Chocoladekunstwerken bij Choccywoccydoodah

Of ik chocoladetaarten wilde zien én proeven waar Madonna zo?n ? 10.000 voor neerlegt? En of ik daarvoor naar Engeland wilde gaan? Hell yeah! En dus vloog ik de Noordzee over om achter het geheim van chocoladetaart-bakkerij Choccywoccydoodah.

Choccywoccydoodah is al ruim twintig jaar een internationaal fenomeen. De oprichtster Christine en haar excentrieke team van bakkers produceren jaarlijks ruim 7500 taarten; stuk voor stuk ware meesterwerken! Dat de prachtige creaties in de smaak vallen blijkt wel: Madonna, Hugh Grant en Kylie Minoque bestellen regelmatig een chocoladetaart en leggen daar gerust ? 10.000 voor neer. Vanwege het enorme succes besloot een Engelse zender een serie te maken over dit magische chocoladewinkeltje. En psst, vanaf zaterdag 3 december is de serie ook elke week om 20.30 uur op de Nederlandse vrouwenzender TLC te zien!

Dus daar stond ik dan: in Engeland. Nadat ik samen met twee andere journalisten en een pr-agent heerlijk had genoten van de welbekende fish and chips, vervolgden we onze reis naar Brighton, waar Choccywoccydoodah gevestigd is. We belandden in een ieniemienie maar sfeervol winkeltje, waar we omringd werden door de meest extravagante chocoladetaarten. Creaties waarvan je dacht dat die onmogelijk te maken waren, stonden daar nu recht voor ons. Heb je weleens een taart van anderhalve meter hoog gezien, versierd met bloemen, vlinders, zuurstokken, dobbelstenen, glitters en ga zo maar door (en ja, alles van chocolade)?

We maakten kennis met Christine: een erg lieve vrouw die met veel passie vertelde over haar winkel. Haar kantoor stond vol met gigantische, prachtige chocoladekunstwerken. De eerste minuten konden we dan ook alleen maar 'ooh' en 'aah' uitbrengen. Na al die indrukken, was ik natuurlijk wel erg benieuwd naar het verhaal achter Choccywoccydoodah. Gelukkig wilde Christine mijn vragen maar al te graag beantwoorden...

"Samen met een vriendin had ik een café in Brighton. Het was een enorm succes, maar oh zo hard werken. Na sluitingstijd zat ik met hem aan één van de tafels, waar we een hele fles Gin opdronken. Toen er geen drupje alcohol meer in de fles zat en we inmiddels behoorlijk tipsy waren, vroeg ik: 'Stel, je hebt de sleutel van dit pand. Wat zou je dan aan de andere kant van de deur willen hebben?' We waren beiden ongelooflijk dronken en hongerig, dus zeiden: 'Chocolade! En dan noemen we het Choccywoccydoodah! En als dat niet lukt, beginnen we een sokkenwinkel en noemen we het Sokkywoccydoodah!' De volgende ochtend werden we wakker en we vonden het nog steeds een geweldig idee! We hadden geen plan, geen geld: niets. We draaiden elke cent om en als we wat vrije tijd hadden, deden we niets anders dan taarten bakken. En dat was het begin van Choccywoccydoodah."

Al twintig jaar maken jullie prachtige creaties. Zijn er nog uitdagingen voor jullie?
"Ja, absoluut. Elk jaar creëren we twee geheel nieuwe collecties, dus we kijken er iedere keer weer naar uit om iets nieuws te maken. En daarnaast hebben we nog een hoop andere thema?s als Kerst, Halloween en Pasen. Ook de thema's 'liefde' en 'trouwerijen' komen telkens weer terug. Dus we hebben nog genoeg uitdagingen hoor!"

"Ja, vaak genoeg. Sommige mensen hebben onrealistische eisen of ze vragen ons iets te maken, wat je ook in de supermarkt kan kopen. Wij willen iets unieks, iets speciaals creëren en er een persoonlijk tintje aan geven."

En wat is je absolute masterpiece?
"Mijn masterpiece is de taart die nog nooit gemaakt is. Hij zit nog steeds in mijn hoofd en moet nog altijd gemaakt worden. Wanneer deze taart gemaakt is, dan zal het volgende plan in mijn hoofd wel weer mijn meesterwerk worden. Eerst dacht ik: 'Mijn nieuwe Kerst-etalage (zie afbeelding hieronder) is mijn pronkstuk', maar nu die gemaakt is, denk ik alweer aan Pasen."

"Ja absoluut! Het bevat hetzelfde stofje, dat ook vrijkomt tijdens seks. Net als seks, zouden vrouwen dus ook niet zonder chocolade kunnen (vertelde ze met een knipoog). We zien chocolade overigens als snoepgoed en slecht, maar als je een hoog cacaogehalte neemt, is het eigenlijk heel goed voor je. Op Harvard in Amerika zeggen ze dat als je elke dag 50 gram donkere chocolade eet, de kans op hart- en vaatziekten vermindert."

Voor welke celeb(s) zou jij nog graag een taart willen maken?
"Jean Paul Gaultier en Vivienne Westwood, want ik vind ze allebei echt geweldig! Ik bewonder ze zelfs. Toen Jean Paul Gaultier net begon, was hij radicaal en moedig. Hij had niets te verliezen en nam zijn toekomst op de gok. De hele wereld had hij tegen zich kunnen hebben, maar hij nam de gok. Hij onderscheidde zich met zijn kleding en iedereen herkende het. Dat vind ik geweldig!
En Vivienne Westwood? Och, zij is geweldig. Typisch Engels, getalenteerd en soms zit ze zó aan het foute eind. Maar ik denk dat dat juist moet, als je de top wilt bereiken. En daar hou ik van!"

"Och daar heb je eerst wel drie jaar ervaring voor nodig. We maken geen gebruik van marsepein of iets, maar echt van chocolade. Zie je die bloemetjes daar op de taart (zie afbeelding hieronder)? Die worden door één werknemer gemaakt, die al tien jaar voor mij werkt. Dat is nu haar specialiteit. Als ze die twee jaar geleden had gemaakt, waren ze niet zo mooi geworden als nu. Het vergt jarenlange ervaring. Je moet geduld hebben en jezelf ontwikkelen. De mensen die hier beginnen zijn er niet voor even, maar blijven heel lang."

"Je hebt mensen die zeggen: 'Chocolade is niet mijn favoriet.' Oké, dat snap ik. Maar als mensen zeggen: 'Ik vind het absoluut niet te eten', dan zou ik ze bijna willen vragen: 'En je houdt zeker ook niet van kinderen?' Ha ha!"

Ben je van plan naar Nederland te komen (vraag ik met mijn liefste glimlach)?
"Haha, zeg nooit nooit!"

Na afloop van het interview liepen we, samen met Christine, een eindje door de straat. We stopten bij het oude café, dat nu omgetoverd is tot een Choccywoccydoodah taartenrestaurantje. Hier en daar zaten wat mensen te smullen van de heerlijke chocoladecake; natuurlijk kregen wij ook wat te proeven. En wat was het lekker! Sowieso zijn chocolade en ik een match made in heaven, maar hier smulde ik helemáál van!

Nadat we onze vingers één voor één hadden afgelikt, was het tijd om terug te gaan naar Londen. Daar - midden in de stad - mocht ik overnachten in een superluxe hotel. Na wat vreugdedansjes in de kamer (my god, wat een pracht!) ging ik uiteraard nog even de stad in. De volgende ochtend werd ik verrast met een heerlijk ontbijt op bed en helaas was dat alweer het einde van mijn (letterlijke) snoepreisje!