. De woorden die nu gezongen worden krijgen een veel diepere betekenis nu ik zo dicht bij je ben. Ik voel het en ik wil het, al weet ik niet precies wat. Ik geniet van onze lichaamstaal zonder woorden, zo dicht tegen je aan. Het is net alsof ik weet wat jij denkt. En toch ook weer niet.

Ik draai mijn hoofd een beetje naar beneden en druk mijn voorhoofd tegen je schouder. Ik voel je hals tegen mijn oor en je verstevigt je grip. Ik onderdruk een rilling van verlangen en probeer het niet te laten merken, maar ik weet dat jij het voelt. En jij weet dat ik het wil. Maar nu nog niet. Onze dans in het hier en nu is het enige dat telt. De warmte van onze lichamen vermengt zich tot een sensuele energie die bijna tastbaar is. Ik maak mijn hoofd leeg en wil niet denken aan morgen.

Ik voel hoe je plotseling diep inademt en je adem streelt mijn nek. Ik druk mijn neus in je hals en geniet van je geur en de kracht die je uitstraalt. Ik laat me door jou leiden en jij schijnt precies te weten waar ik naar toe wil. Het voelt goed zo, precies zoals het zou moeten zijn. Dat het eigenlijk niet mag ben ik allang vergeten, jouw nabijheid maakt me doof voor mijn eventuele bezwaren. Het woordje 'eventuele' doet me glimlachen. Ik hoor alleen maar jouw onuitgesproken woorden, onze lichaamstaal spreekt voor zich. Hoe kan ik nog bezwaren hebben als mijn lijf precies weet wat het wil?

Ineens merk ik dat we aan de rand van de dansvloer zijn beland. Ik kijk op en zie je glanzende ogen die peilend in de mijne kijken. Je ogen weerkaatsen mijn verlangen en zoeken bevestiging om te kunnen doen wat we al die tijd al wilden doen. Ik druk me nog dichter tegen je aan, voor zover dat nog mogelijk is. Mijn lippen wijken vanzelf een beetje uiteen zodat ik dieper adem kan halen. Ik geniet intens van dit moment, dat ontzettend spannende moment vol verlangen en belofte, het moment vlak voor de eerste kus.

Je ogen zijn gericht op mijn mond en met je vingers streel je mijn hals en kaaklijn. Die onverwachte aanraking maakt mijn benen slap. Ik onderdruk de neiging om je vol op je mond te zoenen, ik wil dit moment nog niet voorbij laten gaan. Maar het lot beslist anders. Ik voel ineens hoe iemand tegen mij aanbotst en door de schrik ben ik me weer bewust van mijn omgeving. De romantische muziek heeft plaatsgemaakt voor een opzwepende melodie en ik zie de hossende massa langs ons heen trekken. Door die onverwachte duw staan we nu tegen de muur, en we klampen ons aan elkaar vast alsof we elkaar bijna kwijt waren.

Het is tijd. Ik geef me over. Sommige momenten moet je niet willen rekken. Ik wil gewoon doen wat ik aan het doen ben. Onze vingers haken in elkaar, net als onze ogen. En dan geef ik me over, aan die langverwachte kus.

Fata viam inventient. Het lot zal een weg vinden...