De vergeten mens
Voor het bekijken van de dvd wist ik al waar het over zou gaan, namelijk over Ton Zuur, de vergeten mens. En inderdaad, in het begin gaat het over Ton Zuur. Ik denk: Is het nou grappig bedoeld of niet? Wordt het een serieuze show of niet? Ik denk dat er wel een kern van serieusheid in zit, maar dan op een grappige manier gebracht. Of andersom. Niet de hele show is gewijd aan Ton Zuur, al snel valt Javier van het ene in het andere en stipt daarbij belangrijke punten aan waar hij bij stil staat. Zo kun je alles op een andere manier bekijken. Anne Frank zat ondergedoken, maar ze woonde wel in het centrum van Amsterdam. Hoe is wiet ooit ontdekt? Dingen om over na te denken.
Een ander onderwerp dat Javier Guzman aanstipt in Ton Zuur is het feit dat we lui worden van de techniek. Vroeger had je nog een draaischijf op de telefoon zitten. Nu hoef je niet eens meer wat in te toetsen door spraakherkenning en zijn er voorgeprogrammeerde sms'jes. En dan nog zeuren ook als je ergens wat voor moet doen. Dan heb je nog de telemarketeers of mensen van de helpdesk. Een helpdesk bellen is iets waar ik mezelf wel in herken, veel in de wacht en je komt totaal niet verder. Volgens Javier moeten telemarketeers dood. Even een steekproef in de zaal? Wie is er telemarketeer?
Naast de telemarketeers heb je natuurlijk ook nog andere beroepen. Volgens Javier veranderen de mensen op hun werk in hun functie, het zijn geen mensen meer. Je ziet je collega's en klanten ook niet meer als mensen, maar als collega's en klanten. Een voorbeeld zijn stadswachten die je aanhouden omdat je fietst waar je niet mag fietsen. Twee uur later is je fiets gejat. Of ambtenaren op het gemeentehuis die je geen nieuw paspoort kunnen geven, omdat je verkeerd in het systeem staat en je paspoort verlopen is. Je hebt geen geldig identiteitsbewijs om je opnieuw in te schrijven? Zoiets bedenk je gewoon niet!
Ton Zuur viel me een beetje tegen. Niet dat de show niet goed is, totaal niet. De show is super met goede grappen waarin Javier Guzman je vaak een stap voor is. Ook zit er een goed einde aan waarin Javier terug gaat naar het begin. Ik had alleen gedacht dat het meer over Ton Zuur zelf zou gaan, bijvoorbeeld over hoe zijn leven eruit had kunnen zien, of hoe de media ermee om is gegaan. Gewoon meer daarover.
Extra
Kookles met Guzman: Ratatouille Tonzuur. Men neme een ananas die je gewoon bij de winkel kunt kopen. Je slaat er een gat in en dan kun je tijdens het eten telkens wat ananas proeven. De belangrijkste regels zijn niet teveel en doseren. Ketchup hoort bij een tip tegen benauwdheid tijdens het koken. Ook legt Javier Guzman uit waarom hij naakt kookt. Een erg grappige kookles die ik niet thuis zou uitproberen. Erg leuk om te zien, maar ook erg smerig.
Javier Guzman - Ton Zuur
Tijd: 85 minuten
Uitgever: CNR en Hard Gelach
Adviesprijs: 22,99 euro
