Tuin van laatste dagen
Een stripclub is de plek waar een reeks van spannende gebeurtenissen tot ontwikkeling komen. Op de bewuste avond besluit April, stripteasedanseres en alleenstaande moeder, haar driejarige dochter Franny mee te nemen naar het werk omdat haar oppas ziek is. Op diezelfde avond is ook AJ aanwezig, een jonge vader met een straatverbod. Dronken, agressief en eenzaam wordt hij de club uitgezet. Ook Bassam bezoekt de club, een extremistische moslim die de geneugten van drank en vrouwen moeilijker kan weerstaan dan hem lief is. Een paar dagen voor 9/11 leidt deze samenkomst van personen tot de nachtmerrie van elke ouder: Franny wordt vermist.
De personages in Tuin van laatste dagen worden levensecht beschreven. April is anders dan de meeste stripteasedanseressen die vroeg of laat voor een drugsverslaving zullen vallen. Haar werk voert ze uit om het beste voor haar dochtertje te kunnen bieden, maar toch voelt April een bepaalde fascinatie voor het vak dat haar motieven niet volledig altruïstisch maakt. AJ is een man die krampachtig zijn best doet om goed te doen in het leven, maar daar niet in slaagt omdat hij zijn impulsen niet onder controle heeft. Toch is AJ geen slecht persoon.
Een standaard thriller is De tuin van laatste dagen niet. Daarvoor is het boek met te weinig vaart geschreven. Een kruising tussen een thriller en een literaire roman is meer op zijn plaats. De verschillende hoofdstukken worden vanuit verschillende perspectieven beschreven. Zelfs het perspectief van de driejarige Franny wordt niet overgeslagen. Deze verschillende perspectieven en de levensechte beschrijving van de personages maakt Tuin van laatste dagen een boek dat je blijft lezen. Bladzijde naar bladzijde blijf je omslaan omdat het verhaal je nieuwsgierigheid blijf prikkelen. Tuin van laatste dagen is een dikke pil, maar alle 480 bladzijden zijn zeker de moeite van het lezen waard.
