Juf Eva belandde in de ziektewet

Werken als juf in het speciaal onderwijs: het is een beroep dat niet voor iedereen is weggelegd. Na haar studie ging Eva aan het werk als leerkracht op een basisschool voor speciaal onderwijs. Hier ondervond ze hoe het is om voor een klas te staan met kinderen die stuk voor stuk je volledige aandacht opeisen.

Een complexiteit aan problemen
Na de Pabo te hebben afgerond begon Eva aan de Master Special Educational Needs: een opleiding waar je leert met gedrags- en leerproblemen om te gaan. Toen ze uiteindelijk op zoek ging naar werk vond ze een tijdelijke baan die van februari tot aan de zomervakantie zou duren.  ?Perfect?, zo dacht ze. ?Als ik het niet naar mijn zin zou hebben, zat ik er maar voor een paar maanden aan vast.?

Ze kwam terecht in een groep van elf kinderen in de leeftijd van 11 en 12 jaar. De stoornissen van de kinderen liepen uiteen: MCDD, autisme, ADHD, hechtingsproblematiek, epilepsie, gedragsproblemen en niet verklaarbare woedeaanvallen. Er was dus een grote complexiteit aan problemen.  Er waren ook veel kinderen bij die het thuis moeilijk hadden. ?Toen ik de dossiers doorlas, schrok ik ervan wat sommigen hadden meegemaakt.? Ondanks dat, begon Eva met goede zin aan haar nieuwe baan.

?De eerste week ging goed. Ik moest aan de kinderen wennen en de kinderen ook aan mij, maar ze hielden zich rustig. Mijn eerste gedachte was dat ik dit heel leuk zou gaan vinden. Na die eerste week ging het al iets minder en schrok ik van het gedrag van de kinderen. Later werd het al normaal, het was immers speciaal onderwijs. Klassikaal lesgeven kon bijna niet, niemand kon zijn aandacht erbij houden en het niveauverschil van de kinderen was erg groot.?

?Op een gegeven moment werd het steeds erger. Er werd gevochten, gevloekt, geschreeuwd, gedreigd en gepest. Ik merkte dat de combinatie van de kinderen in de klas niet goed was. Zo zaten er kinderen in de groep met grote woedeaanvallen, maar ook kinderen die heel veel rust nodig hadden. Als ik bijvoorbeeld net alle herrieschoppers onder controle had, was er weer een autist in de groep die al helemaal gek werd van een paar draadjes aan zijn trui. Op elk moment van de dag was er wel iets aan de hand. Dit zorgt ervoor dat je constant op scherp staat en veel energie verbruikt om de kinderen tot bedaren te brengen.?

Tot bloedens toe
Een aantal voorvallen zullen Eva altijd bijblijven. ?Ik had een jongetje in de klas met onverklaarbare woedeaanvallen. Het begon met speelgoed door de klas gooien: hele bakken lego vlogen door het lokaal heen. Tijdens één van de gymlessen ging het echt fout. Hij was aan het schommelen, maar het volgende kind was aan de beurt en hij ging totaal door het lint. Toen we hem mee moesten slepen zag hij kans om mijn hand open te krabben. Ik voelde eerst niets, want ik zat vol met adrenaline. Later zag ik een paar grote krassen met bloed. Ik ben er erg van geschrokken en heb dit echt moeten verwerken.?

Frustratie en wanhoop
Dit soort situaties kwam steeds vaker voor. Terwijl Eva bezig was met het oplossen van het ene conflict, gebeurde er tegelijkertijd weer wat anders. ?Het was niet meer te houden. Mijn energie was op. Mijn klassenassistente en ik hebben een  dag een lijst bijgehouden met daarop alle mogelijke manieren van ongewenst gedrag. We zaten bijna elk moment van de dag te turven.?

De situatie op haar werk had ook veel invloed op haar privéleven. Doodmoe kwam ze elke dag thuis en energie om leuke dingen te doen met vriendinnen had ze niet meer. ?Ik was erg onrustig in mijn hoofd en  dacht steeds aan hoe ik de situatie kon verbeteren. Maar voor mijn gevoel hadden we alles al geprobeerd. Ongeveer eind mei was de koek op.? Na de meivakantie zag ze er als een berg tegenop om weer aan de slag te gaan en het bleek de eerste dag gelijk raak. De woedeaanvallen begonnen direct en de klassenassistente vertrok huilend naar huis. Eva stortte in en alle frustratie en wanhoop kwamen eruit.

Bang voor kinderen
Ze werd voor een keuze gesteld: doorgaan of ermee stoppen. ?Nu ben ik niet iemand die snel opgeeft, maar ik kon niet meer.? Eva kwam in de ziektewet terecht en heeft de dagen daarna alleen maar kunnen slapen. Ze kon niet tegen harde geluiden, was bijna bang voor kinderen, had concentratieproblemen en vermeed plekken waar het heel druk was. ?Ik was overprikkeld, mijn hoofd kon het allemaal niet meer aan.?

Uitzondering
Er zijn in Nederland ontzettend veel scholen voor speciaal onderwijs. Eva had de pech te maken te krijgen met een extreme situatie. Volgens haar is het een gevolg geweest van de combinatie van kinderen en het te laat nemen van beslissingen over de juiste begeleiding. Inmiddels is ze er weer bovenop en kan ze terug kijken op een heel leerzame ervaring. Na een periode van herstel is ze daarom toch weer aan het werk gegaan in het speciaal onderwijs. ?Wat ik heb meegemaakt was een uitzondering. Er zijn gelukkig heel veel leuke klassen in het speciaal onderwijs en ik heb het nu erg naar mijn zin!?