De Première: Shrek op de rode loper!

Shrek Première: Geen regen, ook geen zon, maar geen regen, dat is alvast een meevaller. Ik moet zeggen, om een uur of zeven in je gala jurk op het veel-te-drukke Muntplein, voel je je toch licht bekeken. Gelukkig zag ik op mijn weg naar Tuschinski hier en daar een groen strikje, een groen overhemd of een groene sjaal over de schouders van de in-gala-geklede feestgangers. En de 'Oh, het is voor de Shrek-première' hoorde ik, hoe dichter bij ik de bioscoop kwam, steeds meer om me heen. Ik was blij toen ik me, op die hoge pumps, tussen de andere gala-gangers kon mengen. Het was een grote drukte voor Tushinski. Vanaf de loper keek ik verbaasd naar de 10 man beveiliging en de dranghekken en duwende mensen met hun fototoestellen in de aanslag. Zelfs tram 14 stond achter een dranghek. En ik al die tijd maar denken dat die alleen niet reed met Koninginnedag. De koningin zal toch niet komen?

Het lijken de Middeleeuwen wel. Het plebs staat opgewonden, met grote ogen, soms van bewondering en soms van jaloezie, opgepropt achter de hekken. De gespierde mannen (of zijn het alleen de bierbuiken die het zo doen lijken?) met een draadje bungelend aan hun oor marcheren gewichtig heen en weer. Dat alles gebeurt aan de zijkant van de rode loper, waar de 'genodigden' zelfs nog gewichtiger proberen te lopen; geen gedrang. Langs de rode loper daarentegen lijkt het Cannes wel: je hoeft maar even niet op te letten en je hebt een lens in je oog. Journalisten zijn niet bepaald de minst opdringerige mensen en als zij een BN'er zien dan mag je wel oppassen waar je loopt. Bij elke stap die je zet wordt je bewuster van dat rode vlekje op je kin en vraag je jezelf af of je neusharen niet te lang zijn: waarom al die camera's?

En dan bedenk ik me: er komt talent! Wat dus niet alledaags is op Nederlandse premières. Voor dit derde deel van Shrek stonden Cameron Diaz, Antonio Banderas en Mike Meyers op het lijstje. En wonder boven wonder: alleen de laatste heeft het af laten weten. En wees eerlijk: Mike, hoe leuk ook, is niet de publieksfavoriet.

Nu begrijp ik de drukte: wie wil er nou niet naar de knappe gezichten van Cameron en Antonio kijken?

Banderas wordt als eerste afgezet: de handtekening-sessie begint. De kunst is om zoveel mogelijk handtekeningen te zetten in zo weinig mogelijk tijd, zo'n klein mogelijke afstand af te leggen en vooral niet eruit te flappen dat je je G*DVRDMM afvraagt wat al die mensen in godsnaam met jou gekriebel moeten. Antonio slaagt en mag als beloning de rode loper op, om daar bedolven te worden onder camera's.

Iets later verschijnt Diaz, net zo mooi in het echt als op het scherm (en dan bedoel ik niet de verschijning van prinses Fiona.) René Mioch doet een poging haar te verwelkomen, maar diva Cameron stormt op de dranghekken af om daar dezelfde 'spontaniteit' te vertonen als Antonio.

En dan speelt zich toch het hoogtepunt van de première af! Want onze lieve René Froger bevindt zich (met de hele familie) op de rode loper op het moment dat Cameron deze betreedt. Tja René, je mag dan wel onze eigen polderzanger zijn, een Hollywoodster zal je niet worden. En journalisten zijn nuchter genoeg om daar geen issue van te maken. Het gevolg? Een overrompelde René (de tweede deze avond) blijft als versteend toe kijken hoe al ZIJN aandacht naar deze beauty gaat. Voor iedereen die ooit BN'er wordt 1 tip: Nooit blijven staan als je achter een echte ster staat. Ik hoorde de patriotten denken 'Loop door René, toe nou! Loop nou do-hoor'.

In de zaal staart iedereen naar het scherm waarop je de twee Shrek-sterren binnen ziet komen. Een kort praatje van René Mioch volgt en enkele minuten staan Cameron en Antonio op het podium van Zaal 1 van Tuschinski hun clichés te verkopen; 'We're so excited to be in Amsterdam, we love it here! ', ja heel lief...  Even een Otazu-ketting in ontvangst nemen en een foute groet van Banderas alias Enrique Iglesias: 'Kisses for all of you!' (Heel jammer Banderas, dat doet bijna pijn: je bent een acteur, geen Marc Antony!) en het is weer gedaan met die liefde voor Amsterdam. Gehaast stormen ze het podium weer af, naar de volgende bestemming: Milaan.

Dan begint de film: mooi gemaakt, grappig en amusant. En zelfs Justin Timberlake mocht meedoen. Hij spreekt de rol van Artie, de jongen die koning moet worden van Far-Far-Away. Shrek (Mike Meyers) krijgt te maken met voorbereidend vaderschap en Fiona (Cameron Diaz) wordt ontvoerd als Charming Far-Far-Way overneemt terwijl Shrek weg is. Actie genoeg en humor genoeg. Mijn avond kan niet meer stuk.

De afterparty in de deels nieuwe Escape stelt niet veel voor. Dezelfde Models at Work in dezelfde jurkjes als de vorige Ambilight premières. Dezelfde Jameson-bar (waar ik absoluut geen problemen mee heb) die op zichzelf al genoeg voor een goed feest. Een swingende onbekende man op het podium zingt onopvallende liedjes. Maar het is een gezellige sfeer, zoals dat hoort na zo'n film. Even is iedereen de BN'ers vergeten en kan de ster van de avond, met de omvang van Paul de Leeuw (wat moet hij het warm gehad hebben in dat pak), bevoeld en geknuffeld worden: Shrek, de liefste Ogre van Amsterdam.