Het leven in de grote stad
|
... blijkt te zijn, zo gauw je in Utrecht woont. Je ouders moeten ook nog even wennen aan het feit dat om vier uur 's nachts door Utrecht fietsen veiliger is dan om tien uur 's avonds door Heerlen (dat overigens wel één van de meest criminele steden van Nederland is).
Mijn omafiets is in het bezit van een ouderwets hippe dynamo, die heel trouw is... Totdat het regent. Mijn dynamo houdt niet van regen. Dit protest uit zich in luiheid en een zeer klagelijk gepiep. Nu is dit gepiep een goede compensatie voor de luiheid, want als mensen me niet zien aankomen, dan horen ze me wel aankomen. Toch moet ik maar eens overwegen om mijn Ik merk dat ik al snel verwend raakte door in Utrecht te wonen. Je verwacht dat er minstens elke tien minuten een bus rijdt en normale winkeltijden behoren tot de verleden tijd. |
Toen ik naar Utrecht verhuisde kwam ik er al snel achter dat je in deze stad niets bent zonder een fiets (of je moet een stel heel stevige benen hebben om elke dag in de bus te kunnen staan). Dus heb ik in Lombok een hele mooie zwarte omafiets op de kop getikt. Een omafiets was de eis, want ik wil nu eindelijk kunnen bellen op mijn fiets zonder dat ik daardoor niet meer fatsoenlijk kan remmen. Ik ben dus in het trotse bezit van een zwarte omafiets die ik uit duizenden herken vanwege twee kabelsloten (respectievelijk felgeel en felrood). Deze sloten zijn het type sloten waarmee mensen in minder grote steden hun motor vastbinden, maar niet in Utrecht. In Utrecht worden er fietsen met deze sloten vastgebonden. Als echte Utrechtenaar ben ik nu een verstokt fietser en fiets ik door weer en wind. En daar treedt mijn probleem om.
omafiets te pimpen met hippe knipperlichtjes-op-batterijen of toch maar mijn beenspieren te gaan trainen in de bus (is mijn OV toch nog ergens goed voor), want ik denk niet dat de politie (die op de gekste plaatsen opduikt en zich standaard verstopt achter de muur van de Bijenkorf) medelijden zal voelen met mijn klagende dynamo...