Pikstraf

Gouden kettinkjes met voornamen en zwarte kleren.

Ik was net druk bezig om een biertje te bestellen toen ik het woord 'pikstraf' daadwerkelijk langs hoorde komen bij het groepje dames dat naast me zat. 'Zolang hij niet doet wat ik wil mag hij er niet overheen.' Beide dames die naast haar zaten begonnen instemmend te knikken. 'Vorige keer had ik ook dat gedoe dat hij vond dat ik die nieuwe laarzen niet had moeten kopen. Na een week geen seks bleek dat probleem een stuk minder erg te zijn', sprak de andere dame, genaamd Bianca bleek uit haar kettinkje, triomfantelijk.

Gelukkig was het druk en duurde het even voordat mijn bier er was, dus kon ik nog even meegenieten. 'Gewoon een weekje of twee op laten sparen, dan staan die ballen op springen en eten ze als lammetjes uit je hand.' Ik kon het niet nalaten om in een besmuikt lachje uit te barsten en werd vervolgens door drie bliksemstralen tegelijk geraakt, of dat was in ieder geval de bedoeling...

Mijn biertje kwam op een tactisch moment en ik ging op een drafje naar mijn gesprekspartner. 'Moet je horen, pikstraf schijnt nog te bestaan!' begon ik ons nieuwe discussie onderwerp. Ik werd onderzoekend aangekeken waar ik een zweempje van minachting in meende te zien.
'Ja, is het ooit weggeweest dan?'
Verbluft zat ik haar aan te staren. 'Je wil toch niet zeggen dat ik...' Ik hoefde mijn zin niet eens af te maken. 'Ik kan me nog herinneren dat je niet mee wilde naar mijn ouders voor dat weekendfeest met de hele familie!'

Hier maakte ik de mentale notitie dat je dit soort dingen nooit moet vragen aan een vrouw waar je honderd jaar geleden een relatie mee hebt gehad. 'Maar toen had je toch last van je buik en was je zenuwachtig over je nieuwe baan?' wist ik nog ergens uit mijn geheugen op te graven. 'Ach, buikpijn, stress, hoofdpijn je moet het beestje een naam geven,' zei ze nog terwijl ze zich omdraaide en richting het Bianca-groepje liep om zich daar in de discussie te mengen.