Blozen bij Pete Murray
Hoe zie jij jezelf: als een muzikant wiens droom is uitgekomen, of als een topsporter die een andere droom heeft laten uitkomen?
Inmiddels zie ik mijzelf als muzikant, want ik ben ontzettend blij met wat ik doe. Ik was 23 toen ik voor het eerst een gitaar oppakte en serieus begon te spelen, dus ik was er laat bij. Een ongeschreven regel in de popindustrie is dat je voor je 24ste moet zijn doorgebroken, anders wordt het niks meer. Klinkt bizar, maar het blijkt vrijwel altijd op te gaan. Achteraf gezien zou ik dezelfde keuzes maken in mijn leven, alleen zou ik alles eerder doen. Dus ik zou eerder zijn begonnen met zingen, in plaats van eerst nog die hele sportcarrière. Want ik heb me nu zo moeten haasten!
Hoe ben je eigenlijk zo snel aan een platencontract gekomen?
Ik speelde vaak ik bars en ik had in eigen beheer het album The Game uitgebracht, dat binnen twee maanden erg populair was. Zo populair zelfs, dat de platenmaatschappij toen vanzelf bij mij kwam aankloppen! Ze konden niet meer om mij heen, haha!
Je debuutalbum Feeler is een beetje soft, terwijl je tweede album See the Sun al een stuk steviger klinkt. Waar gaat dat heen, Pete? Word je steeds ruiger?
Voor het tweede album had ik veel meer tijd in de studio, dus alle dingen waarover ik op het eerste album niet tevreden was, heb ik kunnen veranderen. Zo is de eindmix van de nummers de tweede keer veel beter geworden, gelukkig. Toch zal mijn muziek verder weinig veranderen de komende jaren, denk ik. De kracht ervan is juist dat het tijdloos is en relaxed. Maar ik zal wel kleine details veranderen, want ik wil mijn fans blijven boeien. Volgende week is trouwens de studio in mijn huis klaar, dus dan heb ik voortaan alle tijd om songs te perfectioneren. Heerlijk!
Ah, gelukkig zijn we zo vanzelf beland bij het onderwerp 'thuis', want ik heb het idee dat hij daar minder graag over praat dan over zijn muziek. Het is zeker wel moeilijk om een paar weken van huis te zijn, dat je zover van je vrouw en zoontje vandaan bent?
Uhm... Ja, dat is moeilijk. Hiervoor was ik een paar weken in Japan om mijn album te promoten en toen waren ze erbij. En mijn zoontje is ook eens meegegaan naar Nederland, dat was leuk. Over twee dagen ga ik weer naar huis. Daar kijk ik wel naar uit, ja.
Blijkbaar schrok hij toch een beetje van mijn vraag, net goed! Hij had blijkbaar niet gedacht dat ik ook informatie had over zijn privé-leven, want dat is niet te vinden op zijn eigen site. Tsja, ik heb zo mijn bronnen. Een collega die bij een radiozender werkt had mij namelijk verteld dat hij de vorige keer zijn zoontje mee had en dat ze tussen de interviews door stonden te voetballen op de gang... Op dat moment klopt de pr-dame van de platenmaatschappij op de deur en zegt dat het tijd is om het gesprek af te ronden. En ik wilde hem nog zoveel vragen! Snel ga ik verder:
En wat vindt je familie ervan dat je zoveel fans hebt? Want je bent toch heel erg bekend in Australië en je hebt vast vooral vrouwelijke fans...
Mijn muziek is vrij rustig, dus dat trekt ook geen hysterische fans aan. Maar in het begin waren het inderdaad vooral vrouwen die naar mijn concerten kwamen, negentig procent van het publiek was vrouw. Nu is dat niet meer zo, want die mannen die kwamen vanzelf mee. Nu is het fifty-fifty, dus ik heb evenveel vrouwelijke als mannelijke fans.
Wat zou je tot slot nog willen zeggen tegen je Nederlandse fans en de lezers van Vrouw.nl?
Dat de Nederlandse vrouwen zo aardig, lief en grappig zijn! En dames: kom naar mijn concerten en kom dan dicht bij het podium staan. Laat die kerels maar achterin!
Hij lacht. Ik begin weer een beetje te blozen en beschouw mezelf vanaf dat moment officieel als fan. Toch stel ik nog één allerlaatste brutale vraag, want ik kan het pand natuurlijk niet verlaten zonder cd! Die krijg ik en hij zet er ook nog even een handtekening op. Dan schudt hij mijn hand, krijg ik nog een onhandig klopje op mijn schouder en zegt hij dat hij het een leuk gesprek vond. Ik hou me in en bedank hem voor de cd, die ik natuurlijk ga verloten. Hij zegt dat hij in september weer naar Nederland komt en vraagt of ik dan ook kom. Ik stamel wat en dan is hij weg, op naar zijn volgende promotiebezoekje. Zucht.
Bestel Online!
See The Sun
Pete Murray
