Geef mij een wonder
De gedichten in deze bundel staan op een eenzame plek tussen hoop en wanhoop. De wanhoop die het gevolg is van waarneming:
En de jaren verstrijken,
En de droom komt niet,
En de verlossing evenmin.
En de hoop die toch altijd aanwezig blijft, in deze gedichten soms als een bewuste keuze, soms als een oerkracht.
En hier wacht ik op het blijde bericht
In het avondblad: kraai ontmoet duif
In bodemloos heelal.
Alexis houdt in deze bundel de hoop in stand. De titel is niet voor niets een bevel. Hij trotseert het verval, de chaos. Hij nodigt de liefde uit op de rand van de afgrond. Hij wil uit alle macht bestaan, en is niet bang dat te laten merken. Geef mij dan een droom, schrijft hij. Geef mij een wonder. Geef mij de sneeuwvelden van de nacht.
Anderzijds moet hij maar al te vaak hulpeloos toezien hoe alles verdwijnt.
De taal die Alexis gebruikt, is rijk. Hij refereert aan bekende en oude verhalen, zoals Kleinduimpje en het verhaal van de zondvloed, waardoor zijn gedichten nog meer dimensie krijgen dan ze door zijn prachtige woordkeus al hebben. Wie weet niet meteen hoe een babyblauwe lucht eruit ziet?
Kortom: Geef mij een wonder is een verzameling perfecte gedichten, waar bijna alles, zoals het hoort, tussen de regels en de woorden geschreven staat, maar zonder dat het voor de lezer ?moeilijk? of ?zwaar? wordt. Je hoeft alleen maar het boekje en je ziel open te slaan, en je mee te laten dobberen op de golven.
De volgende dag ga je misschien wel iets met deze bundel doen. Waarschijnlijk merk je dat je haast moet maken, want:
Dag liefje.
Sommige dingen heb ik nooit
gezegd, maar wel altijd gedacht.
Afbeelding verwijderd door redactie
Geef mij een wonder van Alexis de Roode wordt 11 november gepresenteerd tijdens het poëziecircus in Utrecht.
(Mijn excuses aan de dichter, omdat ik zomaar zinnen heb losgesneden uit het lichaam waartoe ze behoorden. Het is aan de lezers om ze op te pakken en terug te leggen waar ze horen.)
