Review: Ratatouille
Ratatouille vertelt het verhaal van een ratje, Remy, dat het zat is om als een rat te leven. In zijn rattenkolonie vervult hij de taak van gif-detecteerder. Zijn vader heeft hem deze klus gegeven omdat Remy zo'n scherpe neus heeft, dat hij moeiteloos elke geur herkent. Maar Remy wil geen afval meer eten, zoals hij zelf al zegt 'I'm tired of beinig a taker. I want to be a maker'. Hij heeft een passie voor koken en een grote droom: hij wil chefkok worden! Wanneer hij per toeval terecht komt in het restaurant van zijn grootste culinaire held, Auguste Gusteau, ontmoet hij Linguini, de keukenhulp. Ze vormen een perfect team en daar begint het avontuur van Remy als chefkok in een sterrenrestaurant in Parijs; een ongewone combinatie. Ratatouille is een kunstwerk. Alles is tot in detail uitgewerkt; de spiegeling in het bestek, de manier waarop Remy door de keuken rent, de vacht van Remy, het Parijse landschap, de mist, werkelijk alles. Het eten lijkt zelfs zo echt dat je watertandend zit te genieten. Keer op keer lijkt Pixar zichzelf te overtreffen. Brad Bird, die ook aan The Incredibles mee heeft gewerkt, heeft de regie van de film op zich genomen en ook hier zijn wat sterren uit te delen. De karakters komen overtuigend over, stuk voor stuk, en de tranen schieten je bijna in de ogen als de gevreesde 'foodcritic' Anton Ego (met de perfect gecaste stem van Peter O'Toole) zijn monoloog start, in een van de laatste scènes van de film. De film heeft voor ieder wat wils. De gevatte dialogen zijn te ingewikkeld voor kleine kinderen, maar het kleurrijke en gevarieerde beeld, het schattige figuurtje Remy en de klunzige Linguini geeft hen genoeg om te kijken. Ratatouille zit vol humor (nog scherper dan in Finding Nemo) vol passie, het verhaal is prachtig en, zoals we van Disney gewend zijn, mag ook de moraal niet ontbreken. Ratatouille is een aanrader voor iedereen die deze zomer een bezoek aan de bioscoop brengt, al is het alleen maar om te ontdekken hoe het mogelijk is om, ook als volwassene, bijna twee uur lang geboeid te kijken naar, en mee te leven met, een sprookje van een rat en een keukenhulp die samen chefkok worden! Mijn complimenten aan de chef! |