De Kleur van jaloezie

Vrije tijd 18 jaar geleden door Redactie Ze.nl

De stoere inspecteur Jessie Driver speelt de hoofdrol in dit seriemoordenaarsverhaal. Ze heeft het niet makkelijk zich staande te houden tussen haar oudere mannelijke collega?s. Als Jessie op een dag de melding krijgt dat er langs de Thames een lijk gevonden is, is ze verbaasd als ze slechts een skelet zonder hoofd, handen en voeten aantreft. Zij verdenkt haar collega?s ervan een grap met haar uit te willen halen en dus doet ze of haar neus bloedt en haalt alles uit de kast. Ze belt een patholoog, laat de hele omgeving uitkammen en alle 'getuigen' verhoren. Dit tot hilariteit van haar collega?s, die er weliswaar niets mee te maken hebben, maar het wel erg grappig vinden.

Aan de hand van de borstimplantaten die naast het skelet liggen, wordt al snel het slachtoffer geïdentificeerd. Ze blijkt de aan lager wal geraakte actrice Verity Shore te zijn, echtgenote van de uiterst populaire zanger P.J. Dean. Zo verandert een vermeende flauwe grap ineens in een serieus misdrijf. Terwijl Jessie probeert de waarheid rondom de dood van Verity te achterhalen, duikt er nog een dode celebrity op. Dit keer gaat het om een kunstenares die vage connecties blijkt te hebben met Verity. Al snel rijst de vraag: is er een duister complot gaande of is er een seriemoordenaar actief die het voorzien heeft op (vermeende) beroemdheden? Aan Jessie de taak om het raadsel te ontrafelen en te voorkomen dat er nog meer doden vallen.

De kleur van jaloezie bevat alle ingrediënten die een boek spannend en lekker leesbaar maken. Een interessante hoofdpersoon, een goede en sluitende plot, gevarieerde karakters, onderhuidse spanning en zelfs een beetje romantiek. De gedrevenheid waarmee inspecteur Driver zich op het onderzoek stort, is fascinerend. Ook haar pogingen om zich te handhaven in een door mannen gedomineerde omgeving zijn prettig om te lezen, hoewel deze vooral in het begin de boventoon voeren. Het duurt te lang voordat het eerste lijk zich aandient, terwijl dat is waar je naar uitkijkt als je een literaire misdaadroman aanschaft. Omdat dit het enige minpunt is: kopen dit boek, en even door die eerste vijftig pagina?s heenbijten, het wordt alleen maar beter.