Nightwriters presenteren: 'Walhalla'
Er was genoeg te doen voor alle wanna be schrijvers die op Walhalla waren afgekomen. Niet alleen kon je luisteren naar verschillende voordrachten, maar er werden ook verschillende workshops gegeven. Bezoekers konden bijvoorbeeld naar een workshop "Hoe schrijf ik een thriller" of "Hoe benader ik een uitgever?". Daarnaast bestond de mogelijkheid om te speeddaten met redacteuren. Tijdens zo'n speedate beoordeelde een bekende redacteur in twee minuten jouw manuscript.
De voordrachten van schrijvers gaven een mooi kijkje in eigen keuken. Zo kwam Hans van de Beek er openlijk voor uit dat hij een tamelijk geil, seksbelust mannetje is. Hij oreerde over decolletés en roemde het voordeel van zijn lengte omdat hij daardoor ongemerkt in decolletés kan kijken. Uitzonderingen daargelaten zoals bijvoorbeeld het decolleté van Renske de Greef. Met haar imponerende lengte (1.91 m) is een stiekeme blik vrijwel uitgesloten.
Imponeren deed Renske de Greef niet alleen met haar lengte, maar ook met haar voordracht. Renske de Greef draagt met zachte stem en flair voor uit eigen werk en laat zien dat dit een kunst is die niet elke auteur verstaat. Minder dynamisch, maar wel duidelijk, is Kluun. Aangezien Kluun zich een zeer prominente plek in de programmering heeft verschaft, is zijn duidelijke spreektaal essentieel voor een geslaagd Walhalla. Het zou toch jammer zijn wanneer je naar zo'n festival gaat en de helft van de voordrachten zijn niet te verstaan.
Hoofdact (lees: de persoon die de meeste boeken heeft verkocht) was Nicolò Ammaniti. Saskia Noort, Herman Koch en Kluun (verassing) voelden hun favoriete auteur aan de tand en lazen hun favoriete stukje uit het werk van Ammaniti voor. Geinig waren de sekseverschillen in de gekozen stukken: Koch had het over auto's, Noort over relaties.
Verfrissend en verassend grappig was de presentatie van Aaf Brandt Corstius en Machteld van Gelder over het Handboek voor de moderne vrouw. De beide schrijfsters gaven een korte cursus 'medewerkster-ontslaan' en stelden een schijf van vijf samen. Deze schijf van vijf ging niet over eten, maar over de wenselijke eigenschappen van een aanstaande vriend. Het geheel werd afgesloten met een knap staaltje handtaslezen.
Hoe dit tot verhouding staat tot het thema van de boekenweek 'Tjielp Tjielp' is onduidelijk, maar dat is Aaf en Machteld niet te verwijten. Vrijwel geen enkele auteur hield zich aan het thema. Giphart had het over poepen, Renske de Greef over stappen, Kluun over zijn kind, Smit over haar verbroken relatie en Leon Verdonschot over taarten en erecties. Kortom, het standaard Nederlandse repertoire. Positieve uitzondering was Nico Dijkshoorn. Zijn voordracht bestond uit een meer dan schattig verhaal over een lief klein blind molletje die zijn vriendin uit de klauwen van een kat redt.
Walhalla is een festival van een lekker drankje, een lekker hapje, comfortabele zitplaatsen en schrijvers die licht verteerbare kost voordragen. De sfeer onder de bezoekers is lekker ontspannen en de sfeer onder de schrijvers die van ouwe-jongens-krentenbrood. Diepgaande overpeinzingen vinden er niet plaats. Een vraag van Tjitske Jansen sprak misschien wel het meest tot de verbeelding: Was Sneeuwwitje wel gelukkig toen ze uiteindelijk met haar prins trouwde?