Skin voelt zich weer helemaal happy

Jazeker en beter dan ooit tevoren. De split van Skunk Anansie is nu helemaal verwerkt, evenals de teleurstelling over mijn vorige album "Fleshwounds".

Teleurstelling??

Ja, want ik voelde geen artistieke vrijheid. Ik zat bij een groot label en die mensen bepaalden precies welke richting ze met me uit wilden. Ik had nauwelijks inspraak in het artistieke proces en voelde me gekooid. Ik kon geen kant op. Daarna kwam ik in een gigantische dip terecht.

Toch is "Fleshwounds" een mooi album geworden...
Het gekke is ook dat het een van de mooiste platen uit mijn carrière werd. Vooral tekstueel was 'ie erg sterk en ik kon er gelukkig wel trots op zijn. Ik zat toen trouwens helemaal in een rot periode. Behalve het gebrek aan artistieke vrijheid had ik ook nog eens relatieproblemen. Dat zet ook nog eens een domper op je inspiratie.

Maar nu zit je opvallend beter in je vel.

Ik voel me inderdaad beter dan ooit. Nu heb ik alles weer op een rijtje en sinds ik op een klein label zit voel ik me ook artistiek gezien weer helemaal happy. Ik had echt alle tijd voor "Fake Chemical State". Ik mocht er net zo lang over doen als ik wilde. Concessies hoefde ik niet te doen. Het leverde een agressief doch optimistisch album op met ook zo hier en dan een love-song.

Een herboren Skin dus?
In alle opzichten! En dat hoor je ook zeker op mijn plaat terug. Alsof ik helemaal opnieuw mocht beginnen. Maar dan wel met alle vrijheden die daarbij horen. Ik heb alles verwerkt, nu kan ik weer lekker vol goede moed verder.

Misschien zijn we juist daarom uit elkaar gegaan. Het was op een gegeven moment niet meer leuk, het gaf geen voldoening meer. Zo voelde het voor mij en ik móest er ook mee naar buiten komen. Zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Ik kan geen verstoppertje spelen en als iets niet goed voelt dan gooi ik het er meteen uit. En dat kan bij andere mensen nog wel eens pijn doen. Daar ben ik me volledig van bewust.

Jij was dus degene die een einde aan de band maakte?

Ja zo was het. Skunk Anansie en ik: het voelde op een gegeven moment als een liefde die aan het doodbloeden was. Als twee mensen die zo op elkaar uitgekeken zijn dat ze zelfs geen seks meer willen. Samenwerken met de jongens was niet meer leuk, het werkte niet meer. Gelukkig kunnen Cass, Mark, Ace en ik tegenwoordig weer vrienden zijn. We hebben alles goed uitgepraat. Nu voelt het als een afgesloten hoofdstuk.

Heb je veel geleerd van je muzikale carrière?

Meer dan ik zelf kan omvatten. Muziek is een leerschool, iedere dag weer. Het geeft ook zoveel innerlijke rust als je bezig bent met datgene wat je het liefste doet. Nu kan ik mezelf weer trots in de spiegel aankijken en zeggen: 'zo Skin, dit heb je wel allemaal zelf bereikt!'

Hoe zie je zelf "Fake Chemical State"?

Als de plaat die ik altijd al wilde maken maar waarvoor ik de kans niet kreeg. Ik heb 'm geschreven én geproduceerd, alles in eigen hand dus. Ik kan nu weer blij zijn met een nieuw album en dat voelt pas echt goed!