Roman met een thrillertintje
Deze eerste zinnen van Dagen zonder Abby boeien me meteen. Al gauw ben ik verdiept in het verhaal van Tessa. Zij is de moeder van Abby, het meisje dat meteen in de eerste alinea van het boek overlijdt door een auto-ongeluk. Tessa en haar man Ethan vormden samen met Abby het ideale gezinnetje, tot de dag van het fatale ongeluk. Het is niet bekend wie Abby heeft aangereden, de dader is doorgereden zonder naar Abby om te kijken. Tesse omschrijft hoe het haar en haar man vergaat in de weken na het overlijden van Abby. Ethan probeert zo goed en zo kwaad als het gaat zijn leven weer op te pakken, maar Tessa kan het verlies niet verwerken. Ze bijt zich vast in de zoektocht naar de dader, ze is gefrusteerd over het feit dat het politieonderzoek niet wil vlotten. Zij en Ethan gaan heel verschillend met de situatie om en Abby heeft het gevoel dat ze haar verhaal niet bij hem kwijt kan. Ze gaat uiteindelijk naar een psycholoog, Celia, om haar gevoelens en angsten te kunnen uiten.
Ook de persoonlijke geschiedenis van Celia wordt verteld in Dagen zonder Abby. Nadat het boek eerst het verhaal vanuit Tessa vertelt, wordt al gauw steeds gewisseld tussen de twee vrouwen. Eerst gaat het verhaal van Celia voornamelijk over haar leven met haar tweede man en zoon uit het eerste huwelijk. Maar al gauw wordt duidelijk dat Celia zelf ook een groot verlies heeft geleden. Door de ontmoetingen met Tessa wordt Celia geconfronteerd met het verleden en komen er emoties los die ze jarenlang heeft onderdrukt. Ze wordt gedwongen om de nieuwe spanningen in haar leven onder ogen te zien: haar humeurige tienerzoon, een ex-man met een drankprobleem en haar wankele nieuwe huwelijk. Ze zal moeten leren leven met de fouten die ze in het verleden heeft gemaakt en de keuzes die haar gezin uiteen deden vallen.
Omdat Dagen zonder Abby naast een roman over dramatische gebeurtenissen in iemands leven, ook een soort whodunit is, wil ik verder niet te veel vertellen over het verhaal. Ik was erg onder de indruk van de intieme sfeer die de schrijfster weet te schetesn als ze Tessa laat vertellen hoe het is als je kind overlijdt. Het komt zo overtuigend over dat je soms bijna vergeet dat het "slechts" een roman is; het voelt vaak meer alsof je een relaas van een waargebeurd verhaal zit te lezen. Door de persoonlijke manier van schrijven, raak je als lezer erg betrokken bij het verhaal. De pijn en het verdriet van de hoofdpersonen is soms bijna voelbaar, maar wordt nergens cliché of sentimenteel. Net als Tessa wil je als lezer ook steeds meer weten wie de bestuurder van de auto uit de eerste alinea was. Naast een spannend verhaal blijft het ook een emotioneel relaas. Aan het eind van het boek moest ik echt een traantje wegpinken.
Schrijfster Lynne Griffin is pedagoog, ze woont en werkt in Boston. Dagen zonder Abby is haar debuutroman. Momenteel is ze bezig aan haar tweede boek. Ik kijk er naar uit!
