Mr. Kansloos
Wij babbelen zoals gewoonlijk een eind weg en hebben geen aandacht voor de omgeving, dit tot grote irritatie van meneer Kansloos. Meneer kansloos is 32 jaar en heeft zijn vriendin voor de toekomst gevonden, niet voor nu. Nu is zij alleen maar lastig, een zeikwijf dat hem verplicht om ook eens voor twaalf uur 's nachts thuis te zijn. Meneer Kansloos is dus hard op zoek naar een vriendin van NU. Gewoon NU en verder niks. Hij denkt bij ons wel een kans te maken en probeert delen van onze gesprekken op te vangen en soms mee te lullen en wat empathie te tonen. Dit lukt hem aardig en voordat wij het zelf door hebben worden onze glazen voor de tweede keer gevuld met zoetsappige witte wijn. Uit beleefdheid kletsen wij verder en stiekem is het spelletje van versieren ook best een prettige bezigheid! Uit een onverwachte hoek valt meneer Klootviool aan. Hij is klaar om te scoren! Geïnteresseerd vraagt hij naar mijn horoscoop en komt tot de conclusie dat wij allebei 'lucht' zijn. Dit is natuurlijk een geweldige ontdekking en enthousiast gaat hij opzoek naar onze overeenkomsten. Ik zie ze nog niet en ben nooit zo into de stand van de sterren, al moet ik eerlijk toegeven dat zijn verhalen mij prima amuseren! Terwijl meneer Klootviool mij amuseert met verhalen over de sterren, zoekt meneer Kansloos toenaderingspogingen bij Kris. Hij is goed op weg en Kris lijkt zich prima te vermaken, tot de gsm van meneer Kansloos om aandacht vraagt. Na een minuut gerinkeld te hebben neemt hij op. Kansen om te spreken heeft hij echter niet. Aan de andere kant van de lijn wordt heftig geschreeuwd. Hij haalt de gsm van zijn oor en kijkt wat geïrriteerd om hem heen. Dan ziet hij meneer Klootviool staan. 'Ik kan het niet meer hoor, ik weet het niet meer, ze blijft maar schreeuwen!' Het mobieltje gaat naar de oor van Klootviool en Klootviool probeert de vriendin van meneer Kansloos tot bedaren te brengen, tevergeefs. Het mobieltje wordt uitgeschakeld en na even getwijfeld te hebben om dan toch maar met de laatste tram naar huis te gaan, besteld meneer Kansloos een fles troostwater en giet zichzelf vol en wij krijgen ook een glaasje. Meneer Klootviool is nog niet uit het veld geslagen en na een korte break richt hij zich weer op mij. Hij slaat een arm om mij heen, begint mij te kussen op mijn wang en vraagt of ik met hem wil zoenen. Met grote ogen van verbazing kijk ik hem aan en ik wijs hem op het feit dat hij een vriendin heeft. Hij geeft dit toe, maar geeft ook toe dat hij mij een leuk meisje vindt en dat hij maar één keer leeft, dus waarom niet! Ik zie niet in waarom wel, dus duw hem van mij af. Ik houd niet van klootviooltjes die dagelijks de bloemetjes buitenzetten. Hij heeft hier vrede mee, want wat nou als zijn vriendin straks langs loopt of zelfs naar binnenstapt? Dan schudt een leuke vrouw van 31 mij de hand. Hij springt van zijn kruk en zo galant als hij is, gunt hij zijn vriendin uit Amersfoort een plekje naast mij. Zijn vriendin helpt mij herinneren dat ik morgen vroeg op moet. Ik zwaai, draai, zu Hause! |