Verliefdheid: Geen recht meer op vakantie

Op mijn nieuwe vriendje had ik werkelijk niets aan te merken, zo blij was ik met hem. Kwam dat door de roze bril? Ik weet het niet. Wel weet ik dat álles veranderd is, want meneer moest zo nodig op vakantie.
 

Wat is dat toch met mannen? Dat zij het gevoel hebben ermee weg te kunnen komen om middenin de verliefdheid van een vrouw hun koffers te pakken? 'Er lekker tussenuit te gaan', terwijl de vlinders in haar buik op hol slaan en ze eigenlijk maar één verwachting heeft en dat is lekker tegen hem aan te kruipen wanneer het haar uitkomt. Hoe durft hij die vakantie te nemen die hij wellicht al maanden voordat ze elkaar kenden had geboekt! Heeft hij nog nooit gehoord van een annuleringsverzekering?
 

Zijn recht op vakantie

Hij mag dan ruim een jaar non-stop gewerkt hebben en overuren gedraaid hebben waarvan zelfs ministers overspannen raken, maar zodra de liefde in het spel komt zou dat er allemaal niet meer toe mogen doen. Zijn recht op vakantie vervalt zodra hij weer een vriendinnetje heeft. En als hij dat niet aan kan, had hij maar niet zo charmant uit de hoek moeten komen op de allereerste date. Het is een kwestie van verantwoordelijkheid nemen!

Een romantisch drama

Toch nam ik afgelopen week voor drie weken afscheid van mijn nieuwe vlam. Na verschillende smeekbedes om hem te laten blijven en een aantal keer tevergeefs te hebben geprobeerd mezelf in zijn koffer te verstoppen, gaf ik hem zijn laatste kus. Althans, de laatste in de aankomende drie weken. Een waar scenario voor een romantische dramafilm, als je het mij vraagt.

Een schrijnend contrast

En nu volgen de smsjes zich op, de telefoontjes met al zijn vakantieavonturen. Hij stuurt nog net geen kaartje met 'Het is hier fantastisch!'. Een schrijnend contrast met mijn huidige situatie. Ik sleep mezelf voort door het regenachtige weer, spendeer al mijn waardevolle uurtjes op mijn werk en kom vervolgens weer uitgeblust thuis. Om mij daar ? want meneer is nu eenmaal op vakantie ? te hullen in eenzaamheid. Hoe durft hij.
 

Misschien een kusje

Dus heb ik besloten hem te vervloeken. Met z?n vakantieplannen. En z?n achterlijke behoefte om ?lekker bij te komen van alle drukte?. Hij hoeft zeer zeker niet te verwachten dat ik hem, bij thuiskomst, een warm onthaal zal geven. Een furieuze preek kan hij krijgen, een afstandige omhelzing. En heel misschien een kusje, maar dan alleen als hij een leuk souvenir heeft meegebracht.
 

(En ondertussen tel ik de dagen af. Want jeetje, wat heb ik zin om hem weer te zien!)