Sluier van angst

Vrije tijd 17 jaar geleden door Redactie Ze.nl

Sluier van angst

is het nieuwste pareltje verdriet en pijn en ik krijg het als losbladig systeem in handen, ver voordat het ook maar op een boek lijkt. Niet bepaald het eerste exemplaar in dit genre dat ik de afgelopen maanden heb gelezen en ik ben dan ook zeer benieuwd of dit zoveelste drama mij opnieuw kan boeien.

"Heer, wat heb ik misdaan, dat ik een dochter heb gekregen?"

Samia Shariff groeit op in een streng religieus gezin en woont tot haar zevende samen met haar broers en ouders in een welgestelde wijk van Parijs. Aangezien haar vader als rijke industrieel een aardig kapitaaltje bij elkaar gesprokkeld heeft, hebben ze het niet bepaald slecht. Geen armoede dus, maar ook geen liefde, en amper een paar turven hoog weet Samia al alles van het begrip schuldgevoel. Dankzij haar moeder die geen dag voorbij laat gaan zonder de zin: "Heer, wat heb ik misdaan, dat ik een dochter heb gekregen?" Warmte en liefde vindt ze gelukkig bij haar vriendinnetje Amina thuis. De ouders van Amina zijn eveneens Algerijnse immigranten, maar in tegenstelling tot de familie van Samia erg arm en wél heel erg blij met hun dochter. Aan dit geluk komt een abrupt einde als Samia op een ochtend in een auto wordt gestopt omdat haar ouders hebben besloten weer terug naar Algerije te gaan.

De hel in al zijn varianten

En zo begint het schokkende relaas van een klein meisje dat zonder liefde moet opgroeien. Letterlijk én figuurlijk een begin, want eenmaal in Algerije, zonder de steun van haar vriendinnetje, begint de hel pas goed. Het hele arsenaal komt voorbij: lichamelijke en geestelijke mishandeling, verkrachting, opsluiting en het altijd en overal niet gewenst of geaccepteerd zijn. Het wordt nog erger als Samia uitgehuwelijkt wordt aan een bruut van een vent, die het begrip 'hel' nog een extra dimensie weet te geven. Wanneer ze tegen beter weten in steun zoekt bij haar ouders, krijgt ze de wind van voren: "Ondankbaar nest, wie denk je wel dat je bent? Je hebt de hoofdprijs gekregen en ieder ander zou zijn handen erbij dichtknijpen!" Pas bij de geboorte van haar zoontje, ziet Samia weer een beetje licht in de duisternis en met haar kereltje aan de borst kent ze zelfs momenten van echt geluk. Het is nota bene haar bloedeigen moeder die dit geluk wreed verstoort door Samia zonder pardon haar zoontje af te pakken. Uit angst voor eerwraak kan Samia werkelijk geen kant op en pas vele gruwelijke jaren later, ziet ze kans om te ontsnappen...

Een knap staaltje schrijven

Inmiddels heb ik het boek uit en heb ik het antwoord op mijn vraag. Sluier van angst heeft me vanaf de eerste bladzijde gegrepen en bleef ook lange tijd daarna nog in mijn hoofd rondspoken. Er zaten gruwelijke passages in, waarbij ik plaatsvervangend misselijk werd van angst, frustratie of verdriet. Toch kon ik het boek tussendoor met geen mogelijkheid wegleggen. Naast het prettige tempo en de bijzonder vlotte en meeslepende schrijfstijl, was het vooral de hete adem van het naderend onheil in mijn nek, waartegen ik me niet kon verzetten. Er zat niet veel anders op dan: doorlezen. Ook de dynamiek en de vele dialogen kon ik zeer waarderen omdat juist bij dit soort verhalen het gevaar van droge verslaglegging op de loer ligt. Alle lof voor de schrijfster die deze meer dan gruwelijke inhoud op een zeer boeiende en levendige manier wist neer te pennen. Een knap staaltje schrijven.

Tot nu toe dacht ik dat de fascinatie voor non-fictie alles te maken had met het grillige, onvoorspelbare en niet-geregisseerde karakter, maar daar kom ik per direct op terug: Dit verhaal leest als een thriller met een briljant verzonnen plot!