Vrouwentrauma: spijkerbroeken passen

Zelf heb ik een spijkerbroek waar de volgende tekst op het labeltje staat:

"A good pair of jeans is like a member of the family."

Een uitspraak die genoeg zegt over het belang van een goede, mooie spijkerbroek. Hoeveel één broek kan verzieken voor je figuur zie je snel genoeg als je even om je heen kijkt. Meisjes met overduidelijk maat 40 (waar overigens niks mis mee is, ik heb het zelf ook) die zich in een maatje 34 hebben gewurmd. De huidplooien rollen er aan alle kanten uit en het kán niet anders dan dat er een grote zucht van verlichting ontsnapt, wanneer de vrouw in kwestie de broek van zich af kan stropen. Geen groot succes dus.

De regels voor een goede spijkerbroek zijn vrij makkelijk op te stellen. Hij moet goed zitten én niet te strak. Ook niet al te wijd, anders lijkt het net alsof je een broek van je vader hebt gejat, wat ook niet de bedoeling kan zijn.

Maar dan dient het probleem zich aan, een heus vrouwentrauma: het vinden van die ene goede spijkerbroek. Eentje die perfect zit, en met jou mee naar huis mag als nieuwe favoriete broek.

Voor mij was het dit weekend zo ver, er moest een nieuwe spijkerbroek komen om de overige kledingstukken in mijn kast te vergezellen. Nu ben ik gezegend met een ‘stevig onderstel’, zoals mijn vriend het altijd liefkozend kan noemen. Een slanke taille, maar een flink paar heupen, stevige bovenbenen en flinke kuiten - niets mis mee, op die manier waai ik tenminste niet om - maar met spijkerbroeken passen is dit vaak een ramp. Veel broeken zitten te strak bij mijn benen en staan vervolgens open bij mijn rug. Erg vervelend en voor vele vrouwen een herkenbare kwaal denk ik zo.

Ik ging voor een boyfriend jeans, een lekker baggy spijkerbroek die smal toeloopt naar de onderkant. De geduldige verkoopster heeft wel vijf verschillende modellen voor me uit het rek gehaald, maar niets paste. Alle broeken zaten te strak bij mijn kuiten, állemaal! Ik raakte volledig ontmoedigd en voelde me bijna een buitenaards mormel, omdat mijn figuur blijkbaar zo afwijkt van 'de standaard'.

Het gevoel van een spijkerbroek die niet past vind ik overigens echt een verschrikkelijk gevoel. Je steekt je been in de broek, jezelf afvragend of hij wel of niet zal gaan passen, en dan voel je het al. De broek blijft steken op je kuiten en het begint op dát moment al oncomfortabel aan te voelen. Argghhh!

Uiteindelijk pakte de verkoopster nog één broek uit het rek. Een ‘normaal’ model heupbroek.

Het was niet het model dat ik wilde, maar om mijn zelfrespect nog een beetje op te krikken trok ik hem toch maar aan. Hij zat als gegoten. Ik keek in de spiegel en was gelukkig. Hij sloot mooi aan op mijn rug, zat prettig, de knoop ging goed dicht, nergens een muffin top-gevoel (zie Google).

Geweldig! Het prijskaartje dat er aan hing was minder geweldig (nóg zoiets...), maar aangezien een goed passende broek niet vaak voorkomt, heb ik hem toch maar gekocht.

Hoe zit dat bij jullie? Is het kopen van een spijkerbroek ook altijd zo’n strijd? Of zijn jullie heel merktrouw? Wie heeft er net als ik een vergevorderd spijkerbroekentrauma?