Op bezoek bij de Buurvrouw

Geraakt door de vele zwerfkinderen die het straatbeeld in Cartagena (Colombia) bepalen, heeft Nathalie Rietman (35) een toevluchtsoord opgericht: Wonen bij de Buurvrouw ofwel La Vecina in Colombia. De stichting wil een positieve bijdrage leveren aan de leefomstandigheden van de kansarme kinderen in Cartagena. Eén van de initiatieven is het opzetten van basis-voorzieningen: een kindertehuis waar scholing, voorlichting, zorg, veiligheid en goede voeding wordt geboden.

In 2005 heeft Nathalie Rietman de Nederlandse stichting Wonen bij de Buurvrouw opgericht. Een jaar later zet ze in Colombia een ander project op samen met haar vriend: La Vecina, omdat zij een thuis wil bieden aan de straatkinderen. La Vecina staat voor Buurvrouw: zij is degene waarbij je verblijft als je ouders er niet zijn. Degene die geen directe familie is, maar waar je je wel thuis voelt en warmte ontvangt. "Ik weet uit ervaring hoe belangrijk het is om een veilige thuishaven te hebben. Mijn ouders zijn overleden toen ik tien was. Na het overlijden heb ik een aantal jaren bij mijn oom en tante gewoond. Dat was geen fijne tijd. Over het verlies van mijn moeder werd bijvoorbeeld met geen woord gerept. De gewenste liefde en warmte vond ik uiteindelijk toen ik op het internaat in Etten-Leur ging wonen. Daarom is het uiteindelijk nog goed met me gekomen." Uit deze gedachte is de drive ontsproten om een stichting voor straatkinderen op te zetten, waarbij La Vecina de projecten ten uitvoer brengt en Wonen bij de Buurvrouw in Nederland zorgdraagt voor de financiering.

Voor haar studie Tropisch Landgebruik aan de universiteit van Wageningen, heeft Nathalie - wegens haar voorliefde voor Zuid-Amerika - een periode stage gelopen in Cartagena. Daar kwam zij voor het eerst in aanraking met straatkinderen: het beeld van kinderen die op straat liggen en waaraan voorbij wordt gegaan door de vermogende bevolking. "Niemand die hier iets aan doet. Dat beeld is me altijd bijgebleven. Hoe is het mogelijk, dacht ik nog. Dit mag niet meer gebeuren."

Inmiddels krijgt La Vecina veel goede reacties. "Wat mensen aanspreekt, is de directe betrokkenheid bij het project. Het is heel transparant. Als donateur heb je zicht op wat er met je geld gebeurt. Het geld komt geheel ten goede aan de kinderen, door hen te voorzien van de primaire levensbehoeften: opvang, voeding en dergelijke. Daarnaast zit er geen duur kantoor in Nederland achter. Wonen bij de Buurvrouw draait louter op vrijwilligers." La Vecina krijgt ook veel positieve reacties. Veel mensen hebben Colombiaanse kinderen geadopteerd. Deze mensen hebben een speciale band met Colombia en zijn daarom bereid meer kinderen te helpen. Ook de Colombiaanse overheid juicht het werk van de stichting toe. Maar echt oog voor de initiatieven heeft de regering niet. Dit valt toe te schrijven aan de interne problemen in Colombia. In Nederland is La Vecina (Wonen bij de Buurvrouw) ook geen onbekende. Informeel draagt de Nederlandse overheid de stichting een warm hart toe, maar het is niet wenselijk om bij de regering aan te kloppen. Voor subsidies kan de stichting terecht bij de Nationale Commissie voor internationale samenwerking en Duurzame Ontwikkeling(NCDO).

Om de stichting te promoten en meer naamsbekendheid te verwerven, voert La Vecina jaarlijks twee grote acties en organiseert daarnaast diverse activiteiten. Op allerlei manieren propageert Nathalie Rietman haar project en zoekt de publiciteit op door middel van het afleggen van interviews. Zo was Nathalie te zien in het programma Aanpakken en Wegwezen van omroep Llink. Eveneens wijdde het magazine Margriet een uitgebreid item aan Nathalie en haar werkzaamheden. Zowel het programma als het artikel hebben voor veel publiciteit gezorgd. "Bij al onze acties proberen we een grootschalig publiek te bereiken, gesteund door een hele mooie website: www.lavecina.org."

La Vecina maakt een groeispurt door. Momenteel geven ze aan vijfentwintig kinderen dagopvang in de leeftijdscategorie van vier tot acht jaar. In juli gaan ze van start met 24-uurs opvang voor nog eens vijftien kinderen van acht tot twaalf. Daarnaast ondersteunt de stichting negen buurtopvangmoeders die elk zo'n dertien kinderen tot vier jaar onderbrengen. In totaal bieden zij hulp aan honderdvijfentwintig kinderen.

Naast opvang biedt La Vecina eveneens een groot scala aan activiteiten voor kinderen van twaalf tot achttien jaar, zoals filmmiddagen die het bewustwordingsproces moeten aanscherpen. "Elke film heeft een eigen thema gericht op de problematiek van deze doelgroep: werkloosheid, verveling, geld, drugs en ongewenste zwangerschap. Deze jonge doelgroep zijn de toekomstige ouders van kansloze kinderen, als zijzelf geen invulling geven aan hun leven en niet werken aan een betere toekomst. Als je deze doelgroep laat inzien dat zij hun leven een andere wending kunnen geven, - bijvoorbeeld het voorkomen van ongewenste zwangerschap - dan ben je al een stap verder." Om de hygiëne te bevorderen, verzorgt La Vecina ook gezondheidscampagnes voor kinderen uit de buurt.

Maar Nathalie is nog lang niet uitgevochten. Zij beschikt nog over voldoende idealen en talloze ideeën. "Wij willen nog een voedselproject starten voor de kinderen van de buurtopvangmoeders. Dit betekent maaltijden verstrekken aan honderdvijfentwintig kinderen. Onze droom is in de toekomst een eigen huis te bouwen, want we zitten op dit moment in een huurhuis. Dit werkt beperkend, want daardoor zijn wij afhankelijk zijn van andere invloeden. Alle veranderingen in het huis moeten namelijk van tevoren overlegd worden met de eigenaar en het is onverstandig te investeren in een huis dat niet in eigen beheer is. Ook ben je afhankelijk van de grillen van de eigenaar: enorme huurverhogingen, huurcontractverlenging etc."

Omdat Zuid-Amerika bekend staat om zijn machocultuur, ben ik benieuwd of Nathalie dit gegeven merkt in de uitvoering van haar werk. Zij geeft toe dat in het algemeen geldt dat de vrouw minder te vertellen heeft dan de man. "Maar zodra men (bijvoorbeeld financiële instellingen) door heeft dat ze met een ondernemer te maken hebben, nemen ze je al veel serieuzer."

Nathalie heeft in haar werk met straatkinderen al vele schrijnende situaties meegemaakt, waardoor zij met meer waardering in het leven staat. Die gedachte wil zij dan ook graag overdragen: "Wees gelukkig met wie je bent en wat je hebt, want het overgrote deel van de wereld is alleen maar bezig met overleven."