Review: Zodiac

De regisseur plaatst het verhaal op een mooie wijze in de tijd waarin het verhaal zich heeft afgespeeld; de jaren '60 en '70. Een leuk voorbeeld hiervan is dat ze in de film telefoons met draaischijven en andere ouderwetse methoden gebruiken; waarschijnlijk was onze seriemoordenaar namelijk wel gepakt als hij in de 21e eeuw had geleefd.

Wat 'mooi' is aan de film is dat je de mentaliteit van de karakters onder 'het bewind' van de Zodiac sterk ziet veranderen. Ze beginnen fanatiek met de Amerikaanse overtuiging 'We're gonna get that bastard!'. Maar wanneer ze na jaren nog steeds niet weten wie het is, zie je dat de moedeloosheid en wanhoop toenemen, tot dat deze 'Killer' een beetje naar de vergetelheid van de samenleving verschuift en de meesten de hoop op geven.

Maar als kijker - en bij o.a. de hoofdpersoon - blijven het onbegrip, de kwaadheid, de angst en de fascinatie voor de Zodiac bestaan. Je wil die arrogante brute moordenaar achter de tralies zien en het blijft gewoon een onveilig idee dat deze gek vrij rondloopt. Wellicht met een baan, hobby's, vakanties en een gezin. Wie zal het zeggen?

De geschiedenis geeft ons het feit dat de Zodiac nooit berecht is voor z'n daden, hij is nooit ontmaskerd. Als psycholoog hoopte ik vooraf dat de regisseur zich aan het werkelijke verhaal zou houden en niet zou zwichten voor het Hollywood-principe dat 'de kijker met een bevredigend gevoel de bioscoop moet verlaten'. Want hoe wreed het ook is; niet elke crimineel wordt berecht voor zijn daden. Sommigen blijven anoniem en zullen in alle vrijheid leven en sterven.

Om te weten of de Zodiac in deze film wel of niet wordt ontmaskerd is iets waar je alleen achter kan komen door de film te gaan kijken! Wat mij betreft is het zeker een aanrader, want een seriemoordenaar spreekt tot de meeste donkere verbeelding van de mens... 

Geschreven door Annet