Godfather of Soul in Ahoy
Vanaf 20:00 begon het voorprogramma met de band Patrick Watson. Wij kwamen net iets na achten binnen en hebben van deze band niet veel meegekregen. Om 20:30 kwam het publiek pas echt goed los met Pete Philly en Perquisite. Deze supermuzikaal getalenteerde heren verdienen eigenlijk een eigen report. Funk en Hiphop met twee hoofdletters! Pete Philly en Perquisite wonnen de Zilveren Harp en maken naast Rotterdam ook Los Angeles, Berlijn en Barcelona onveilig met hun hiphop gemixt met jazz. Bijzonder geluid wat je niet stil laat staan. Met mensen die toch stil blijven staan maakt Pete Philly een afspraak. Op één nummer móet iedereen grooven, anders is hij niet tevreden. Meneer Philly blijkt een pure entertainer en podiumbeest en de hiphop gemixt met de cello, saxofoon en bas laat ook de oudere Brown-fan niet onberoerd. Sowieso is het publiek zeer gemengd. Van Anita, Hippie, Soulkikker en Rollators tot R&B chickies en Alto's... het bewijst des te meer hoe belangrijk de invloed van James Brown is geweest op muziek in het algemeen.
Meneer Brown vond zichzelf en zijn invloed zelf vast ook erg belangrijk, want na de support act wachten we maar liefst een half uur op de ster van de avond. Entree maken doet hij zeker! Een aankondiging van zeker twintig minuten volgt en allereerst wordt zijn band voorgesteld. Elf (als ik goed heb geteld, maar ergens anders hoor ik ook wel eens achttien!) bandleden in blauw pak betreden het podium en begeleiden met funky tunes Mr. Dynamite naar de microfoon. De bejaarde king of soul heeft nog steeds zijn moves, iets voorzichtiger wellicht maar nog steeds maakt hij het publiek gek met zijn microfoonmove. (hij trekt de microfoon aan de standaard met een zwieper naar zich toe aan de draad)
James Brown wordt begeleid door vier flinke maar welgevormde vrouwen met dijken van stemmen. It's a mens world wordt samen met een prachtige roodharige vrouw gezongen die aardig in de buurt komt van Janis Joplin qua geluid. Een jongere soulzanger staat Mr. Brown af en toe bij met zijn ook sterke soulstem. Ondanks een halfleeg Ahoy zit de sfeer er vooraan in ieder geval goed in en wordt en door jong en oud volop gedanst, meegezongen en gelachen.
Want het onverstaanbare gemurmel van Mr.Brown tussen de nummers door werkt af en toe wel op je lachspieren. Een meisje dat uit het publiek werd gehaald mocht nog even wat groovy moves uitwisselen met James Brown wat in applaus en gejoel resulteerde. Vooraf maakte ik grapjes over een verroeste sexmachien, maar ik neem mijn woorden terug. Het nummer Like a sexmachine lijkt wel een half uur te duren en is echt spektakel. Waar de man de energie vandaan haalt is een raadsel, maar James Brown verdient eigenlijk meer dan een lege concertzaal.
Eigenlijk zou James Brown een van de hoofdacts (samen met Live) zijn op het festival Ahoy Open Air, maar dit festival werd later afgelast vanwege tegenvallende verkoop (oranjegekte, verkeerde line-up, wie zal het zeggen) Desondanks was het voor de aanwezige fans een goede avond, want Mr. Brown gaf zeker alles wat hij had. Na de hoofdact draaiden Kraak & Smaak nog lekkere soulplaatjes voor de nablijvers en was er rond middernacht nog een afterparty met dj's Soulclap. Dit maakte het ontbreken van de befaamde cape-act van Mr. Brown (hij valt flauw en krijgt een zilveren cape om zich heen) of een toegift wel een beetje goed.
