Ik ga op reis en laat achter ( WIN)
|
Het is een mooie ochtend als ik met Simone heb afgesproken voor het interview. Naar aanleiding van haar boek Ik ga op reis en laat achter, had ik een wat zweverig type verwacht, maar niets is minder waar. Een doodnormale, nuchtere vrouw stapt vrolijk ons kantoor binnen, schudt me de hand en stelt zich voor als Simone. Terwijl we plaatsnemen en ik wat te drinken inschenk, kletst Simone meteen honderduit over mijn hobby's (ik ben blijkbaar niet de enige die research heeft gedaan) en wat dingen die we gemeen hebben. Het mag duidelijk zijn, Simone is een opgewekte, vrolijke en moderne vrouw. Maar wel één met een geschiedenis en een indrukwekkend verhaal, dat ze heeft beschreven in haar eerste boek. "In eerste instantie was ik niet van plan om een boek te schrijven," vertelt Simone me. Haar schrijversdebuut is dan ook heel persoonlijk. Ik ga op reis en laat achter gaat over een tocht die ze in 2008 te voet heeft afgelegd, de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela in Spanje. Helemaal alleen, midden in de zomer. Ruim achthonderd kilometer. "Alles wat ik tijdens de toch Simone heeft deze tocht niet zomaar gelopen. Ze had als doel om dingen achter zich te laten, om gebeurtenissen te verwerken. Al op haar negenendertigste heeft ze genoeg meegemaakt om een heel mensenleven te kunnen vullen. "Op mijn 21e emigreerde ik, met mijn liefde Nico, naar Nieuw Zeeland. Een heftige beslissing, maar ik heb daar een geweldige tijd gehad. Na vijf jaar kreeg Nico een hersentumor en overleed. Dat was voor mij een heel zware tijd, ik wist niet hoe ik verder moest. Maar met veel steun heb ik me er doorheen gesleept." Simone weet zich staande te houden en wordt zelfs opnieuw verliefd. Tot een jaar later opnieuw het noodlot toeslaat. Haar nieuwe liefde Jason krijgt een auto-ongeluk, en komt te overlijden. "Bizar hoeveel verdriet je op zo’n moment kan doorstaan. Als in een jaar tijd twee geliefden van je overlijden, staat je wereld echt op zijn kop." Na alles wat er is gebeurd, komt Simone terug naar Nederland en werkt ze succesvol aan haar zangcarrière. Na ruim drie jaar beginnen de reiskriebels toch weer op te spelen en vertrekt ze naar Amerika om te zingen. "Zingen is mijn passie," vertelt ze met een twinkeling in haar ogen. "Maar waar het me in Nederland lukte om zalen vol te krijgen en succesvol te zijn, was ik niemand in Amerika. Een beginnend zangeresje uit Nederland, daar zaten ze daar niet op te wachten." Als Simone bijna tegen een burn-out aan zit, besluit ze om weg te gaan. Alleen.
Nu ze achteraf terugkijkt op de grote tocht, ziet ze dat ze heel veel geleerd heeft. "Je kan wel zeggen dat het mijn leven heeft veranderd," zegt ze. "Alles gebeurt met een reden, en nu is alles precies op z’n plek gevallen. Ik heb mijn grote liefde inmiddels ontmoet, en ga trouwen. Dit geluk had ik misschien niet gekend als ik niet naar Santiago was gegaan." Simone schrijft in haar boek meerdere keren dat ze het verdriet in haar leven niet wil onderdrukken, maar juist wil toelaten om hierdoor ruimte te creëren voor geluk. "Ik heb nu veel rust, ik heb alles een plek gegeven. Ik heb ook geleerd dat als ik ergens om vraag, dat ik het krijg op het juiste moment." Ik ga op reis en laat achter De prijsvraag loopt tot en met 10 april. Door mee mee te doen aan de winactie, meld je je automatisch aan voor de wekelijkse nieuwsbrief van Ze.nl. |
t heb meegemaakt, schreef ik op of sprak ik in op mijn recorder. Daarom kon ik alles nog heel precies uitschrijven."
