Lente in Parijs

Paul West krijgt een baan aangeboden in Frankrijk. Hij krijgt de leiding over een team waarmee hij samen tearooms gaat opzetten in Frankrijk. Hetzelfde soort werk deed hij al in Engeland, maar daar heette het Voulez-Vous Café Avec Moi.
Als eerste krijgt Paul te maken met de cultuurshock. In Frankrijk zoent iedereen elkaar als ze elkaar tegenkomen, de vrouwen zijn allemaal mooi en de Fransen hebben van staken een echte sport gemaakt.
Dit fenomeen kan je vaak terugvinden in het boek. De obers staken als je wat wilt bestellen, de politieagenten staken als er net een grote rel is, het openbaar vervoer staakt als je een weekendje weg wilt, de apothekers staken op het moment dat je een keer ziek wordt en de journalisten staken als ze de verkiezingscampagnes te saai vinden.
En dit alles altijd op het moment wanneer het eigenlijk het slechtst uitkomt.

Over het liefdesleven van Paul wordt ook veelvuldig geschreven. Als eerste is er Christine, de collega die verloofd blijkt te zijn. Dit is eigenlijk ook niet echt een relatie, maar meer één lange tongzoen. Daarna komt Paul Alexa tegen. Een studente die een cursus fotografie doet. Tussendoor is er nog een one night stand en Elodie, de dochter van de baas. Goed voor de seks en een dak boven het hoofd. Paul was namelijk op zoek gegaan naar een eigen appartement. Het hotel waar hij verbleef op kosten van de baas beviel hem niet zo. De oplossing lag bij Elodie.
Op het moment dat Alexa weer in beeld komt blijft Paul wel bij Elodie wonen, maar hebben ze geen seks meer.

Tussen Paul en Alexa gaat het heel lang goed, totdat de politieke meningsverschillen en het feit dat Fransen en Engelsen niet samen kunnen toch te groot blijkt.
En wat doe je als het uit is, juist, drinken met je vrienden. Op die avond komt Paul Marie tegen. En het toeval bestaat dat zij die one night stand was van een tijd geleden. Deze relatie duurt totdat het vriendje van Marie terug komt uit Bagdad.

Terug naar waarom Paul naar Parijs ging, het opzetten van Engelse tearooms. Dit gaat sinds het begin al niet van een leien dakje. Het team waarmee Paul moet werken is, laten we zeggen, niet echt geschikt. Eigenlijk doen ze helemaal niks. Er zijn vele meningsverschillen. Alleen al over de naam kunnen ze het niet eens worden. Zelfs niet over de werktitel. In maart horen de tearooms gelanceerd te worden, maar er gebeurt niks. Jean-Marie, zijn baas, besluit zelfs het hele project af te gelasten met de naderende oorlog in zicht. De relatie tussen Frankrijk en Engeland is niet goed. En als de oorlog begint zullen nog maar weinig Fransen thee willen drinken, zo stelt hij. Paul moest maar een paar weken naar Engeland op vakantie gaan.
Bij deze had hij eigenlijk geen baan meer, maar wordt hij nog wel betaald. In Frankrijk worden mensen niet zo gauw ontslagen.

Geen baan, geen vrouw, geen appartement meer, waarom nog in Parijs blijven? Paul koopt een treinkaartje voor twee weken later. In deze twee weken geeft hij nog Engelse les aan Fransen die voor hun bedrijf naar het buitenland moeten. Een paar dagen voordat Paul wil vertrekken komt hij een oude bekende tegen waardoor zijn hele plan weer veranderd. Er is nu een reden om in Parijs te blijven. Zelf het tearoom project heeft weer potentie?

_{Afbeelding verwijderd door redactie}

Een erg leuk, gemakkelijk leesbaar boek met grappige woorden erin. Fransen die Engels proberen te spreken en andersom. Ik heb er erg van genoten en vind het een aanrader voor iedereen die zo zijn mening heeft over Frankrijk en de mensen die er wonen.

Stephen Clarke
Lente in Parijs
253 bladzijden
Uitgeverij: House of Books
ISBN: 90-443-1430-0

Bestel nu!

Lente in Parijs
Susanna Clarke