Review: Mijn woestijn
Het verhaal begint in de woestijn van Somalië waar Waris Dirie met haar familie woont. Net als voor elk meisje daar komt Een citaat uit het boek, mensen met een zwakke maag, let op! 'Toen voelde ik dat mijn vlees werd weggesneden, mijn geslacht. Ik hoorde het geluid van het botte mesje dat heen en weer zaagde door mijn huid. Wanneer ik eraan terugdenk, kan ik me echt niet voorstellen dat dit met mij is gebeurd. Ik heb het gevoel alsof ik het over iemand anders heb. Op geen enkele manier kan ik uitleggen hoe dit voelt. Het is alsof iemand in het vlees van je dijbeen aan het snijden is of je arm eraf snijdt, met het verschil dat dit de gevoeligste plek van je lichaam is. Ik verschoof echter geen centimeter, omdat ik me Aman herinnerde en wist dat er geen ontspannen mogelijk was. En ik wilde dat mama trots op me zou zijn. Ik lag daar alsof ik van steen was en zei tegen mezelf dat hoe meer ik zou bewegen, hoe langer de kwelling zou duren. Helaas begonnen mijn benen uit zichzelf te beven en onbeheerst te studden en ik bad tot God om het snel voorbij te laten zijn. Dat was in wezen ook het geval omdat ik flauwviel. Toen ik wakker werd, dacht ik dat we klaar waren, maar nu was het ergste onderdeel nog maar net begonnen...' Een andere vreselijke ervaring: voor vijf kamelen moet de twaalfjarige Waris in het huwelijk treden met een oude man. Ze besluit te vluchten. Na een hoop ellendige Ik zie Waris Dirie als een ontzettend sterke vrouw met heel veel lef, die ondanks veel tegenslagen een positieve instelling blijft houden. Tegenwoordig trekt Dirie als VN- ambassadrice ten strijde tegen de nog altijd wijdverspreide genitale vrouwenverminking. Ze heeft ondertussen al vier boeken geschreven rond dit thema. Geschreven door Jet |