Slaande deuren!

Ze vond mij altijd te apart en ging zelf liever voor veilig. Onze kledingkasten waren safe voor elkaars jat-missies. 
Op de een of andere manier heb ik iets ontwikkeld in mijzelf dat ik niet happy ben als ik er standaard uitzie. Er moet altijd net iets anders zijn, mensen op straat twee keer zien kijken en denken: 'What the hell is she wearing?!'

Naarmate mijn zusje ouder werd kwam ze steeds vaker vragen of ik nog iets leuks had wat ze aankon. We pasten samen mijn kleding bij haar aan en steeds vaker begon ze het echt te dragen. Ze ging niet helemaal los, maar kwam steeds meer mijn kant op. Ik vond dat leuk en hielp haar graag totdat ik steeds vaker misgreep in mijn eigen kast. Iedereen kent het wel... Je ligt in bed, bedenkt alvast wat je aan gaat doen en als puntje bij paaltje komt ligt het ergens dirty te zijn op je zusjes slaapkamervloer.

Slaande deuren om half 7 in de ochtend!

Tegenwoordig is haar kast mijn kast en andersom. Samen hebben we dubbel zoveel, hebben we van mijn moeder aangenomen. (Zolang ze maar van mijn gouden pumps met strassbandjes afblijft!) We shoppen ons samen helemaal ziek en laten de buit als eerst aan elkaar zien. Ze begrijpt me, adviseert me en ik neem het van haar aan.

Ik probeer haar soms gek te maken door voor haar 'not done' creaties te maken en haar zelf wat creatiever te laten zijn, zij probeert mij soms iets te kalmeren in te heavy outfits door op het juiste moment met het juiste item aan te komen. Ze is mijn beste vriendin.

Ik zit aan het ontbijt en schreeuw naar boven dat mijn zusje moet opschieten omdat ze anders te laat komt op school. Zodra ze de kamer binnenkomt, kijk ik naar wat ze aan heeft. Ze loopt in mijn vaders veel te grote broek. Ik ben trots op haar.

Geschreven door Mimi