Interview: zwanger op je 17e, en dan?

Serando heeft Cubaans, Creools (van de Seychellen), Dominicaans, Nederlands en Indonesisch bloed door zijn aderen stromen. Dat zal hem later wel interessant maken voor de dames, dát en zijn prachtige lach!

Wat ging er door je heen toen je net wist dat je zwanger was?
Letterlijk? 'Oh my god.' Ik was in paniek, maar dat ging weg toen ik wist dat ik gesteund werd door mijn vriend en onze families.

Welke afwegingen heb je gemaakt?
Wat voorop stond was dat we financieel voor het kindje kónden zorgen. En voor mij telde ook mee dat ik nog de mogelijkheid zou hebben om de middelbare school af te maken, voordat ik zou bevallen. Ik besefte namelijk heel goed dat het zeker nog minimaal 4 jaar zou gaan duren voordat ik weer naar school zou kunnen gaan. Dat is voor mij uiteindelijk toch ook belangrijk. Gelukkig was mijn vriend wel al lang klaar met zijn opleiding, zodat er een soort van financiële zekerheid was omdat hij zou gaan werken. Ik heb daarom geen seconde getwijfeld, hij ook niet.

Heb je er wel eens over nagedacht, hoe je leven eruit zou zien als je niet zwanger was geraakt?
Ik zou het me nu niet voor kunnen stellen. Ik denk dat ik gewoon door was gegaan met school en dan nu een goede baan zou hebben. Toch denk ik dat het me wel gelijk op een heel recht pad heeft gezet. Serando heeft mij nodig en ik wil een goede moeder voor hem zijn, zolang als ik leef.

Je bent nog heel jong, denk je dat je ondanks je leeftijd een goede moeder bent?
Ik denk dat je een goede moeder bent als je interesse toont in je kind en alles voor hem/ haar doet om ze vooruit te helpen. Maar ik heb het idee dat jonge moeders wel een stapje meer moeten zetten omdat ze niet serieus genomen worden. Het beeld dat jonge moeders gaan stappen en hun kind maar ergens 'dumpen' overheerst vaak. Ik spreek natuurlijk voor mezelf maar ik ga (bijna) nooit uit en ik zou hem nooit alleen thuis laten.
Ik wil daarbij wel zeggen dat Lem (haar vriend) en ik vanaf het begin alles sámen hebben gedaan, dus ik heb heel veel steun, hij werkt er net zo hard voor.

Hoe ben jij veranderd door de komst van Serando?
Ik ben wat directer geworden, je moet toch meer voor jezelf opkomen als moeder, ook voor je kind. En ook bewuster,  in de zin van genieten van het leven en de wereld door de ogen van je kind zien, om het zo leuk mogelijk voor hem te maken.

Jij raakte ongepland zwanger, maar als je de wijsheid had die je nu hebt zou je er dan ook bewust voor hebben gekozen op die leeftijd?
Nee, dat denk ik niet. Ik had natuurlijk wel mijn uitgaansperiode volop willen meemaken en samen met Lem op vakantie willen gaan en eerst met z'n tweeën willen samenwonen. Maar ik vind het ook niet erg dat als ik straks 35 ben, (lachend) nog een heel leven voor me heb en het dus nog dunnetjes over kan doen.

En wat zou je tegen Serando zeggen, als hij later op zijn 17e bij je komt met de boodschap dat híj vader wordt?
Ik zou hem sowieso steunen omdat ik weet hoe belangrijk de steun van je familie is op zo'n moment. Maar ik zou er niet blij mee zijn. Ik gun hem toch die ontwikkeling die bij die leeftijd hoort. Daarbij is het denk ik een groot verschil of je een jongen of meisje bent in die situatie; een meisje maakt de hele zwangerschap bewust mee;  de baby groeit in haar buik, ze krijgt moedergevoelens, verantwoordelijkheidsgevoel, dat gebeurt automatisch tijdens de zwangerschap. Ik weet niet of jongens zich er op die leeftijd er zoveel bij kunnen voorstellen. Niet dat jongens op die leeftijd het helemaal niet zouden kunnen, maar daar zou ik wel bang voor zijn.

Ouders hebben altijd wel verwachtingen van hun kind, maar wat voor concreets wil jij aan Serando meegeven?
Dat hij openstaat voor anderen, daarmee bedoel ik dat hij niemand 'anders' vindt en mensen accepteert zoals ze zijn. Ik vind het heel erg belangrijk dat hij zijn school afmaakt en dat hij beseft dat hij moet werken voor een goede toekomst en dat hij daartoe ook bereid is. En ik wil dat hij waarde hecht aan familie en mensen die er altijd voor hem geweest zijn. Maar minstens net zo belangrijk vind ik dat hij moet op kunnen groeien als een vrolijke onbezorgde jongen die zich nooit anders voor hoeft te doen, dat hij altijd mag zijn wie hij is. Ik realiseer me ook dat wij de basis zijn in het vormen daarvan. Ik hoop dat het ons lukt.

Geschreven door Jasmine