24 jaar en stiefmoeder van een puber

Tess (24) heeft een relatie met Patrick: een man van 39. Toen zij elkaar ontmoetten en verliefd werden, bleek dat hij een dochter van negen had. Inmiddels zijn Tess en Patrick alweer zeven jaar bij elkaar. En dat betekent dus ook dat dochterlief inmiddels behoorlijk in de puberteit zit.

Wij van Ze.nl vonden het een bijzondere situatie. Hoe is dat nou om als 24-jarige de medeverantwoordelijkheid te dragen voor zo'n jong meisje? Tess wilde ons er graag meer over vertellen!

 

Je hebt een relatie met een oudere man. Wat is je in hem aangetrokken?

"Oudere man klinkt heel vreemd voor mij, al is Patrick inderdaad vijftien jaar ouder. Wat mij voornamelijk aantrok, was zijn humor. Je kunt hem absoluut niet omschrijven als een standaard 39-jarige. Hij is veel jonger in zijn doen en laten. Aangezien ik in sommige dingen juist ouder ben, passen we perfect bij elkaar qua 'geestelijke leeftijd'. Daarnaast trok zijn vlotte babbel me aan: hij heeft overal wel een antwoord op en kan met werkelijk iedereen wel een praatje maken."
 

 

Wanneer kwam je erachter dat hij een dochter had?

"Naar zijn idee had hij het bij de eerste ontmoeting al gezegd. Maar ik ben er zeker van dat dat niet zo is. Ik las het voor het eerst in een mailtje van hem, waar hij toen heel eerlijk zijn hele situatie in beschreef."

 

Jullie gingen samenwonen. Toen kreeg je veel vaker te maken met zijn dochter. Hoe was het om ieder weekend een meisje van negen in huis te hebben?

"Voordat we gingen samenwonen hebben we een weekje met zijn drieën in het huis van een vriend gezeten die op vakantie was. Dat was erg leuk en gezellig; een typisch vakantiegevoel. Toen we echt gingen samenwonen, had zijn dochter net zomervakantie. Daardoor zat ze dus direct drie weken achtereen bij ons. Dat heeft een hoop tranen opgeleverd, zowel bij haar als bij mij. Patrick was echt nog op zoek naar een manier om zowel met haar als met mij om te gaan.
 

Na de vakantie kwam ze alleen in de weekenden. Dat ging steeds beter. Ze accepteerde mij. En niet onbelangrijk: ik haar ook steeds meer als Patricks dochter. We gingen steeds vaker leuke dingen doen, ook met z'n tweeën. En na verloop van tijd kon ik ook de minder leuke dingen doen, zoals haar naar bed sturen als ik het na tienen wel laat genoeg vond voor een kind. Ze accepteerde het, vroeg me zelfs of ik haar naar bed bracht. Na het kletsen op haar kamer en een dikke nachtzoen, kwam ik dan terug in de woonkamer, waar Patrick me een veelzeggende kus gaf."

 

Hoe heb jij je opgesteld naar je stiefdochter? Meer als grote zus, als vriendin, of als strenge moeder?
"In het begin voorzichtig, gewoon als de nieuwe vriendin van haar vader. Daarna inderdaad een beetje als de grote zus. Tegenwoordig ben ik, zoals ze zelf zegt, haar weekend-moeder. Ze deelt pijnlijke momenten met mij en ik was de eerste die hoorde dat ze verliefd was en verkering kreeg."
 

 

Ja, want inmiddels is zijn dochter zestien; een echte puber al. Merk je dat aan haar en hoe?

"Poeh, en of ik dat merk! Ik weet er nu alles van! Bijvoorbeeld dat de puberteit echt in fases gaat. Ze begon als een snauwende puber. Niets was leuk als we iets verzonnen om te gaan doen. Vervolgens was daar de ongelukkige puber: één en al verdriet. En ze streefde voortdurend naar perfectie: naar buiten zonder make-up was bijvoorbeeld echt not done. Momenteel zit ze in een fase waarbij ze soms een gigantisch grote mond heeft. Ze weet alles beter... En je kunt maar beter niet in discussie gaan, want je wint het écht niet!"

 

Denk je dat ze jou kwalijk neemt hoe het vroeger is gelopen? Hoe merk je dat?

"Ik weet 100% zeker dat ze mij, ons, niets kwalijk neemt. Ik heb het daar vaak over gehad met haar. Ze weet dat het tussen haar ouders echt niet meer ging. Natuurlijk wenst elk kind weleens dat pa en ma nog bij elkaar zijn. Maar zij heeft wel van heel dichtbij meegemaakt dat haar ouders niet meer bij elkaar pasten, met name door alle ruzies uit die tijd."

 

Wat is jouw rol in haar leven? Wat probeer je haar bij te brengen?

"Ik probeer haar voornamelijk alle liefde te geven die ik in me heb. En ik wil haar graag bijbrengen hoe belangrijk het is om anderen te respecteren zoals ze zijn."

 

Heb je weleens het gevoel dat je, door in zo'n serieuze situatie te stappen, iets hebt gemist wat anderen van jouw leeftijd wel meemaakten?

"Ja, natuurlijk. Maar hoe cliché het ook klinkt: ik heb er zo veel voor teruggekregen! Natuurlijk verlang ik soms naar een ander leven. Maar zeg eerlijk: wie niet? Het gras is op sommige momenten nu eenmaal groener aan de overkant. Soms zie ik hoe mijn vriendinnen zich met heel andere dingen bezighouden. Wij moeten het bijvoorbeeld altijd plannen, willen we iets doen in het weekend. Maar aan de andere kant, laat mijn vriend me heel vrij. Als ik wil stappen met een vriendin, zal hij me daar nooit in remmen."
 

 

Heb je het idee dat je een positieve bijdrage levert aan het leven van je stiefdochter?

"Ja, dat denk ik wel. In welke vorm dat is, weet ik pas als ze een gelukkige, volwassen vrouw is. Nu probeer ik gewoon te doen wat ik kan om haar met alle liefde groot te brengen die ik in me heb. Ik doe wat ik kan."

 

Zou jij ook willen meewerken aan een interview over een bijzondere situatie in je leven? Stuur dan een mailtje naar donna@ze.nl!